Натоўп металістаў у Рэчыцы ці проста Metal Crowd

Апублікавана 27 жніўня 2012, 23:57 у Пясочніца

Арганізацыя

Перш, чым трапіць на дадзеную імпрэзу, мяне абсалютна шчыра папярэдзілі не палохацца і не чакаць чагосьці феерычнага.

Усё металічнае дзейства было падзелена на дзве сцэны: асноўную, на якой выступалі ўсе хэдлайнеры (знаходзілася ў будынку спартовага комплексу «Надзея») і другую (на адкрытым паветры). І там, і там былі свае касякі.

• Па-першае, самым смешным было тое, што да адкрытай пляцоўкі блізка падпускалі толькі арганізатараў, фатографаў і іншых асоб з сінімі стужачкамі на руках. Пры гэтым рабіць там танцы і скокі не дазвалялася нават ім. Усе астатнія стаялі за агароджай. Крыўдна было за музыкаў, бо нават самыя экспрэсіўныя з іх насілу маглі данесці сваю энергію да слухачоў, якія стаялі на такой нядрэннай адлегласці.
• Па-другое, усярэдзіне памяшкання, дзе выступалі галоўныя героі феста, было нерэальна душна. Нават калі ты стаіш, не рухаешся, а проста слухаеш тое, што адбываецца, усё адно пакрываешся ліпкім потам. Балазе, што ўсярэдзіне ніхто не паліў.
• Па-трэцяе, гук. Гук шпацыраваў і на першай сцэне і на другой. Унутры ён быў рэзкім, які выносіць вушы, шумным і невыразным. Знадворку ж, неверагодна часта знікаў вакал, гітара, клавішы і г.д.
• Па-чацвёртае, персанал і вядоўца. Хамаваты персанал на ўваходзе, які паспеў сапсаваць настрой многім. На тэрыторыю фэста прапускалі з бутэлькамі аб'ёмам да 0,5 л. Напачатку канцэртнага дня ўсіх абшуквалі, але потым па сканчэнні гадзіны ўжо можна было ўваходзіць і выходзіць бесперашкодна. Толькі бранзалеты правяралі. Навошта было гэта першапачатковае спраўджанне – не ясна. Вядоўца – асоба неверагодна непрафесійная і недарэчная. Раздражняла не толькі мяне, але і многіх іншых. І толькі некаторыя суполкі падпітых маладых людзей гулліва цюгакалі, а яна ў адказ тупа какетнічала ў мікрафон.

Сцэна

Адразу абмоўлюся, што куча гуртоў мною была прапушчана. Магчыма, сярод іх былі больш годныя, чым тыя, пра каго пойдзе гаворка ніжэй. Але, на жаль, што ёсць, то ёсць. Пэўна што, яшчэ ніводнаму чалавеку не атрымоўвалася паглядзець на абсалютна ўсе гурты на падобных імпрэзах.

Металічны чад на адкрытай пляцоўцы пачаў мінскі гурт ПЯРЭВАРАЦЕНЬ. Выступілі яны роўна, без якіх-небудзь адчувальных касякоў. Гук быў кепскаваты, аднак, як выявілася пасля, на гэтай сцэне нельга было выкіраваць яго лепей, чым гэта зрабілі хлопцы.

Наступнай бандай, каго хацелася б убачыць, былі EXEGUTOR. Прыехалі мы своечасова, аднак са сцэны пачулі, што дадзеная каманда скончыла свой выступ. Арганізатарскія касякі працягваюцца.

Далей плыўна перамесцімся да сэта італьянцаў FROSTMOON ECLIPSE. Мабыць, у першы дзень іх можна лічыць героямі вечара. Гучалі яны лепей, чым наступныя іх суайчыннікі GRAVEWORM, таму, пэўна што, і спадабаліся больш.

GRAVEWORM вельмі стараліся, музыкі цудоўна паводзілі сябе на сцэне, аднак гітары зліліся ў шум, у якім ледзь лавілася мелодыя. Нягледзячы на гэта, разгарачаная публіка аказвала гурту першакласную падтрымку. Недзе ў сярэдзіне іх выступу на сцэну з залы былі падняты двое. Усю наступную кампазіцыю дзяўчына з хлопцам, якія і былі гэтымі дзвюма, захоплена трэслі галовамі, чым пасля былі ўзнагароджаны сувенірамі ад саміх музыкаў. Гурт адыграў свой сэт і выйшаў на біс. У цэлым уражанні выключна пазітыўныя.

Наконт TRAIL OF TEARS сказаць практычна няма чаго. Пра гук казаць ужо няма сэнсу, ён быў дрэнны, як і ва ўсіх. Я такую музыку не люблю, але музыкі заводзілі народ на ўра, нягледзячы на тое, што ўсё парадкам ужо стаміліся. Жаночы вакал уразіў, сапраўды дама ўмее спяваць.

Другі дзень фэсту быў цікавей, нягледзячы на тое, што з'ехаць давялося яшчэ да пачатку выступу RAM-ZET.

Першымі выступалі ОМУТ. Як заўсёды вельмі прафесійна, шыкоўны вакал дзяўчыны не перастае цешыць. Таксама хацелася б адзначыць абнаўленне ў складзе на прадмет з'яўлення ў гурце яшчэ адной асобы жаночага полу. Сімпатычная маленькая дзяўчына апантана раздзірала струны бас гітары. Раней яна была мною заўважана ў блэк-метал фармацыі EGREGORE. Аднак у фолкавы ОМУТ яна ўпісалася як нельга лепей. Знешні выгляд фронтвумен, які раней многія ганілі, гэтым разам быў на вышыні. Доўгая спадніца ў падлогу, абцасы і іншыя атрыбуты, на мой погляд выглядалі вельмі па-жаночы і прыгожа. Увогуле, дзякуй музыкам за выдатны пачатак апошняга дня. Мінусам было тое, што вакал і іншыя прылады знікалі з зайздроснай сталасцю, аднак уражанні гэты факт не сапсаваў.

Далей на асноўнай сцэне стваралі дэпрэсіўную атмасферу мае фаварыты на дадзеным культурна-масавым – VICTIM PATH. Менскія хлопцы ствараюць на сцэне сапраўднае відовішча. Вакаліст вельмі артыстычны і я нават адзін раз пусціла слязу. Прафесійна, дэпрэсіўна і захапляльна. На мой погляд, каманда вельмі перспектыўная, але ў той жа час вельмі адмысловая. Цікавыя гітарныя рыфы, надрыўны вакал – з'яўляецца несумненна іх моцным бокам. Апладырую стоячы.

Наступным вартым гуртом на фэсце былі ПУТЬ СОЛНЦА. Адыгралі запальна, энергія вакаліста хвастала праз край. Гэта быў адзін з нешматлікіх гуртоў-нехэдлайнераў, пад якую народ люта адрываўся. Дарэчы, басіст дадзенага калектыву Дзіма Бельф, пасля выступу паведаміў, што яго супраца з гуртом Невидь, дзе ён таксама з'яўляўся бас-гітарыстам, скончана. На яго месца вярнуўся выточны бас гурта – Глен.

Блэк-металісты THYRUZ уразілі гледачоў сваім абліччам. Двое музыкаў былі размалёваны ў традыцыйны корпспэйнт, у аднаго на галаву была апранута нейкая гумовая штуковіна, з якой тырчалі «шлангі», басіст быў у масцы з рагамі, а мімаходам зірнуўшы на барабаншчыка мне падалося, што гэта негр (але не, яго твар быў проста зафарбаваны ў чорны колер). Перабор з антуражам і звычайная музыка. Сумленна прызнацца, я чакала большага, бо яны з Нарвегіі, трэба трымаць марку.

MELANCHOLY, якія выйшлі на сцэну праз адзін гурт пасля блэкароў, не прымусілі мяне іх слухаць больш адной песні. Хлопцы сякуць готык/дум метал, які, як апынулася, мне зусім не па душы. Чула пра іх вельмі шмат добрых водгукаў і бачыла, што гуляюць яны добра. Але не чапляе, не чапляе. Можа быць з жаночым вакалам, які быў у іх раней, было б цікавей на іх глядзець. Але цяпер было трохі прэсна і сумнавата.

Яшчэ два гурта мне атрымалася паглядзець урыўкамі – гэта піцерскія SEPTORY, з якімі мы начавалі бок-а-бок і ўсімі беларусамі вядомыя ZNICH. На жаль, пра першых не магу сказаць нічога асаблівага. Граюць добра, але гітоў я не пачула. Пэўна што, варта азнаёміцца з іх запісамі. Ну а другім неяк асабліва не пашанцавала з гукам, які адключаўся ну вельмі часта. Асабліва вакал. Клавіш практычна не было чуваць (што, на мой пагляд, усё ж плюс, таму што іх неяк стала занадта шмат, асабліва пасля запісу альбома МРОЯ). Алесь усё такі ж. Праграма ўсё тая ж.

Вось уласна і ўсё. Як ужо было паказана вышэй RAM-ZET і KAIRA засталіся мною няўбачанымі і непачутымі. Пра фэст засталіся змяшаныя пачуцці. Калі б не кампанія, то было б не так весела. Напрыканцы хацелася б сказаць, што ў наступным годзе я паеду на METAL CROWD толькі пры ўмове, што там будуць гурты, якія я сапраўды вельмі люблю і хачу бачыць.

P.S. Дзякуй сябрам і хлопцам з VICTIM PATH за прыемную кампанію.