Любчанскі замак
Апублікавана
у
Падарожжы
9 Фота
Я вельмі шкадую, што мне не давялося пабачыць Любчанскі замак да аднаўленьня… Пабывала я там упершыню з 5 гадоў таму, якраз на пачатку рэстаўрацыйных прац. Гледзячы на фотаздымкі апошняга году, я была прыемна зьдзіўлена, што замак значна зьмяніўся з часоў майго наведваньня, прычым у лепшы бок. Таму вырашыла рушыць на Наваградчыну ізноўку і паглядзець сваімі вачыма на адноўлены дзякуючы дапамозе неабыякавых да лёсу беларускіх архітэктурных помнікаў валанцёраў Любчанскі замак.
Сама Любча – гэта невялікі гарадскі пасёлак на беразе Нёмана з даўняй багатай гісторыяй. Менавіта тут Міндоўг пакахаў Марту — сваю будучую жонку і першую каралеву ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага. Магчыма, менавіта тут адбылося хрышчэньне Міндоўга і яго баяраў. Дакладна вядома, што ў Любчы ў той час знаходзіліся сталіца Літоўска-Рускага біскупства і першы дамініканскі манастыр. Пратэстанты лічылі Любчу сваім духоўным цэнтрам, бо тут праводзіліся сіноды-дыскусіі, выдаваліся духоўныя і сьвецкія кнігі, ствараліся музычныя і літаратурныя шэдэўры эпохі Адраджэньня.
Сёньня Любча перш за ўсё славіцца сваім замкавым комплексам, што разьмешчаны на левым беразе Нёмана на насыпным пагорку. Тэрыторыя комплексу з трох бакоў абкружана ровам, а з чацьвёртай — водамі ракі. З чатырох вежаў замка да нашых часоў захаваліся дзьве. Вежы складзены з цэглы і валуноў. Акрамя вежаў за землянымі ўмацаваньнямі знаходзяцца два двухпавярховыя корпусы, узьведзеныя на месцы старажытных збудаваньняў у канцы XVIII — першай палове XIX стагодзьдзяў. Земляныя валы й равы, навакольныя тэрыторыі замка ствараюць своеасаблівы архітэктурна-археалагічны запаведнік.
Любчанскі замак быў адной з рэзідэнцый Радзівілаў, тут знаходзіліся каштоўная калекцыя сямейных рэліквій, гістарычныя працы й мастацкія творы гэтага магутнага роду. На жаль, XX стагодзьдзе прынесла забыцьцё Любчы: зьнішчаны сьвятыні — царква і касьцёл, быў разбураны замак, назаўжды зьнікла багатае мінулае.
Але на пачатку XXI стагодзьдзя ў Любчанскі замак вярнулася жыцьцё. Ён ізноўку ператвараецца ў духоўны цэнтр, на гэты раз дзякуючы добраахвотніцкаму руху. Гэта першая ў гісторыі Беларусі спроба рэстаўраваць замак ўласнымі сіламі. Ужо не адзін год у замку зьбіраюцца валанцёры з усёй Беларусі. І сёньня ў выніку іх плённай працы мы бачым добры прыклад таго, што, дзякуючы бескарыснай дапамозе, зьявілася сапраўдная магчымасьць аднавіць і захаваць рэшткі нашай багатай архітэктурнай спадчыны.
Чытай больш на: vk.com/architekture
Сама Любча – гэта невялікі гарадскі пасёлак на беразе Нёмана з даўняй багатай гісторыяй. Менавіта тут Міндоўг пакахаў Марту — сваю будучую жонку і першую каралеву ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага. Магчыма, менавіта тут адбылося хрышчэньне Міндоўга і яго баяраў. Дакладна вядома, што ў Любчы ў той час знаходзіліся сталіца Літоўска-Рускага біскупства і першы дамініканскі манастыр. Пратэстанты лічылі Любчу сваім духоўным цэнтрам, бо тут праводзіліся сіноды-дыскусіі, выдаваліся духоўныя і сьвецкія кнігі, ствараліся музычныя і літаратурныя шэдэўры эпохі Адраджэньня.
Сёньня Любча перш за ўсё славіцца сваім замкавым комплексам, што разьмешчаны на левым беразе Нёмана на насыпным пагорку. Тэрыторыя комплексу з трох бакоў абкружана ровам, а з чацьвёртай — водамі ракі. З чатырох вежаў замка да нашых часоў захаваліся дзьве. Вежы складзены з цэглы і валуноў. Акрамя вежаў за землянымі ўмацаваньнямі знаходзяцца два двухпавярховыя корпусы, узьведзеныя на месцы старажытных збудаваньняў у канцы XVIII — першай палове XIX стагодзьдзяў. Земляныя валы й равы, навакольныя тэрыторыі замка ствараюць своеасаблівы архітэктурна-археалагічны запаведнік.
Любчанскі замак быў адной з рэзідэнцый Радзівілаў, тут знаходзіліся каштоўная калекцыя сямейных рэліквій, гістарычныя працы й мастацкія творы гэтага магутнага роду. На жаль, XX стагодзьдзе прынесла забыцьцё Любчы: зьнішчаны сьвятыні — царква і касьцёл, быў разбураны замак, назаўжды зьнікла багатае мінулае.
Але на пачатку XXI стагодзьдзя ў Любчанскі замак вярнулася жыцьцё. Ён ізноўку ператвараецца ў духоўны цэнтр, на гэты раз дзякуючы добраахвотніцкаму руху. Гэта першая ў гісторыі Беларусі спроба рэстаўраваць замак ўласнымі сіламі. Ужо не адзін год у замку зьбіраюцца валанцёры з усёй Беларусі. І сёньня ў выніку іх плённай працы мы бачым добры прыклад таго, што, дзякуючы бескарыснай дапамозе, зьявілася сапраўдная магчымасьць аднавіць і захаваць рэшткі нашай багатай архітэктурнай спадчыны.
Чытай больш на: vk.com/architekture
0 каментароў