Раванічы. Па сьлядах Crowblack
Апублікавана
у
Падарожжы
16 Фота
Тыя людзі, якія ў металёвых відэакліпах заўважаюць ня толькі гітары, брутальных музыкаў і прывабных дзяўчат, зразумеюць, чаму сёньня ў маім аповедзе пра чарговы архітэктурны цуд фігуруе гурт Crowblack. Усё проста: таму што свой, спадзяюся, не апошні, відэакліп-кавер кампазiцыi “West Coast” сьпявачкi Lana del Rey хлапцы здымалі ў неверагодна прыгожай закінутай паўразбуранай сядзібе ў вёсцы Раванічы. Натуральна, што я наведвала Раванічы значна раней за Crowblack, а не па іх сьлядах, але прыемныя вачам дэкарацыі новага кліпу нагадалі аб гэтым цудоўным месцы і натхнілі расказаць і паказаць яго зацікаўленым чытачам крыху падрабязьней.
Сядзіба ў Раванічах — адзін з найлепшых у Беларусі палацава-паркавых ансамбляў эпохі класіцызму. У ходзе гісторыі спачатку маёнтак належаў прадстаўнiкам старажытнага роду Масальскіх, ад якіх ён з канца ХVIII стагодзьдзя і да 1917 года адышоў ва ўласнасьць Сахней-Слатвінскіх.
Будаўніцтва сядзібы было распачата Антоніем Слатвінскім. Ён жа ў 1799 годзе заклаў тут прызначаны для радавой пахавальні касьцёл у гонар свайго нябеснага патрона — св. Антонія.
Па інвентары 1804 году заможная сядзіба ўключала сядзібны дом, сад, сажалкі, сем агародаў, гадавальнік, аранжарэю. Меўся вялікі гаспадарчы двор: пякарня, сырнiцы, піўзавод, кузьня, лазьня, стайня і іншыя пабудовы.
Будаўніцтва й пашырэньне сядзібы працягнуў сын Антонія Людвіг, каторы ўзначальваў дваранства Менскай губерні. Менавіта пры ім у 1853-1859 гг. быў узьведзены той палац у стылі класіцызм, што мы можам пабачыць сёньня. Таксама Людвіг заклаў вялікія сады, пейзажны парк з сажалкамі ў рачной пойме, мноства службовых і гаспадарчых збудаваньняў.
Сама сядзіба займае даволі высокую тэрасу, яе спадзісты схіл спускаецца да ракі Уша. Палац узьведзены каля грэбня тэрасы. Два флігеля — кухня і жылы дом — прымыкалі да палаца, фармуючы традыцыйны парадны двор з авальным траўнікам. Пейзажная частка парку разьмяшчалася за палацам і замыкалася трыма вялікімі сажалкамі, падзеленымi дамбамі на рацэ. Палюбавацца панарамай сядзібы можна было з выспы сажалкі — там пабудавалі маляўнічую альтанку.
Інтэр'еры палаца мелі багатую ляпніну, сталовая — кесоны, кафляныя печы, жырандолі з бронзы. Будуар графіні быў аздоблены на ўсходні манер з выкарыстаньнем персідскіх і турэцкіх дываноў. Мастацкую каштоўнасьць мелі венецыянская мэбля ў кабінеце графа, творы жывапісу, фарфор. Меліся статыстычны архіў, сабраны Л. Слатвінскім, і бібліятэка.
Пасьля вайны ў лепшых традыцыях саўковага жанру ў сядзібе разьмясьцiлi школу, а затым, дзесьці да сярэдзіны-канца 90-х там знаходзiлася вясковая лякарня. Калі ў Раванічах пабудавалі новую лякарню, будынак палаца застаўся пуставаць і паступова руйнаваўся, сам па сабе i з дапамогай мясцовых. Аднак, асноўныя яго элементы добра захавалiся i, што прыемна, сёньня можна як аглядзець палац звонку, так i палазiць па разбураных пакоях унутры.
Сядзібу Слатвінскіх адназначна рэкамендую для наведваньня ўсім знаўцам архітэктуры і проста аматарам эстэтычна прыгожага. І па месцазнаходжаньні, і па атмасфернасьці, і па ступені захаванасьці палаца ў нашы дні, бяз сумненьняў, раваніцкi сядзібна-паркавы комплекс у маім блізкім да аб'ектыўнага рэйтынгу займае адну з вышэйшых пазіцый.
Больш на: vk.com/architekture
Сядзіба ў Раванічах — адзін з найлепшых у Беларусі палацава-паркавых ансамбляў эпохі класіцызму. У ходзе гісторыі спачатку маёнтак належаў прадстаўнiкам старажытнага роду Масальскіх, ад якіх ён з канца ХVIII стагодзьдзя і да 1917 года адышоў ва ўласнасьць Сахней-Слатвінскіх.
Будаўніцтва сядзібы было распачата Антоніем Слатвінскім. Ён жа ў 1799 годзе заклаў тут прызначаны для радавой пахавальні касьцёл у гонар свайго нябеснага патрона — св. Антонія.
Па інвентары 1804 году заможная сядзіба ўключала сядзібны дом, сад, сажалкі, сем агародаў, гадавальнік, аранжарэю. Меўся вялікі гаспадарчы двор: пякарня, сырнiцы, піўзавод, кузьня, лазьня, стайня і іншыя пабудовы.
Будаўніцтва й пашырэньне сядзібы працягнуў сын Антонія Людвіг, каторы ўзначальваў дваранства Менскай губерні. Менавіта пры ім у 1853-1859 гг. быў узьведзены той палац у стылі класіцызм, што мы можам пабачыць сёньня. Таксама Людвіг заклаў вялікія сады, пейзажны парк з сажалкамі ў рачной пойме, мноства службовых і гаспадарчых збудаваньняў.
Сама сядзіба займае даволі высокую тэрасу, яе спадзісты схіл спускаецца да ракі Уша. Палац узьведзены каля грэбня тэрасы. Два флігеля — кухня і жылы дом — прымыкалі да палаца, фармуючы традыцыйны парадны двор з авальным траўнікам. Пейзажная частка парку разьмяшчалася за палацам і замыкалася трыма вялікімі сажалкамі, падзеленымi дамбамі на рацэ. Палюбавацца панарамай сядзібы можна было з выспы сажалкі — там пабудавалі маляўнічую альтанку.
Інтэр'еры палаца мелі багатую ляпніну, сталовая — кесоны, кафляныя печы, жырандолі з бронзы. Будуар графіні быў аздоблены на ўсходні манер з выкарыстаньнем персідскіх і турэцкіх дываноў. Мастацкую каштоўнасьць мелі венецыянская мэбля ў кабінеце графа, творы жывапісу, фарфор. Меліся статыстычны архіў, сабраны Л. Слатвінскім, і бібліятэка.
Пасьля вайны ў лепшых традыцыях саўковага жанру ў сядзібе разьмясьцiлi школу, а затым, дзесьці да сярэдзіны-канца 90-х там знаходзiлася вясковая лякарня. Калі ў Раванічах пабудавалі новую лякарню, будынак палаца застаўся пуставаць і паступова руйнаваўся, сам па сабе i з дапамогай мясцовых. Аднак, асноўныя яго элементы добра захавалiся i, што прыемна, сёньня можна як аглядзець палац звонку, так i палазiць па разбураных пакоях унутры.
Сядзібу Слатвінскіх адназначна рэкамендую для наведваньня ўсім знаўцам архітэктуры і проста аматарам эстэтычна прыгожага. І па месцазнаходжаньні, і па атмасфернасьці, і па ступені захаванасьці палаца ў нашы дні, бяз сумненьняў, раваніцкi сядзібна-паркавы комплекс у маім блізкім да аб'ектыўнага рэйтынгу займае адну з вышэйшых пазіцый.
Больш на: vk.com/architekture
0 каментароў