Вандроўка зь Пятро
Апублікавана
у
Падарожжы
10 Фота
Не, ну калісьці гэта павінна было адбыцца. Гэта каб я столькі гадоў ведала Пятро – і ня зьезьдзіла зь ім хоць у кароценькае падарожжа! Асобна да гэтага часу я пабачыла на Беларусі амаль ўсё, што тут можна пабачыць, але ўжо колькі Пятро аб’езьдзіў па прасторы былога Саюза – дык ажно задахрэна, таму ў дарозе зь ім было б і весела, і камфортна. Ён не аматар агляданьня архітэктурных помнікаў, прынамсі, далёка не ў такой ступені, як я. Але хто дзяўчыну вячэрае, той яе й танцуе – і прыйшлося Пятро, які надта ня любіць, калі яго называюць вандроўнікам, стаць на дзянёк маім спадарожцам і накіравацца да невядомага месца (бо я ж не казала да апошняга, куды мы едзем), адметнага па-большасьці тым, што мы абодва дакладна не бывалі там раней.
Я разумела, што зьдзівіць не атрымаецца, але хацелася хаця б не зусім расчараваць. Ну і, здаецца, невялічкі, але дужа незвычайны касьцёл у вёсцы Багушэвічы ўсё ж такі не пакінуў абыякавым нават такога дасьведчанага наведвальніка.
Касьцёл Божага цела быў пабудаваны ў рэтраспектыўна-гатычным стылi ў якасьцi сямейнай пахавальнi шляхцiцаў Сьвентаржэцкiх. Першапачаткова ён уваходзiў у склад сядзiбна-паркавага ансамблю, якi належаў заможнаму роду да 1863 году i быў спалены па загадзе губернатара Мураўёва як уласнасьць кiраўнiка паўстаньня 1863—64 гг. на Iгуменшчыне.
В 1989 годзе ў адноўленым храме ізноўку адбыўся пажар, і да нашых дзён касьцёл знаходзiцца ў стане павольнай рэстаўрацыі. Cёньня касьцёл Божага цела дзейнiчае, у нядзелю тут праводзяцца службы. Але, вiдавочна, будынак патрабуе больш хуткага капiтальнага рамонту. Нягледзячы на занядбалы стан, незвычайны храм i сёньня падаецца нават не касьцёлам, а невялiчкiм казачным замкам, што ўзвышаецца на маляўнiчым узгорку i ахоўвае жыхароў вёскi.
Але я мяркую, што пазітыўныя ўражаньні ад пабачанага архітэктурнага помніка засталіся больш з-за агульнага настрою вандроўкі. Сонечнае красавіцкае надвор’е, хуткі і ўдалы аўтаспын да Багушэвічаў, шмат вольнага часу і неверагодная лёгкасьць і нязмушанасьць… Канешне ж, крыху папсавалі карму абламанымі галінамі на дрэве, разбураным трухлявым пнём і парушанай сьцяной касьцёла, але сёньня гэта толькі добрая нагода пасьміхнуцца, узгадваючы пра нашае раптоўнае вясновае падарожжа.
Больш на: vk.com/architekture
Я разумела, што зьдзівіць не атрымаецца, але хацелася хаця б не зусім расчараваць. Ну і, здаецца, невялічкі, але дужа незвычайны касьцёл у вёсцы Багушэвічы ўсё ж такі не пакінуў абыякавым нават такога дасьведчанага наведвальніка.
Касьцёл Божага цела быў пабудаваны ў рэтраспектыўна-гатычным стылi ў якасьцi сямейнай пахавальнi шляхцiцаў Сьвентаржэцкiх. Першапачаткова ён уваходзiў у склад сядзiбна-паркавага ансамблю, якi належаў заможнаму роду да 1863 году i быў спалены па загадзе губернатара Мураўёва як уласнасьць кiраўнiка паўстаньня 1863—64 гг. на Iгуменшчыне.
В 1989 годзе ў адноўленым храме ізноўку адбыўся пажар, і да нашых дзён касьцёл знаходзiцца ў стане павольнай рэстаўрацыі. Cёньня касьцёл Божага цела дзейнiчае, у нядзелю тут праводзяцца службы. Але, вiдавочна, будынак патрабуе больш хуткага капiтальнага рамонту. Нягледзячы на занядбалы стан, незвычайны храм i сёньня падаецца нават не касьцёлам, а невялiчкiм казачным замкам, што ўзвышаецца на маляўнiчым узгорку i ахоўвае жыхароў вёскi.
Але я мяркую, што пазітыўныя ўражаньні ад пабачанага архітэктурнага помніка засталіся больш з-за агульнага настрою вандроўкі. Сонечнае красавіцкае надвор’е, хуткі і ўдалы аўтаспын да Багушэвічаў, шмат вольнага часу і неверагодная лёгкасьць і нязмушанасьць… Канешне ж, крыху папсавалі карму абламанымі галінамі на дрэве, разбураным трухлявым пнём і парушанай сьцяной касьцёла, але сёньня гэта толькі добрая нагода пасьміхнуцца, узгадваючы пра нашае раптоўнае вясновае падарожжа.
Больш на: vk.com/architekture
0 каментароў