Sodom. За дзень да настальжы
Апублікавана
у
Цікавае
Чалавек — вельмі цікавае стварэньне, якое ўвесь час мяняецца, але некаторыя “кавалкі” ды рысы застаюцца ў ім на ўсё жыцьцё. Валіў кіпенем на метраў 5 ад рознага металу ў школе, але потым прадаўся ўсялякім rock’n’roll’ам, але і нешта з былых звычак засталося ў галаве і нават плэеры. Вельмі любіў і захапляўся нямецкай метал-сцэнай, экстрым металы ня вабілі мяне ўжо тады, таму канцэнтрацыя была на ўсім, што пачыналася з heavy/power/thrash. Сярод добраслухабельных гуртоў быў тады і знакаміты Sodom, але зь цягам часу душа толькі час ад часу просіць зь нямецкага thrash metal’у ўторкнуць пагрымчэй толькі Kreator. Так адбываецца не таму, што метал ды той жа Sodom стаў для мяне нейкім лайном, а таму, што музычны густ зьмяніўся.
Тым ня меней, калі даведаўся пра менскі канцэрт нямецкіх трэшараў, то зьявілася жаданьне паслухаць жыўцом герояў майго мінулага, ды проста зацаніць сваімі вачыма легендарны гурт з такого блізкага, ды адначасова далёкага Дойчланда. Адначасова з гэтым зьявілася файная нагода паслухаць іх музыку яшчэ раз, пасьля болей чым трохгадовага перапынку. Справа вельмі цікавая, бо ўспрыманьне адрозьніваецца, як беларуская і амерыканская эканамічныя мадэлі. Калі некалькі гадоў таму пад такое хацелася кагосьці забіваць ды трэсьці башкой так, каб яна адарвалася, то зараз гэты ўвесь “музычны садом” успрымаецца, як вельмі якаснае музло, якое на вялікі жаль не чапляе нешта ўнутры, як было раней. Цела жадае рухацца толькі пад некалі самыя ўлюбёныя рэчы, накшталт Fuck The Police, Remember The Fallen, Hey Hey Hey Rock’n’Roll Star, Die Stumme Ursel і іншыя.
Вельмі спадзяюся, што пачую некалькі такіх рэчаў на менскім канцэрце Sodom. Live-запісы Sodom — гэта матэрыял на асобны топік, бо пякуць мужыкі, як і патрэбна граючы такую музыку, таму варта разьмяць ды добра прагрэць косткі. Вельмі хочацца ўбачыць “садом разам з гаморай”, як на сцэне, так і на танцпляцы, і я ўжо амаль пачынаю адчуваць тое цудоўнае пачуцьцё настальжы па школьных гадах, якое падарыць мне выступ знакамітых немцаў.
Сяргей Бохан (Rocker)
Тым ня меней, калі даведаўся пра менскі канцэрт нямецкіх трэшараў, то зьявілася жаданьне паслухаць жыўцом герояў майго мінулага, ды проста зацаніць сваімі вачыма легендарны гурт з такого блізкага, ды адначасова далёкага Дойчланда. Адначасова з гэтым зьявілася файная нагода паслухаць іх музыку яшчэ раз, пасьля болей чым трохгадовага перапынку. Справа вельмі цікавая, бо ўспрыманьне адрозьніваецца, як беларуская і амерыканская эканамічныя мадэлі. Калі некалькі гадоў таму пад такое хацелася кагосьці забіваць ды трэсьці башкой так, каб яна адарвалася, то зараз гэты ўвесь “музычны садом” успрымаецца, як вельмі якаснае музло, якое на вялікі жаль не чапляе нешта ўнутры, як было раней. Цела жадае рухацца толькі пад некалі самыя ўлюбёныя рэчы, накшталт Fuck The Police, Remember The Fallen, Hey Hey Hey Rock’n’Roll Star, Die Stumme Ursel і іншыя.
Вельмі спадзяюся, што пачую некалькі такіх рэчаў на менскім канцэрце Sodom. Live-запісы Sodom — гэта матэрыял на асобны топік, бо пякуць мужыкі, як і патрэбна граючы такую музыку, таму варта разьмяць ды добра прагрэць косткі. Вельмі хочацца ўбачыць “садом разам з гаморай”, як на сцэне, так і на танцпляцы, і я ўжо амаль пачынаю адчуваць тое цудоўнае пачуцьцё настальжы па школьных гадах, якое падарыць мне выступ знакамітых немцаў.
Сяргей Бохан (Rocker)
0 каментароў