Прадавец у музычнай краме: праца мары

Апублікавана 27 кастрычніка 2014, 10:27 у Інтэрв'ю

Хто з падлеткаў-музыкаў ня марыў працаваць у музычнай краме? Але толькі ў некаторых гэтая мара зьдзейсьнілася. Паразмаўляць пра тое, як шчасьліўцы бавяць час у краме, ці марылі яны пра гэта і хто іх кліенты, мы вырашылі зь Мікалаем – прадаўцом гарадзенскай крамы “GreenStar”, што нядаўна адкрылася, і пра якую мы пісалі тут.
Калі я заходжу ў краму, Мікалай яшчэ размаўляе з папярэднім кліентам. Даводзіцца пачакаць. Забягаючы наперад, скажу, што пакупнікі ня раз перарвуць размову. Нават у суботу ранкам Мікалай ня можа дазволіць сабе спазьніцца: пакупнікі нават тэлефануюць, нягледзячы на ранні час, і пытаюцца, ці працуе крама сёньня. “Ходзяць людзі часта, купляюць рэдка”, — усьміхаецца Мікола.
Сярод пакупнікоў можна ўбачыць як музыкаў, так і “хлопчыкаў, якія проста ўзялі гітару ў рукі і пачалі граць”. Калі казаць пра больш-менш вядомыя гарадзенскія гурты, краму наведалі “Раса мечтаталей”, “7 минут жизни”, Яўген Post. З музычных інструментаў купляюць часьцей гітары, а яшчэ часьцей – розныя расходнікі – струны, медыятары, шнуры. “Музычныя інструменты – спецыфічны тавар. Людзі, калі прыходзяць, ужо ведаюць, чаго яны хочуць”.


Так як Мікола сам музыка, ён можа распавясьці, у чым адрозьненьне аднаго інструмента ад другога, струны аднаго памеру ад іншага. За дзень інтэрв’ю ў краме набылі скрыпку, акустычную гітару і розныя дробязі. Некалькіх людзей ён пасьпявае пракансультаваць.

У Мікалая атрымаўся вельмі цікавы, як ён сам кажа, шлях да цяперашняй яго працы. Калі ён працаваў у краме “Электросила”, звольніўся, каб ісьці ў армію. У дзень, калі трэба было ісьці ў войска, “закасіў”. А да гэтага ён часта бываў у Берасьці, і аднойчы трапіў у берасьцейскую краму “GreenStar». “Я заходжу ў краму, бачу, гітары вісяць. І нідзе няма фірмы “Корд”. Тут я зразумеў, што трапіў у правільную краму”. Там Мікалай і даведаўся, што хутка яны будуць адкрываць другую краму ў Горадні. Даведаўся, і… па вяртаньні ў Горадню ўладкаваўся на працу ў краму “5 элемент”. У дзень, калі ён афіцыйна ўладкаваўся, яму патэлефанавалі з Greenstar, а пасьля суразмовы на наступны дзень сказалі, што бяруць на працу. Мікалай занёс заяву на звальненьне дырэктару “5 элемента”, які ўжо быў ня рады, што зь ім звязаўся.
Зь недахопаў працы Мікалай называе адвечныя “мала грошай” і “займае шмат часу”. Прадавец знаходзіцца ў краме амаль без выходных з 10.00 да 19.00. Але бавіць час з карысьцю: піша музыку для новых песень свайго гурта «СДС: Вышэй за зоры»(пра які мы пісалі тут) і будучых сайд-праектаў. Вельмі часта да музыкі заходзяць знаёмыя і сябры, каб пайграць на нейкім інструменце, абмеркаваць планы сумеснай творчасьці, ці проста правесьці час у размовах. Падчас інтэрв’ю ў краму завітаў працаўнік з МагКафэ, зрабіў некалькі дробных пакупак, і пачаў распытваць, якія гарадзенскія гурты могуць граць акустычныя канцэрты. Яму тут жа накідалі сьпіс кантактаў.


Пастаяннае сядзеньне на адным месцы Мікалай недахопам ня лічыць: “Была б гітара пад бокам”. Затое называе шмат плюсаў: “Я музыка і працую ў музычнай краме. Гэта дае магчымасьць паслухаць шмат інструментаў, і пры пакупкі ведаць, чаго чакаць ад пэўнага інструмента. Я знаёмлюся зь цікавымі людзьмі. Прыклад – сёньняшні пакупнік з МагКафэ. І гэта проста мне цікава”.

Ці карыстаюцца калегі па музыцы знаёмствам з прадаўцом? “Так, канешне. Нядаўна Аляксандр з “7 минут жизни” прыходзіў, мы зь ім ўсе педалькі пераглядзелі. Добра яму, бо ён змог усё паглядзець, што не заўсёды ўдасца ў звычайных крамах. Добра і мне, бо мне аднаму было лянотна ўсё пераглядаць. А так цяпер і я ведаю. У гэтым узаемная выгада”.

Сам Мікалай беларускамоўны, але з пакупнікамі даводзіцца размаўляць па-расейску. Бываюць і цікавыя асобы. “Аднойчы прыходзіў нейкі нацыяналіст. Спачатку я зьвярнуўся да яго па-расейску, потым ён сказаў, што ён нацыяналіст, і я перайшоў на беларускую. Паразмаўлялі хвілін 5”. Таксама да Міколы завітваў панк з Омску, які ехаў у Сербію аўтаспынам. Быў музыка з-пад Ліпецка, набыў у краме слайд, струны і медыятары. Але часьцей заходзяць не выбітныя асобы, а зусім наадварот: “Заходзяць нейкія падпіўшыя, распавядаюць, якая ў іх была цікавая маладосьць, як яны гралі. Быў нейкі вар’ят, выносіў мне мозг яшчэ ў “Электрасіле”. Як я зразумеў, у яго ёсьць “адборнейшая”, як ён сказаў, калекцыя запісаў сусьветных музыкаў. Распавядаў, як рамантуе інструменты і што цяпер усё лайно, а ў яго ёсьць крутыя інструменты часоў Савецкага Саюзу”.
За 24 гады Мікалай пасьпеў папрацаваць у турфірме, на заводзе на карданных валах, у крамах “Электросила” и “5 элемент”. За гэты час ён зразумеў, што “праца павінна, па-першае, падабацца, па-другое, прыносіць грошы. Але ўсё роўна трэба працаваць. ”