Wartha – усё?..
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Апошні канцэрт epic metal фармацыі Wartha стаў сапраўды апошнім. Гурт, які вядзе гісторыю зь 2008 году, які на вачох вырас ад школьнікаў-фолк-пэйган-зігераў да дарослага ансамблю, што сёлета выдаў моцны канцэптуальны твор, за ўвесь час зьмяніўшы некалькі складаў музыкаў і нарэшце выступіўшы з нанова сабраным, канчаткова разваліўся і перастаў існаваць як гурт.
Напярэдадні гэтага выступу мы мелі гутарку зь лідарам і аўтарам праекту Алегам «Хольгам» Зелянкевічам, у якой ён патлумачыў доўгую адсутнасьць жывой дзейнасьці гурта на фоне даволі плённай студыйнай дзейнасьці, а таксама пракаментаваў момант зьмены прапіскі Wartha зь Менску на Магілёў.
Якім атрымаўся гэты выступ, можна пачытаць у рэпартажы з Darkness Fest'у. Даведаўшыся пра канчатковы развал, мы пагаварылі з магілёўскімі музыкамі.
BelMetal: Wartha — усё?
ex-Wartha:
BelMetal: Першы за 2 гады выступ Wartha з новым складам прайшоў пад шыльдай «апошні канцэрт». Як тое суадносіцца з магчымасьцю збору яшчэ адной Warth'ы недзе яшчэ?
ex-Wartha:
BelMetal: Апошні канцэрт Warth'ы відавочна не планаваўся апошнім канцэртам з магілёўскім калектывам як нейкі «першы і апошні стрэл — ды па хатах». Як так сталася?
ex-Wartha:
Што ж, вось і сумны фінал. Шкада. Крыўдна, калі вартыя калектывы з моцным, цікавым, нестандартным і самабытным матэрыялам, дастойныя прадстаўнікі роднай метал-сцэны ставяць кропку, перакрэсьліваючы магчымасьць чуць гэты матэрыял на канцэртах, па-асабліваму, зь першых вуснаў, з-пад пальцаў адмыслоўцаў. Застаецца толькі разважаць, а ці сапраўды музыка павінная апрыёры стварацца з разьлікам на яе жывую дэманстрацыю? На прыкладзе Wartha бачым, што не. Як бы таго ня прагнулі слухачы. Як бы, натхнёныя мэтай, не працавалі музыкі некалькіх запар складаў. Лёс музыкі вырашаецца яе аўтарамі. І таму бывай, Wartha! Ты мела прэтэнзію пражыць насычанае жыцьцё і быць грандыёзнай зьявай, але засталася двума дыскамі на паліцы, на самым сваім узьлёце. R.I.P.
Напярэдадні гэтага выступу мы мелі гутарку зь лідарам і аўтарам праекту Алегам «Хольгам» Зелянкевічам, у якой ён патлумачыў доўгую адсутнасьць жывой дзейнасьці гурта на фоне даволі плённай студыйнай дзейнасьці, а таксама пракаментаваў момант зьмены прапіскі Wartha зь Менску на Магілёў.
Якім атрымаўся гэты выступ, можна пачытаць у рэпартажы з Darkness Fest'у. Даведаўшыся пра канчатковы развал, мы пагаварылі з магілёўскімі музыкамі.
BelMetal: Wartha — усё?
ex-Wartha:
З магілёўскім складам — усё. Аднак, можа, знойдзецца і новы склад недзе яшчэ. Хто ведае.
BelMetal: Першы за 2 гады выступ Wartha з новым складам прайшоў пад шыльдай «апошні канцэрт». Як тое суадносіцца з магчымасьцю збору яшчэ адной Warth'ы недзе яшчэ?
ex-Wartha:
Менавіта Wartha была апошняй. Іншага складу ў яе ўжо ня будзе. Але ж Алег не выключаў зьменаў.
BelMetal: Апошні канцэрт Warth'ы відавочна не планаваўся апошнім канцэртам з магілёўскім калектывам як нейкі «першы і апошні стрэл — ды па хатах». Як так сталася?
ex-Wartha:
Тут ускрыўся шэраг абставін.
Усе, хто быў на мінулым выступе гурта, добра памятаюць, якія былі траблы з-за падкладу (фанаграмныя партыі з камп'ютара, сінхранізаваныя зь метраномам у навушніках бубнача — Кэп BM). Калі разабраліся ў сітуацыі, зразумелі, што праблема палягала ў самім дрэнна падрыхтаваным падкладзе, зробленым вакалістам. Непадрэзаныя частоты, неўладкаваная аўтаматызацыя. І шчэ тое, як павёўся вакаліст у адносінах да драмера, калі абвінаваціў таго на канцэртнай пляцоўцы — усё гэта стала тэмай для сур'ёзнай размовы. Прагучала некалькі шляхоў выхаду, але фіналам стала думка Алега: «Калі шчыра, мне жывы гурт ня надта патрэбны». Пасьля гэтых слоў усё стала ўжо відавочна. Мы разумеліся як гэткі калектыў для выступаў, у той час калі Алег, як сапраўдны кампазітар мінулага, сам сабе рэжысёр ды выканальнік, і аб адзіным паўнавартасным гурце і сумесным разьвіцьці гутарка ня йшла.
Што ж, вось і сумны фінал. Шкада. Крыўдна, калі вартыя калектывы з моцным, цікавым, нестандартным і самабытным матэрыялам, дастойныя прадстаўнікі роднай метал-сцэны ставяць кропку, перакрэсьліваючы магчымасьць чуць гэты матэрыял на канцэртах, па-асабліваму, зь першых вуснаў, з-пад пальцаў адмыслоўцаў. Застаецца толькі разважаць, а ці сапраўды музыка павінная апрыёры стварацца з разьлікам на яе жывую дэманстрацыю? На прыкладзе Wartha бачым, што не. Як бы таго ня прагнулі слухачы. Як бы, натхнёныя мэтай, не працавалі музыкі некалькіх запар складаў. Лёс музыкі вырашаецца яе аўтарамі. І таму бывай, Wartha! Ты мела прэтэнзію пражыць насычанае жыцьцё і быць грандыёзнай зьявай, але засталася двума дыскамі на паліцы, на самым сваім узьлёце. R.I.P.
1 каментар