VI міжнародны фэстываль "Наш Грунвальд 2014"
Апублікавана
у
Рэпартажы
26 Фота
З 19 на 20 ліпеня ў музейным комплексе «Дудуткі» прайшоў шосты па ліку, і таму ўжо даволі вядомы, міжнародны фэстываль «Наш Грунвальд 2014» пакінуўшы пасьля сябе некалькі развітальных падарункаў, а менавіта: абгарэлую скуру, расколваючуюся галаву, бэйдж з надпісам «Прэса» (які я, каюся, забыўся вярнуці), ну і вядома ж мора яркіх успамінаў якія ні задушыць аніякім алкаголем.
Сёлета гадкія людзі бясплатна падвезьлі мяне на машыне, таму я быў пазбаўлены цудоўнай асалоды выпацець ў аўтобусе, і не трапіць у фэстывалю без здарэньняў.
Зайшоўшы на тэрыторыю музейнага комплексу, я дзіка узрадаваўся, калі ўсвядоміў, што знаёмых асоб значна менш, чым у мінулым року, і я не пасьпею напіцца праз гадзіну пасьля прыезду, аднак мая радасьць была заўчаснай.
Рыцары білі адзін аднаго, але нікому нічога не было відаць. Гандляры і рамесьнікі прадавалі цацанкі. Музыкі гралі на адчыненай сцэне, але іх ніхто не бачыў, таму што ўсе хацелі паглядзець, як рыцары бьюць адзін аднаго, у выніку ня ўбачылі нічога. А я захапляўся медавухай і дзяўчынай "ў дурным", пакуль не пачалася рэканструкцыя падзеі, якой цалкам і поўнасьцю прысвечаны дадзены фэстываль.
А менавіта — Грунвальдзкай бітве, у якой, як вядома, зборная Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага, што складалась пераважна з ліцьвінаў, палякаў і татараў перайграла зборную Тэўтонскага Ордэну пад камандаваньнем Вялікага Магістра. Вынікам Грунвальдзкай Бітвы стала выпілоўваньне 8 тысяч гульцоў нямецкай зборнай на чале з трэнерам — Ульрыхам Фон Унгінгэнам, а гэтак жа выхад нямецкай зборнай з Ўсходнеэўрапейскай Лігі, на, прыкладна, 500 рокаў. Я не памятаю, у колькі пачалася гэтая самая рэканструкцыя, але дакладна не ў 15:30, як было напісана ў раскладзе, таму час я буду лічыць у літрах выпітага алкаголю. Дзяўчына збегла, медавуха скончылася, давялося ісьці глядзець рэканструкцыю.
Рэканструкцыя адбылася больш цікавай, чым у мінулым року. Была задзейнічана артылерыя, і лучнікаў, мне здаецца, было больш чым у мінулы раз. Аднак быў велізарны мінус, які ня прадугледзелі арганізатары — палове гледачоў бачна было крыху больш чым нічога. Менавіта пасьля рэканструкцыі я пачаў заўважаць, як людзі глядзяць на мяне, з некаторай злосьцю пасьля таго як бачаць бэйдж з надпісам «Прэса».
На самай жа справе «прэсы» было зусім не шмат, аднак была велізарная колькасьць казачных дурняў якія лічылі, што іх відэазапіс на трохмэгапіксельную Нокію будзе значна лепш, чым на прафесійную камеру, якая стаіць на штатыве. Менавіта таму кожны Казачны Дурань лічыў сваім абавязкам засланіць аб'ектыў любога прафесійнага фатографа / аператара сваёй дупай / спіною / бліскучай лысінай.
У гэты ж час хадзіў шалёны дзядзька з адміністрацыі, махаў рукамі і хацеў выгнаць абсалютна ўсіх, уключаючы саміх рэканструктараў, прэсу, і наогул зладзіць татальны генацыд і галакост, аднак яго ніхто не слухаў.
Бліжэй да канца рэканструкцыі міліцыянты, нарэшце, разабраліся, каго трэба выганяць і рысталішча стала трохі чысьцей.
Я ж, ведаючы, што ад нашага партала БелМетал акрэдытавана два фатографа, абодва з якіх здымаюць лепш, чым я, здымаў пераважна здалёку і седзячы, каб людзям не перашкаджаць і алебардай па галаве не атрымаць. Хаця страла ў нагу ўсё ж такі прыляцела. Ад астатніх прыйшлося уварочвацца успамінаючы навыкі, якім навучыў мяне Морфэўс.
Гледачы нічога не бачаць.
Мужык з адміністрацыі гарлапаніць на ўсіх запар. Яго ніхто не слухае.
Усе ненавідзяць прэсу.
На галоўнай сцэне ў той вечар выступілі Hardwood, CEILIDH CEOL, FRAM, Стары Ольса, Тролль Гнёт Ель, Irdorath і Нейро-Дюбель. Музыкам з гурта HOK-KEY, на жаль, пратаранілі аўтобус, таму іх мы ў той вечар не ўбачылі.
У гэты ж час канцэрт грукатаў і на адчыненай сцэне, якую я, на жаль, наведаць не паспеў.
Там канцэрт ішоў ўжо з раніцы, і выступалі такія гурты як Скудринка, Бабанцуйка, Hardwood, ROKASH, социум, Крысс и Доходяги Бэнд, Без Паники, Mysterra, Forodwaith ды Кліч.
І нават на другі дзень: Cad Goddeu, Подых Навальніцы, PUN, ЧАС. Ч., Rahis, By Effect.
Першым на сцэну выйшаў беларускі калектыў «Цьвердая драўніна» = D, а калі па па-ангельску — Hardwood. Людзі, якія стаміліся пасля бугуртаў атрымлівалі асалоду ад прыгожай сярэднявечнай музыкі, астатнія ж выпівохі, што не стамляюцца ніколі самотна скакалі пад сцэнай на пацеху музыкам і гледачам.
Маю ўвагу прыцягнуў гурт CEILIDH CEOL, што выйшаў на сцэну другімі. Пачуўшы гук лоу віслаў і ірляндзкай (папярочнай) флейты я пабег да сцэны. Там я пабачыў пьянага мужыка, які скакаў і гарлапаніў аднаму яму зразумелыя словы, і музыкаў што мірна гралі выдатныя ірляндзкія джыгі.
Падчас песьні «Бар у якім піва няма» гэты ж мужчына круціў галавою, як мне здалося, з нейкім тугою і смуткам у вачах.
На галоўнай сцэне народ пачаў угараць і танчыць толькі калі на сцэну падняліся ўкраінскі гурт FRAM. Ведаючы, што гэта за гурт, таму як мне калісьці давялося падзяліць сцэну з гэтымі хлопцамі (граючы ў Кашлатым Вохе) падчас іх мінулага значна больш сьціплага візіту ў Беларусь я чакаў мора драйву і прафесіяналізму.
Пазітыў з FRAM таму і прэ. І гэта ня можа не радаваць.
Далей граюць ўсім вядомыя Стары Ольса, Тролль Гнёт Ель, Irdorath і Нейра-Дзюбель. Пьяныя кадры лезуць на сцэну, іх выпіхваюць. А градус алкаголю ў маёй крыві таксама павялічваецца.
Вялікі дзякуй жанчыне з добрымі звязкамі і двум-тром выпівохам якія паднялі шум у намётавым мястэчку. І што самае цікавае, жанчына, што скардзілася на шум, у выніку абудзіла палову лагеры. А мужыкі, што спрачалісь зь ёй заўважыўшы, што нехта на іх глядзіць пыталі нешта кшталту «Вам чо бля? Цікава?».
Зразумела, цікава. Вы ж мне зладзілі выдатны ўздым у 4 гадзіны раніцы.
Гарыце у пекле.
Якасныя фотаагляды, а не такое лайно як гэты чакайце ад Зьміцера Сачыўкі aka Gotie Ripper, і Наташы Буднай.
Сёлета гадкія людзі бясплатна падвезьлі мяне на машыне, таму я быў пазбаўлены цудоўнай асалоды выпацець ў аўтобусе, і не трапіць у фэстывалю без здарэньняў.
Зайшоўшы на тэрыторыю музейнага комплексу, я дзіка узрадаваўся, калі ўсвядоміў, што знаёмых асоб значна менш, чым у мінулым року, і я не пасьпею напіцца праз гадзіну пасьля прыезду, аднак мая радасьць была заўчаснай.
Цвярозы рэпарцёр.
На фэстывалі панавала вясёлая атмасфэра, як зрэшты, і заўсёды.Рыцары білі адзін аднаго, але нікому нічога не было відаць. Гандляры і рамесьнікі прадавалі цацанкі. Музыкі гралі на адчыненай сцэне, але іх ніхто не бачыў, таму што ўсе хацелі паглядзець, як рыцары бьюць адзін аднаго, у выніку ня ўбачылі нічога. А я захапляўся медавухай і дзяўчынай "ў дурным", пакуль не пачалася рэканструкцыя падзеі, якой цалкам і поўнасьцю прысвечаны дадзены фэстываль.
1 літар медавухі або «Што за нямка гэты ваш Грунвальд?»
А менавіта — Грунвальдзкай бітве, у якой, як вядома, зборная Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага, што складалась пераважна з ліцьвінаў, палякаў і татараў перайграла зборную Тэўтонскага Ордэну пад камандаваньнем Вялікага Магістра. Вынікам Грунвальдзкай Бітвы стала выпілоўваньне 8 тысяч гульцоў нямецкай зборнай на чале з трэнерам — Ульрыхам Фон Унгінгэнам, а гэтак жа выхад нямецкай зборнай з Ўсходнеэўрапейскай Лігі, на, прыкладна, 500 рокаў. Я не памятаю, у колькі пачалася гэтая самая рэканструкцыя, але дакладна не ў 15:30, як было напісана ў раскладзе, таму час я буду лічыць у літрах выпітага алкаголю. Дзяўчына збегла, медавуха скончылася, давялося ісьці глядзець рэканструкцыю.2 літры медавухі і піва або «Няш-Мяш Грунвальд Наш».
Рэканструкцыя адбылася больш цікавай, чым у мінулым року. Была задзейнічана артылерыя, і лучнікаў, мне здаецца, было больш чым у мінулы раз. Аднак быў велізарны мінус, які ня прадугледзелі арганізатары — палове гледачоў бачна было крыху больш чым нічога. Менавіта пасьля рэканструкцыі я пачаў заўважаць, як людзі глядзяць на мяне, з некаторай злосьцю пасьля таго як бачаць бэйдж з надпісам «Прэса». На самай жа справе «прэсы» было зусім не шмат, аднак была велізарная колькасьць казачных дурняў якія лічылі, што іх відэазапіс на трохмэгапіксельную Нокію будзе значна лепш, чым на прафесійную камеру, якая стаіць на штатыве. Менавіта таму кожны Казачны Дурань лічыў сваім абавязкам засланіць аб'ектыў любога прафесійнага фатографа / аператара сваёй дупай / спіною / бліскучай лысінай.
У гэты ж час хадзіў шалёны дзядзька з адміністрацыі, махаў рукамі і хацеў выгнаць абсалютна ўсіх, уключаючы саміх рэканструктараў, прэсу, і наогул зладзіць татальны генацыд і галакост, аднак яго ніхто не слухаў.
Бліжэй да канца рэканструкцыі міліцыянты, нарэшце, разабраліся, каго трэба выганяць і рысталішча стала трохі чысьцей.
Я ж, ведаючы, што ад нашага партала БелМетал акрэдытавана два фатографа, абодва з якіх здымаюць лепш, чым я, здымаў пераважна здалёку і седзячы, каб людзям не перашкаджаць і алебардай па галаве не атрымаць. Хаця страла ў нагу ўсё ж такі прыляцела. Ад астатніх прыйшлося уварочвацца успамінаючы навыкі, якім навучыў мяне Морфэўс.
Кароткі зьмест рэканструкцыі й бугуртаў:
Рыцары бьюць адзін аднаго, страляюць з гармат, выносяць вароты ўдарам нагі, ладзяць масавыя абдымашкі на масту і адсякаюць адзін аднаму пальцы, пасьля зноў ладзяць абдымашкі, пасьля зноў бьюць адзін аднаго.Гледачы нічога не бачаць.
Мужык з адміністрацыі гарлапаніць на ўсіх запар. Яго ніхто не слухае.
Усе ненавідзяць прэсу.
3 літры медавухі, піва і чагосьці нясмачнага.
У чаканьні пачатку канцэрта я паспеў сустрэць мноства знаёмых сярод удзельнікаў, музыкаў і гасьцей. Першыя і апошнія ў алкаголі ўжо сабе не адмаўлялі, таму да пачатку канцэрту я быў ужо ў добрым настроі.На галоўнай сцэне ў той вечар выступілі Hardwood, CEILIDH CEOL, FRAM, Стары Ольса, Тролль Гнёт Ель, Irdorath і Нейро-Дюбель. Музыкам з гурта HOK-KEY, на жаль, пратаранілі аўтобус, таму іх мы ў той вечар не ўбачылі.
У гэты ж час канцэрт грукатаў і на адчыненай сцэне, якую я, на жаль, наведаць не паспеў.
Там канцэрт ішоў ўжо з раніцы, і выступалі такія гурты як Скудринка, Бабанцуйка, Hardwood, ROKASH, социум, Крысс и Доходяги Бэнд, Без Паники, Mysterra, Forodwaith ды Кліч.
І нават на другі дзень: Cad Goddeu, Подых Навальніцы, PUN, ЧАС. Ч., Rahis, By Effect.
Першым на сцэну выйшаў беларускі калектыў «Цьвердая драўніна» = D, а калі па па-ангельску — Hardwood. Людзі, якія стаміліся пасля бугуртаў атрымлівалі асалоду ад прыгожай сярэднявечнай музыкі, астатнія ж выпівохі, што не стамляюцца ніколі самотна скакалі пад сцэнай на пацеху музыкам і гледачам.
Маю ўвагу прыцягнуў гурт CEILIDH CEOL, што выйшаў на сцэну другімі. Пачуўшы гук лоу віслаў і ірляндзкай (папярочнай) флейты я пабег да сцэны. Там я пабачыў пьянага мужыка, які скакаў і гарлапаніў аднаму яму зразумелыя словы, і музыкаў што мірна гралі выдатныя ірляндзкія джыгі.
Падчас песьні «Бар у якім піва няма» гэты ж мужчына круціў галавою, як мне здалося, з нейкім тугою і смуткам у вачах.
На галоўнай сцэне народ пачаў угараць і танчыць толькі калі на сцэну падняліся ўкраінскі гурт FRAM. Ведаючы, што гэта за гурт, таму як мне калісьці давялося падзяліць сцэну з гэтымі хлопцамі (граючы ў Кашлатым Вохе) падчас іх мінулага значна больш сьціплага візіту ў Беларусь я чакаў мора драйву і прафесіяналізму.Пазітыў з FRAM таму і прэ. І гэта ня можа не радаваць.
Далей граюць ўсім вядомыя Стары Ольса, Тролль Гнёт Ель, Irdorath і Нейра-Дзюбель. Пьяныя кадры лезуць на сцэну, іх выпіхваюць. А градус алкаголю ў маёй крыві таксама павялічваецца.
Шмат, вельмі шмат або «Здравствуй, чужая милая!»
Пасьля канцэрту пачынаецца самае цікавае, але гэта не варта публікаваць на BelMetal.orgВялікі дзякуй жанчыне з добрымі звязкамі і двум-тром выпівохам якія паднялі шум у намётавым мястэчку. І што самае цікавае, жанчына, што скардзілася на шум, у выніку абудзіла палову лагеры. А мужыкі, што спрачалісь зь ёй заўважыўшы, што нехта на іх глядзіць пыталі нешта кшталту «Вам чо бля? Цікава?».
Зразумела, цікава. Вы ж мне зладзілі выдатны ўздым у 4 гадзіны раніцы.
Гарыце у пекле.
Якасныя фотаагляды, а не такое лайно як гэты чакайце ад Зьміцера Сачыўкі aka Gotie Ripper, і Наташы Буднай.
0 каментароў