nobody.one. Цэлая галава і здаровая піпіська
Апублікавана
у
Рэпартажы
64 Фота
Улюбёнец беларускай публікі Сяргей Табачнікаў не перастае песьціць мясцовую аўдыторыю канцэртамі. Здаецца, толькі ў лістападзе адгрымеў папярэдні канцэрт яго гурта nobody.one, як музыкі зноў наведваюць нашую краіну. Абяцалася вялікае 2-гадзіннае шоў, шмат імправізацыі і забытых кампазіцыяў. Таксама інсайдэры паведамілі, што Сяргей на гэтым канцэрце засьпявае. Упершыню для беларускай публікі.
Канцэрт затрымаўся на палову гадзіны, што на фоне затрымак мінулых мерапрыемстваў і затрымкай называць неяк няёмка. Людзі падцягваліся да Рэпабліка невялікімі кампаніямі ад самага пачатку адкрыцьця дзьвярэй, таму звыклай чаргі на ўваходзе не было. Пэўна, унутры стала зразумелай і другая прычына адсутнасьці чаргі – насыціўшыся восеньскім канцэртам, вялікая колькасьць людзей проста праігнаравала сёлетні. Танцпляц быў запоўнены ледзь менш, чым напалову, і розьніца з забітым людзьмі клубам падчас мінулага шоў кідалася ў вочы. Тлумачэньне знайсьці лёгка ў тым, што гэты чарговы тур ня меў пад сабой дастаткова моцнай падставы, ды й інтэрнэт-дзейнасьць Сяргея крыху ўціхла… Але гэта апошні мінус канцэрту.
Я не зьяўляюся асаблівым знаўцам творчасьці nobody.one, таму скажу пра канцэрт хутчэй тэзісна, не зварочваючы ўвагі на пэўныя кампазіцыі ці альбомы гурта.
Гук быў сапраўды шчыльны і мясісты. Выдатны. Дзе бы я не стаяў падчас канцэрту, усё было чутна нармалёва. Сапраўды, у апошні час Рэпаблік пачынае радаваць з гэтага боку. Як мне падказалі, часам рабілася ўстойлівае ўражаньне, што знаёмыя рэчы гучалі па-другому, магчыма, з-за выкарыстаньня іншых гітарных эфектаў. Сяргей парушыў усе сумневы наконт таго, хто намаляваны на вокладцы апошняга альбому, якой афармлялася сцэна ззаду. У чалавека на малюнку няма пэўных генеталіяў, таму гэта жанчына. То бок, гэта дакладна не Сяргей, як некаторыя казалі, хто ў жарт, а хто і сур’ёзна.
Так, напрыканцы канцэрту Табачнікаў засьпяваў. Чакалі-чакалі, і дачакаліся. На жаль, гэта была ня песьня, а ўсяго толькі кавер на Motörhead. Легендарная «Ace of Spades» апынулася гістарычным момантам для гурта. Выкананая яна была дужа моцна, і падтрымалі зьдзіўленыя фэны гурт пад яе на выдатна.
Канцэрт доўжыўся больш за дзьве гадзіны, і як музыкі, так і фанаты пад канец выглядалі стомленымі, але задаволенымі, са шчырымі ўсьмешкамі на тварах. А як жа можа быць інакш у вялікай і дружнай сям’і nobody.one?
Фота: Аляксей Базарнаў
Тэкст: Ігар Богуш
Канцэрт затрымаўся на палову гадзіны, што на фоне затрымак мінулых мерапрыемстваў і затрымкай называць неяк няёмка. Людзі падцягваліся да Рэпабліка невялікімі кампаніямі ад самага пачатку адкрыцьця дзьвярэй, таму звыклай чаргі на ўваходзе не было. Пэўна, унутры стала зразумелай і другая прычына адсутнасьці чаргі – насыціўшыся восеньскім канцэртам, вялікая колькасьць людзей проста праігнаравала сёлетні. Танцпляц быў запоўнены ледзь менш, чым напалову, і розьніца з забітым людзьмі клубам падчас мінулага шоў кідалася ў вочы. Тлумачэньне знайсьці лёгка ў тым, што гэты чарговы тур ня меў пад сабой дастаткова моцнай падставы, ды й інтэрнэт-дзейнасьць Сяргея крыху ўціхла… Але гэта апошні мінус канцэрту.Я не зьяўляюся асаблівым знаўцам творчасьці nobody.one, таму скажу пра канцэрт хутчэй тэзісна, не зварочваючы ўвагі на пэўныя кампазіцыі ці альбомы гурта.
Гук
Гук быў сапраўды шчыльны і мясісты. Выдатны. Дзе бы я не стаяў падчас канцэрту, усё было чутна нармалёва. Сапраўды, у апошні час Рэпаблік пачынае радаваць з гэтага боку. Як мне падказалі, часам рабілася ўстойлівае ўражаньне, што знаёмыя рэчы гучалі па-другому, магчыма, з-за выкарыстаньня іншых гітарных эфектаў. Сяргей парушыў усе сумневы наконт таго, хто намаляваны на вокладцы апошняга альбому, якой афармлялася сцэна ззаду. У чалавека на малюнку няма пэўных генеталіяў, таму гэта жанчына. То бок, гэта дакладна не Сяргей, як некаторыя казалі, хто ў жарт, а хто і сур’ёзна.Публіка
Гэта адметная рыса любога выступу nobody.one. Маладая, гарачая, палкая, арганізаваная. Калі тое трэба, людзі хлопалі, калі трэба – рабілі хвалю на ўсю даўжыню клубу. Выглядала сапраўды дзіўна, бо я быў ня ў тэме падобных флэшмобаў. Хэдбангінг доўгай сьцяной у абдымках увогуле вярнуў у самых цёплых успамінах пачатак 2000-х. Гэта крута. Некалькі разоў хлопцы спрабавалі скокнуць са сцэны, але Сяргей паказаў ім фак і прамовіў сваё стаўленьне да гэтага: “Самае галоўнае ў жыцьці – цэлая галава і здаровая піпіська”. Больш на сцэну ніхто ня лез.Сьпевы
Так, напрыканцы канцэрту Табачнікаў засьпяваў. Чакалі-чакалі, і дачакаліся. На жаль, гэта была ня песьня, а ўсяго толькі кавер на Motörhead. Легендарная «Ace of Spades» апынулася гістарычным момантам для гурта. Выкананая яна была дужа моцна, і падтрымалі зьдзіўленыя фэны гурт пад яе на выдатна.Канцэрт доўжыўся больш за дзьве гадзіны, і як музыкі, так і фанаты пад канец выглядалі стомленымі, але задаволенымі, са шчырымі ўсьмешкамі на тварах. А як жа можа быць інакш у вялікай і дружнай сям’і nobody.one?
Фота: Аляксей Базарнаў
Тэкст: Ігар Богуш
1 каментар
Так, і ня толькі апрацоўка гуку адрозьнівалася. Былі й новыя элементы ў кампазіцыях: блюзавыя адступленьні, уступы з бас-сола… Пэўна, гэта і было тое анансаванае «вядомыя кампазіцыі ў новым гучаньні і з новымі аранжыроўкамі».