Першы GreenFest у Беларусi

Апублікавана 5 ліпеня 2015, 00:44 у Рэпартажы

У пачатку году ў СМІ пачала зьяўляцца інфармацыя пра тое, што фестываль “Мост”, які два гады запар зьбіраў шматлікія гурты з розных краінаў сьвету, у гэтым годзе прахадзіць ня будзе. Усе сродкі выдадкаваныя на канцэрт Linkin Park, і пра оўпэн-эйры гаворкі быць ня можа. Таму навіна пра GreenFest была больш чым нечаканай. Хэдлайнерамі абвясьцілі амерыканцаў Papa Roach, канцэрт якіх дагэтуль нібы быў запланаваны ў Prime Hall. Бліжэй да справы склад абрастаў новымі ўдзельнікамі, і выніковы склад выглядаў наступным чынам: Papa Roach, Lumen, Jack Action, Trubetskoy, Дай Дарогу!, Кипелов, Elephants from Neptune, Colours of Bubbles, Main-de-Gloire і Мутнаевока. Хай сабе першы беларускі фэст меў больш сьціплы склад, чым папярэднія расейскія і быў больш арыентаваны на гурты зь Беларусі і суседзяў, але для першага разу выглядала цікава. Тым больш, што сабралі сапраўды вартых і цікавых музыкаў.

Адкрываць канцэрт павінныя былі Мутнаевока, пераможцы галасаваньня ўкантакце. Ня будзем зьвяртаць увагу на тое, што такія адборы — гэта вельмі сумнеўная рэч, але перамаглі, значыць перамаглі. На жаль, сказаць пра гурт нічога не змагу, бо час іх выступу прыпадаў на акрэдытацыю ды агляд тэрыторыі. Дзьве сцэны, шмат забаваў ад спонсараў Tuborg, прадстаўніцы якога не давалі гледачам сумаваць і канчаткова разамлець на сонцы. Піва таксама прадавалася. Здавалася, што ў параўнаньні з фэстам “Мост” трошкі сьціснуты быў маштаб пляцоўкі, але гэта больш пайшло на карысьць, бо ня трэба было наварочваць кіламетры з аднога канца да другога. Не было фанзоны, і таму не было непатрэбнай пустой адлегласьці паміж гледачамі. Вось толькі колькасьць прыбіральняў скарачаць ня трэба было, бо чэргі выстройваліся ледзь не на палову тэрыторыі.

Пасьля Мутнагавока на сцэну выйшлі гарадзенцы Main-de-Gloire. Адметна, што выступы ўсіх гуртоў, акрамя Papa Roach, ішлі бесперапынна, і яны гралі адзін за адным зь перапынкам менш за хвіліну і без спазьненьняў. Таксама немалаважны плюсік аргам. Main-de-Gloire раздалі ў лепшых традыцыях, упэўнена і прафесійна, нягледзячы на першы фестывальны досьвед. Гурт плануе вялікі тур на гэтую восень, таму не выключана, што не абмінуць і Менск. Тым больш, што, па словах музыкаў, за адсутнасьцю двіжухі ў Горадне і чарадой адменаў канцэртаў, Менск стаў амаль другім домам. Як мінімум, у канцэртным плане. Што ж, чакаем у госьці.

Не змагу адэкватна ацаніць музыку Colours of Bubbles і Elephants from Neptune, адзінае скажу, што людзі іх ведалі і актыўна падтрымлівалі. Jack Action, якія па раскладзе йшлі наступнымі, дзіўным чынам перамясьціліся на два гурты наперад. Мала таго, што яны ўвогуле невядома што тут рабілі, дык яшчэ і гралі перад самім Валерам. А на сцэну выходзілі Trubetskoy. Гурт на чале з Паўлам Булатнікавым відавочна стаміўся па вялікіх фэстах на Радзіме (апошні яшчэ з гуртом Ляпис Трубецкой быў у далёкім 2010 годзе на фестывалі “Поляна”), таму выглядалі на сцэне бадзёра і эфектна. Павал у цішотцы Metallica прыплясваў у сваёй класічнай манеры, астатнія не адставалі ад яго. Выканалі як “ляпісаўскія” рэчы (“Котик”, “Нафта”, “Харэ”), так і свае ўласныя (“Ёлки”, “Горад”, “Don't Touch My Bass”). Увогуле, я вельмі шкадую, што прапусьціў сольнік гурта вясной, бо ўжо другі раз жыўцом яны вельмі радуюць.

Адметна, што наступныя Дай Дарогу!, разам з Trubetskoy, абвешчаныя хэдлайнерамі рэчыцкага фэсту Metal Crowd. Абодва гурты на прэсухах абяцалі, што сумаваць ня прыйдзецца, і праграма будзе падрыхтаваная максімальна адпаведная густам менавіта металічнай аўдыторыі. Што ж, паглядзім. Дай Дарогу! уладкавалі наймаштабнейшую адтапырку за ўвесь GreenFest. Пыл зь зямлі стаяў слупом, і знаходзіцца ля сцэны было небясьпечна. Глядзіце самі:



Пра Jack Action ужо выказваўся, можна выказацца яшчэ раз. Той момант, калі бачыш гурт у другі раз, ну і проста ўвогуле не разумееш, што яны робяць на буйных мерапрыемствах. Да гэтага яны ўжо грэлі Three Days Grace і Hollywood Undead), і ходзяць чуткі, што недалёка да саміх Linkin Park. Добра, калі б я быў такі скептык адзін, але падчас выступу палова аўдыторыі разышліся хто проста шпацыраваць па тэрыторыі, хто заняць месца пабліжэй на другой сцэны, дзе павінен быў граць Кипелов.

Нарэшце Валера даехаў-такі да Менску. У мінулым годзе музыка граў у некалькіх абласных гарадах, але Менск ужо каторы год абмінаецца яго ўвагай. Даехаў і запаліў наведвальнікаў (сярод якіх хапала і сапраўдных фанаў у атрыбутыцы гурта). Запаліў і сцэну, на якой час ад часу загараліся слупы вагню. Ня дужа фанат творчасьці менавіта Кіпелава, але “Воля и разум”, ”Путь в никуда” і ”Тореро” зладзілі своеасаблівы флэшбэк у дзяцінства, і я крычаў гэтыя песьні як паехаўшы. Дзіва, што голас толькі не сарваў. Валера дэманстраваў выдатныя вакальныя паказчыкі, што для яго ўзросту вельмі паважана, і разбурыў гэтым выступам усе скептычныя меркаваньні, у каго яны былі.

Не зьяўляюся фанатам гурта Lumen, таму меркаваньні будуць прыкладна такія жа, як і пра прыбалтаў. Галоўнае, што падабалася астатнім людзям, а ля сцэны было сапраўды сьпякотна. Гурт амаль кожны раз дае па два канцэрты ў Менску запар, што ўжо сьведчыць пра яго папулярнасьць у Беларусі. Да Papa Roach падрыхтавалі выдатна. “Прусакам” спатрэбілася каля дзесяці хвілінаў, каб усё было падрыхтавана да выступу.


І калі яны зьявіліся на сцэне, жывога месца ўжо не было нідзе. Усе, хто бадзяўся па тэрыторыі, падцягнуліся да сцэны, і ўладкавалі амерыканскім таткам выдатны прыём. Мінулы канцэрт у Рэпабліку быў амаль аншлагавы, тут жа людзей было відавочна больш. Музыкі пасьля адзначылі гэта ажно два разы ў сваім Інстаграме. На жаль, ня гралі “Change of Die”. Затое быў падрыхтаваны цэлы паўтарагадзінны сэтліст з правераных хітоў. Гралі рэчы з апошняга альбому F.E.A.R., гралі такія нятленкі, як “Blood Brothers”, “Between Angels and Insects” і “Last Resort”. Музыкі па-маладзецку круцілі на сцэне вяртулі, а Джэйкабі, зь нязьменным маднявым іракезам, было ўвогуле не злавіць зрокам. Файна, што за 20 год гурт не згубіў свайго запалу. Дзякуй арганізатарам за магчымасьць паглядзець на ўсе вышэйпералічаныя калектывы і за тое, што арганізавалі сапраўднае сьвята пад адкрытым небам. Хай традыцыі працягваюцца і далей. “Мост” ці GreenFest – ня мае значэньня.

Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Аляксей Базарнаў