Asking Alexandria
Апублікавана
у
Рэпартажы
136 Фота
У панядзелак 2 лістапада беларускую сталіцу наведалі брытанскія выканаўцы пост-хардкору — Asking Alexandria. Доўгачаканае вяртаньне гурта ў Менск было ўспрынята фанатамі горача: адразу сталі разьбіраць квіткі (ажыятаж, праўда, прайшоў хутка), сустракалі музыкаў у аэрапорце. Сустрэча гурта, дарэчы, зьявілася адзінай магчымасьцю ўзяць аўтограф і сфатаграфавацца з Asking Alexandria, бо не было ні аўтограф-сесіі, а пасьля канцэрту яны таксама ня выйшлі.
Адкрыцьцё дзьвярэй было прызначана на 19:00. Не скажу, што чарга каля дзьвярэй клубу была доўгай, да 19:10 яна практычна зьнікла. Многія тоўпіліся ля ўваходу, цяжка было пралезьці да сцэны. Мерч на трох кропках продажу ад кожнага гурта, як заўсёды, прысутнічаў абсалютна тыповы. І калі рэалізацыя прадукцыі Asking Alexandria праходзіла больш-менш пасьпяхова, то гурты-сапорцеры не маглі пахваліцца тым жа.
Прайшоўшы ў залу, адразу трапляеш у цемру, ледзь асьветленую сінім сьвячэньнем. Наогул, увесь канцэрт прайшоў у суправаджэньні сіне-чырвонага сьвятла, зьмяняючагася белымі і жоўтымі блікамі. Магчыма, такія колеры былі падабраны ў адпаведнасьці са сьцягам брытанскіх гасцей. Было бачна, што публіка рыхтавалася да шматлікіх слэмаў і якаснага мошу: яшчэ перад пачаткам канцэрту многія пераапраналіся ў больш свабодную вопратку.
Пачатак канцэрту зацягнулі на 10 хвілін, таму перад выхадам Main-de-Gloire невялікая купка заўзятых фанатаў пастаянна скандавала назву гурта. Народу да таго часу сабралося крыху больш, чым на палову танцпляцу. Была ўпэўненасьць, што да выступу хэдлайнераў зала будзе забітая пад завязку, але не, дайшло зусім няшмат. Пакуль музыкі наладжвалі інструменты, у зале трымалася ўсё тая ж ледзь асьветленая цемра, тым самым напускаючы антуражу наступным выступам. Фанаты дружна павіталі гурт. Ужо на першай песьне, пад зьменлівае сьвятло і гучныя крыкі, музыкі зазывалі публіку скакаць зь імі і тварыць слэмы.
«Панядзелак — дзень цяжкі, і нас не так шмат. Але тыя, хто прыйшлі, давайце правядзем гэты вечар выдатна», — зьвярнуўся вакаліст MDG да прысутных фанатаў.
У гэты раз каля сцэны ўсталявалі агароджу, таму канцэрт прайшоў без скачкоў у натоўп і шаленстваў на сцэне разам з музыкамі. Іх, у прынцыпе, хапала і на танцпляцы. Хлопцы з Main-de-Gloire выступілі з поўнай самааддачай, у кожнай песьне было дастаткова пачуццёвасьці для таго, каб кожны прысутны зразумеў пасыл тэкстаў і эмоцыі музыкаў. Песьня “Bloody Idol” умелымі музычнымі пераходамі прымусіла зазірнуць у глыбіні сваёй душы. Разам з гэтым практычна кожная кампазіцыя суправаджалася слэмам і іншымі шаленствамі. У перапынках паміж песьнямі вакаліст заклікаў павітаць Asking Alexandria гучнымі скандаваньнямі назвы гурта. Пятай у сэт-лісьце была новая кампазіцыя " Labyrinth", на якую на выходных выходзіць кліп. Нягледзячы на тое, што трэк выйшаў ня так даўно, фанаты актыўна падпявалі музыкам. На апошнюю кампазіцыю (“I Knew You Were Trouble” (Taylor Swift Cover)) разам з гуртом выйшла дзяўчына, чый вакал запісаны ў песьні — Ірына. Фанаты вельмі бурна гэта ўспрынялі: падпявалі, скакалі, пляскалі. У канцы вакаліст папрасіў сабрацца прыснутых ля сцэны і зрабіць групавое фота.
Так як выступ першага гурта зрушылі, Wildways таксама выйшлі на парадак пазьней. За гэты час публіка пасьпела астыць, таму першая песьня, якую адыграў гурт, на танцпляцы была ўспрынятая трохі пасіўна. У перапынку вакаліст сказаў: «Не, Менск, так справа ня пойдзе. Калі вы будзеце так адрывацца, Asking Alexandria да вас нават ня выйдзе». І тут пачалося шаленства: фанаты разьвялі некалькі слэмаў, якія працягвалася досыць нямалы час. Падчас песьні да барнай стойкі падвялі хлопца зь ці тое выбітым зубам, ці тое нейкім іншым раненьнем у вобласьці рота. Увогуле, дасталася нядрэнна. Па выніку ў кагосьці нават была разьбіта галава. Слэмы праходзілі на працягу некалькіх кампазіцый, потым усё зноў вярнулася ў мірнае рэчышча. Апошняя песьня Wildways «The Canvas» проста падарвала залу і выпусьціла ўсю энергію, якая назапасілася ў людзях. У канцы выступу музыкі аблілі натоўп вадой і падзякавалі за ўвагу.
Разагрэў выдаўся самы што ні на ёсць выдатны: запальны, драйвовы. Main-de-Gloire на пару з Wildways выдатна разгайдалі публіку перад выхадам Asking Alexandria.
Лепш пачынаць выступ з самых выбуховых песень. Asking Alexandria ня сталі выключэньнем, так і зрабілі, пачаўшы свой канцэрт з «I won’t Give In». Калі зайгралі першыя акорды, гурт па адным пачаў выходзіць на сцену і людзі, якія стаялі на прыступе за танцпляцам, спусьціліся і сустракалі Asking Alexandria дружнымі крыкамі і апладысьментамі. Рэпаблік зноў зьнерваваў сваім гукам, у гэты раз наогул капітальна. На той жа «I won’t Give In» падчас прыпеву вакалу Дзяніса было практычна не чуваць, хоць было відаць, што хлопец стараецца з усіх сіл перакрычаць жахліва гучную музыку. Пасьля некалькіх песень пачаліся непаладкі з апаратурай і Бэн (гітарыст) выканаў сола. Зьдзівіла тое, што на Asking Alexandria было мала слэмаў. Магчыма, разагрэў выдаўся настолькі магутны, што фанаты да прыходу хэдлайнераў парадкам стаміліся. Таксама было заўважана тое, што некаторыя дзяўчыны прыйшлі з мамамі. Не зразумела, праўда, для чаго, бо ўзроставых абмежаваньняў не было. Маці зусім не былі падобныя на прыхільнікаў пост-хардкору, і ўвесь концерт прастаялі ў баку.
На адной зь песень Дзяніс папрасіў усіх прысесьці і падскочыць падчас прыпеву. Мабыць, гэта было самае масавае і інэртнае дзейства за ўвесь выступ Аскінгаў. Паміж песьнямі Бэн паспрабаваў сябе ў расейскай мове, прамовіўшы словы: «Картошка, барашки, какашки». Ад гэтага зала проста выбухнула сьмехам. Толькі пад канец выступу фанаты зразумелі, што прыйшлі на канцэрт Asking Alexandria і пачалі рабіць сапраўды выдатныя слэмы. На перадапошняй песьне быў даволі немаленькі па колькасьці ўдзельнікаў сёркл піт. Міма слэму стала складана перасоўвацца, і нейкі малады чалавек выбраў тактыку супермэна: выставіўшы правую руку наперад ён «паляцеў» праз круг. Скончыўся выступ досыць раптоўна і Asking Alexandria, толкам не разьвітаўшыся з фанатамі, сышлі са сцэны. Цяперашні канцэрт вельмі адрозьніваўся ад папярэдняга выступу Аскінгаў у Менску: не было пахабных жартаў ад удзельнікаў гурта, не прасілі паказваць аголеныя часткі цела і кідаць бялізну. Але разам з гэтым і канцэрт быў не настолькі драйвовы, як чакалася. Вядома, публіка ўзнагародзіла апладысьментамі і крыкамі Asking Alexandria, бо яны ў поўнай меры заслужылі гэта, але, думаю, многія прысутныя чакалі большага ад хэдлайнераў.
Фота: Кацярына Арцiменя
Тэкст: Ала Пірумава
Адкрыцьцё дзьвярэй было прызначана на 19:00. Не скажу, што чарга каля дзьвярэй клубу была доўгай, да 19:10 яна практычна зьнікла. Многія тоўпіліся ля ўваходу, цяжка было пралезьці да сцэны. Мерч на трох кропках продажу ад кожнага гурта, як заўсёды, прысутнічаў абсалютна тыповы. І калі рэалізацыя прадукцыі Asking Alexandria праходзіла больш-менш пасьпяхова, то гурты-сапорцеры не маглі пахваліцца тым жа.
Прайшоўшы ў залу, адразу трапляеш у цемру, ледзь асьветленую сінім сьвячэньнем. Наогул, увесь канцэрт прайшоў у суправаджэньні сіне-чырвонага сьвятла, зьмяняючагася белымі і жоўтымі блікамі. Магчыма, такія колеры былі падабраны ў адпаведнасьці са сьцягам брытанскіх гасцей. Было бачна, што публіка рыхтавалася да шматлікіх слэмаў і якаснага мошу: яшчэ перад пачаткам канцэрту многія пераапраналіся ў больш свабодную вопратку.
Пачатак канцэрту зацягнулі на 10 хвілін, таму перад выхадам Main-de-Gloire невялікая купка заўзятых фанатаў пастаянна скандавала назву гурта. Народу да таго часу сабралося крыху больш, чым на палову танцпляцу. Была ўпэўненасьць, што да выступу хэдлайнераў зала будзе забітая пад завязку, але не, дайшло зусім няшмат. Пакуль музыкі наладжвалі інструменты, у зале трымалася ўсё тая ж ледзь асьветленая цемра, тым самым напускаючы антуражу наступным выступам. Фанаты дружна павіталі гурт. Ужо на першай песьне, пад зьменлівае сьвятло і гучныя крыкі, музыкі зазывалі публіку скакаць зь імі і тварыць слэмы.
«Панядзелак — дзень цяжкі, і нас не так шмат. Але тыя, хто прыйшлі, давайце правядзем гэты вечар выдатна», — зьвярнуўся вакаліст MDG да прысутных фанатаў.
У гэты раз каля сцэны ўсталявалі агароджу, таму канцэрт прайшоў без скачкоў у натоўп і шаленстваў на сцэне разам з музыкамі. Іх, у прынцыпе, хапала і на танцпляцы. Хлопцы з Main-de-Gloire выступілі з поўнай самааддачай, у кожнай песьне было дастаткова пачуццёвасьці для таго, каб кожны прысутны зразумеў пасыл тэкстаў і эмоцыі музыкаў. Песьня “Bloody Idol” умелымі музычнымі пераходамі прымусіла зазірнуць у глыбіні сваёй душы. Разам з гэтым практычна кожная кампазіцыя суправаджалася слэмам і іншымі шаленствамі. У перапынках паміж песьнямі вакаліст заклікаў павітаць Asking Alexandria гучнымі скандаваньнямі назвы гурта. Пятай у сэт-лісьце была новая кампазіцыя " Labyrinth", на якую на выходных выходзіць кліп. Нягледзячы на тое, што трэк выйшаў ня так даўно, фанаты актыўна падпявалі музыкам. На апошнюю кампазіцыю (“I Knew You Were Trouble” (Taylor Swift Cover)) разам з гуртом выйшла дзяўчына, чый вакал запісаны ў песьні — Ірына. Фанаты вельмі бурна гэта ўспрынялі: падпявалі, скакалі, пляскалі. У канцы вакаліст папрасіў сабрацца прыснутых ля сцэны і зрабіць групавое фота.
Так як выступ першага гурта зрушылі, Wildways таксама выйшлі на парадак пазьней. За гэты час публіка пасьпела астыць, таму першая песьня, якую адыграў гурт, на танцпляцы была ўспрынятая трохі пасіўна. У перапынку вакаліст сказаў: «Не, Менск, так справа ня пойдзе. Калі вы будзеце так адрывацца, Asking Alexandria да вас нават ня выйдзе». І тут пачалося шаленства: фанаты разьвялі некалькі слэмаў, якія працягвалася досыць нямалы час. Падчас песьні да барнай стойкі падвялі хлопца зь ці тое выбітым зубам, ці тое нейкім іншым раненьнем у вобласьці рота. Увогуле, дасталася нядрэнна. Па выніку ў кагосьці нават была разьбіта галава. Слэмы праходзілі на працягу некалькіх кампазіцый, потым усё зноў вярнулася ў мірнае рэчышча. Апошняя песьня Wildways «The Canvas» проста падарвала залу і выпусьціла ўсю энергію, якая назапасілася ў людзях. У канцы выступу музыкі аблілі натоўп вадой і падзякавалі за ўвагу.
Разагрэў выдаўся самы што ні на ёсць выдатны: запальны, драйвовы. Main-de-Gloire на пару з Wildways выдатна разгайдалі публіку перад выхадам Asking Alexandria.
Лепш пачынаць выступ з самых выбуховых песень. Asking Alexandria ня сталі выключэньнем, так і зрабілі, пачаўшы свой канцэрт з «I won’t Give In». Калі зайгралі першыя акорды, гурт па адным пачаў выходзіць на сцену і людзі, якія стаялі на прыступе за танцпляцам, спусьціліся і сустракалі Asking Alexandria дружнымі крыкамі і апладысьментамі. Рэпаблік зноў зьнерваваў сваім гукам, у гэты раз наогул капітальна. На той жа «I won’t Give In» падчас прыпеву вакалу Дзяніса было практычна не чуваць, хоць было відаць, што хлопец стараецца з усіх сіл перакрычаць жахліва гучную музыку. Пасьля некалькіх песень пачаліся непаладкі з апаратурай і Бэн (гітарыст) выканаў сола. Зьдзівіла тое, што на Asking Alexandria было мала слэмаў. Магчыма, разагрэў выдаўся настолькі магутны, што фанаты да прыходу хэдлайнераў парадкам стаміліся. Таксама было заўважана тое, што некаторыя дзяўчыны прыйшлі з мамамі. Не зразумела, праўда, для чаго, бо ўзроставых абмежаваньняў не было. Маці зусім не былі падобныя на прыхільнікаў пост-хардкору, і ўвесь концерт прастаялі ў баку.
На адной зь песень Дзяніс папрасіў усіх прысесьці і падскочыць падчас прыпеву. Мабыць, гэта было самае масавае і інэртнае дзейства за ўвесь выступ Аскінгаў. Паміж песьнямі Бэн паспрабаваў сябе ў расейскай мове, прамовіўшы словы: «Картошка, барашки, какашки». Ад гэтага зала проста выбухнула сьмехам. Толькі пад канец выступу фанаты зразумелі, што прыйшлі на канцэрт Asking Alexandria і пачалі рабіць сапраўды выдатныя слэмы. На перадапошняй песьне быў даволі немаленькі па колькасьці ўдзельнікаў сёркл піт. Міма слэму стала складана перасоўвацца, і нейкі малады чалавек выбраў тактыку супермэна: выставіўшы правую руку наперад ён «паляцеў» праз круг. Скончыўся выступ досыць раптоўна і Asking Alexandria, толкам не разьвітаўшыся з фанатамі, сышлі са сцэны. Цяперашні канцэрт вельмі адрозьніваўся ад папярэдняга выступу Аскінгаў у Менску: не было пахабных жартаў ад удзельнікаў гурта, не прасілі паказваць аголеныя часткі цела і кідаць бялізну. Але разам з гэтым і канцэрт быў не настолькі драйвовы, як чакалася. Вядома, публіка ўзнагародзіла апладысьментамі і крыкамі Asking Alexandria, бо яны ў поўнай меры заслужылі гэта, але, думаю, многія прысутныя чакалі большага ад хэдлайнераў.
Фота: Кацярына Арцiменя
Тэкст: Ала Пірумава
0 каментароў