Яnkey & Aillion: пад агнём
Апублікавана
у
Рэпартажы
28 Фота
13 сакавіка рок і хэві метал ва ўвасабленьні гуртоў Яnkey ды Aillion адпаведна аб’ядналі свае сілы, каб даць драйву ў сьценах сталічнага Re:Public'а. Падставаў для таго было шмат: абодва гурты ня так даўно выпусьцілі па альбому, Яnkey прэзентавалі новы кліп, а падтрымаць уласным удзелам выступ Aillion у абноўленым складзе прыехаў Пётр Елфімаў.
Гледачы падтрымалі музыкаў цэлымі сем’ямі, і пакуль на сцэне чэкаліся бубны зь гітарамі, на другім паверсе клубу дзеткі раскладвалі свае цацкі. Сапраўды, фармат і настрой мерапрыемства пасаваў прыемнаму баўленьню часу з блізкімі людзьмі. Што датычыцца паказчыкаў запоўненасьці, то вось яны: ужо зацесна для TNT і яшчэ няўтульна для Re:Public. Зрэшты, нічога нечаканага. Ды й асабліва выбіраць у нас пакуль не прыходзіцца.
Напярэдадні канцэрту шмат скепсісу і хваляваньняў было наконт гуку ў “Рэпабліку”, вядомай ахілесавай пяты ўстановы. Але больш-менш абышлося, гук быў даволі прыстойным, толькі вакальныя партыі часам кудысьці правальваліся.
Выступ Яnkey, аднаго з “клубных топ-складаў гораду Менску”, што прэзентаваў у мінулым годзе кружэлку “По эту сторону себя”, атрымаўся вельмі інтэрактыўным. Лідэр каманды Ян Жанчак бесьперапынна камунікаваў з аудыторыяй, якая з ахвотай падхоплівала расьпеўкі, сядала на падлогу і лавіла папяровыя самалёцікі з лагатыпам Яnkey. Музычная падача не саступала, а Ян паміж вакальнымі партыямі знаходзіў час і для скрыпкі. А пераважная большасьць дзяўчат на танцпляцы навяла мяне на думку, што спадар Жанчак – той яшчэ сэрцаед. Канчаткова ў гэтым запэўніў ягоны лайфхак для хлопцаў: калі вы недзе правініліся перад сваёй дзяўчынай, выканайце ёй песьню “Прости”, эфект абяцае быць імгненным.
Пасьля шчодрай порцыі лірыкі ды рамантыкі адбыўся паказ-прэзентацыя новага “небясьпечнага” кліпа Яnkey на песьню “Голос внутри”, якая таксама прагучала цягам канцэрту. “Небясьпечнага” таму, што ў здымках удзельнічала каманда прафесійных дрыфтэраў, і, як прызнаваліся музыкі, на першых дублях было жахліва. Упэўніцеся самі:
Пасьля паўгадзіннага перапынку надышоў час эпічных сола і пранізьлівых нот ад Aillion. З моманту выхаду поўнафарматніка “Война миров” BelMetal пільна сочыць за гуртом. Па выніках гэтай дзейнасьці можна сказаць, што Aillion даволі адэкватна ацэньваюць сваё становішча на айчыннай музычнай ніве – ня кідаюцца ў навамодныя жанры насуперак уласным перакананьням, плённа супрацоўнічаюць зь Пятром Елфімавым і не накручваюць кошты на ўваходныя квіткі. Тым ня менш, гурт не пазбаўлены здаровых амбіцый і зьбірае кола сваіх прыхільнікаў, сярод якіх, між іншым, было відаць і зусім юныя твары.
Aillion працягнулі абкатваць “Войну миров”, чарговы раз прадэманстраваўшы прафесіянальны падыход і сур’ёзнае стаўленьне да сваёй справы. Доўгачаканым падарункам стаў візіт Пятра Елфімава, які ня змог патрапіць на прэзентацыю альбому ў TNT. Бязь лішніх цырымоній Пётр далучыўся да вакаліста Косьці Дударава, і Aillion загучаў з падвоенай сілай. Па словах гітарыста Зьміцера Мікуліча, Пётр – амаль што шосты ўдзельнік гурта, ён ведае ўсе кампазіцыі Aillion і часта супрацоўнічае з праектам. Таму ня трэба дзівіцца, наколькі яскравым і магутным атрымаўся лайв.
Перамены закранулі і асноўны склад гурта – у Aillion зьмяніўся басіст і другі гітарыст, але якасьці гэтая акалічнасьць не папсавала. Варта было рызыкнуць хаця б дзеля таго, каб пабачыць абаяльныя ўсьмешкі, якія адпускаў новы бас-гітарыст. Хаця пра што гэта я… Напэўна, ва ўсім вінаватая вясна, якую ўзгадалі і ўдзельнікі Aillion, калі павіншавалі ўсіх прысутных дам зь мінулым сьвятам.
Напрыканцы мерапрыемства на сцэне зьявіліся адразу тры найвыдатнейшыя вакалісты – Ян Жанчак, Канстанцін Дудараў і Пётр Елфімаў. Комба, так бы мовіць. І сьпякотны кавер на “Enter Sandman” аўтарства самі ведаеце каго.
Імпрэза атрымалася шчырай і гарачай, менавіта так павінна біцца сэрца хэві металу пад агнём палаючага сонца свабоды.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: BelMetal
Гледачы падтрымалі музыкаў цэлымі сем’ямі, і пакуль на сцэне чэкаліся бубны зь гітарамі, на другім паверсе клубу дзеткі раскладвалі свае цацкі. Сапраўды, фармат і настрой мерапрыемства пасаваў прыемнаму баўленьню часу з блізкімі людзьмі. Што датычыцца паказчыкаў запоўненасьці, то вось яны: ужо зацесна для TNT і яшчэ няўтульна для Re:Public. Зрэшты, нічога нечаканага. Ды й асабліва выбіраць у нас пакуль не прыходзіцца. Напярэдадні канцэрту шмат скепсісу і хваляваньняў было наконт гуку ў “Рэпабліку”, вядомай ахілесавай пяты ўстановы. Але больш-менш абышлося, гук быў даволі прыстойным, толькі вакальныя партыі часам кудысьці правальваліся.
Выступ Яnkey, аднаго з “клубных топ-складаў гораду Менску”, што прэзентаваў у мінулым годзе кружэлку “По эту сторону себя”, атрымаўся вельмі інтэрактыўным. Лідэр каманды Ян Жанчак бесьперапынна камунікаваў з аудыторыяй, якая з ахвотай падхоплівала расьпеўкі, сядала на падлогу і лавіла папяровыя самалёцікі з лагатыпам Яnkey. Музычная падача не саступала, а Ян паміж вакальнымі партыямі знаходзіў час і для скрыпкі. А пераважная большасьць дзяўчат на танцпляцы навяла мяне на думку, што спадар Жанчак – той яшчэ сэрцаед. Канчаткова ў гэтым запэўніў ягоны лайфхак для хлопцаў: калі вы недзе правініліся перад сваёй дзяўчынай, выканайце ёй песьню “Прости”, эфект абяцае быць імгненным.
Пасьля шчодрай порцыі лірыкі ды рамантыкі адбыўся паказ-прэзентацыя новага “небясьпечнага” кліпа Яnkey на песьню “Голос внутри”, якая таксама прагучала цягам канцэрту. “Небясьпечнага” таму, што ў здымках удзельнічала каманда прафесійных дрыфтэраў, і, як прызнаваліся музыкі, на першых дублях было жахліва. Упэўніцеся самі:
Пасьля паўгадзіннага перапынку надышоў час эпічных сола і пранізьлівых нот ад Aillion. З моманту выхаду поўнафарматніка “Война миров” BelMetal пільна сочыць за гуртом. Па выніках гэтай дзейнасьці можна сказаць, што Aillion даволі адэкватна ацэньваюць сваё становішча на айчыннай музычнай ніве – ня кідаюцца ў навамодныя жанры насуперак уласным перакананьням, плённа супрацоўнічаюць зь Пятром Елфімавым і не накручваюць кошты на ўваходныя квіткі. Тым ня менш, гурт не пазбаўлены здаровых амбіцый і зьбірае кола сваіх прыхільнікаў, сярод якіх, між іншым, было відаць і зусім юныя твары.
Aillion працягнулі абкатваць “Войну миров”, чарговы раз прадэманстраваўшы прафесіянальны падыход і сур’ёзнае стаўленьне да сваёй справы. Доўгачаканым падарункам стаў візіт Пятра Елфімава, які ня змог патрапіць на прэзентацыю альбому ў TNT. Бязь лішніх цырымоній Пётр далучыўся да вакаліста Косьці Дударава, і Aillion загучаў з падвоенай сілай. Па словах гітарыста Зьміцера Мікуліча, Пётр – амаль што шосты ўдзельнік гурта, ён ведае ўсе кампазіцыі Aillion і часта супрацоўнічае з праектам. Таму ня трэба дзівіцца, наколькі яскравым і магутным атрымаўся лайв.
Перамены закранулі і асноўны склад гурта – у Aillion зьмяніўся басіст і другі гітарыст, але якасьці гэтая акалічнасьць не папсавала. Варта было рызыкнуць хаця б дзеля таго, каб пабачыць абаяльныя ўсьмешкі, якія адпускаў новы бас-гітарыст. Хаця пра што гэта я… Напэўна, ва ўсім вінаватая вясна, якую ўзгадалі і ўдзельнікі Aillion, калі павіншавалі ўсіх прысутных дам зь мінулым сьвятам.
Напрыканцы мерапрыемства на сцэне зьявіліся адразу тры найвыдатнейшыя вакалісты – Ян Жанчак, Канстанцін Дудараў і Пётр Елфімаў. Комба, так бы мовіць. І сьпякотны кавер на “Enter Sandman” аўтарства самі ведаеце каго.
Імпрэза атрымалася шчырай і гарачай, менавіта так павінна біцца сэрца хэві металу пад агнём палаючага сонца свабоды.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: BelMetal
0 каментароў