Мост 2016
Апублікавана
у
Рэпартажы
140 Фота
Фестывалю «Мост» жыць! Зь лёгкай рукі «Атом Интертеймент», арганізатараў мерапрыемства, яшчэ вясной гэтага году стала вядома, што адзін з буйнейшых фестываляў краіны будзе мець працяг. Перадаўшы ў мінулым годзе эстафету брэндаваму «GreenFest», у гэтым годзе «Мост» вярнуўся ў добра ўсім вядомым фармаце. Хай сабе і аднадзённы (людзей затое наўскідку прыйшло больш, чым у пазамінулым годзе на двухдзённы фэст), хай сабе і зь дзіўным складам, дзе адным хэдлайнерам былі беларусы Дай Дарогу!, а яшчэ адным расейцы ДДТ, гурт, якому ўсё ж больш пасуюць закрытыя канцэртныя пляцоўкі. Але калі гэта ўсё апынулася запатрабаваным з боку наведвальнікаў, то якія разважаньні могуць быць постфактум?
Арганізатары выдатна папрацавалі над бытавым складнікам фэсту. Мерапрыемства рухаецца ўсё далей ад калгасных кропак зь беляшамі/піражкамі ў бок цывілізаванага харчаваньня, якое ў гэтым годзе было прадстаўлена дзясяткам выязных менскіх кавярняў. Ад веганскай ежы да піцы, плову і кебабаў. Піва па 2,5 рублі – таксама залік. Паставілі больш прыбіральняў, падзялілі на дзьве часткі – недарэчных чэргаў у палову гадзіны ў гэтым годзе таксама не было. З астатніх забаваў, акрамя канцэрту, асабліва нічога цікавага не было: як заўсёды, папулярнасьцю карысталася кропка, дзе адмыслова абучаныя людзі расфарбоўвалі наведвальнікаў; быў лазертэг; нехта гуляў у фрысбі. Але самай запатрабаванай забавай быў, зразумела, канцэрт. Зноў было дзьве сцэны, што дазваляла гуртам граць адзін за адным амаль без затрымак.
Адкаркавалі фестываль беларусы Чип и Дейл, пераможцы адборачнага конкурсу «Наши на «Мосту». І, хоць сам я тапіў за зусім іншыя гурты, пагаджуся з журы, што для вялікай фестывальнай пляцоўкі гурт пасаваў выдатна. Сваёй шалёнай сумесьсю ска і панку, прышпільнымі тэкстамі і адладжанай сцэнічнай працай музыкі нядрэнна наладзілі на патрэбны лад гледачоў, якіх з кожнай хвілінай рабілася ўсё больш.
Спадабалася, што ў гэтым годзе, так жа, як і на «GreenFest», арганізатары ня сталі дзяліць пляцоўку на розныя зоны. Людзі ціснуліся бліжэй да сцэны, і натоўп выглядаў суцэльна і непадзельна, без непатрэбных прабелаў паміж агароджай фан-зоны і зоны звычайнай. Упершыню за сёлетні «Мост» людзі паказалі сваю ўнушальную колькасьць ужо на другім гурце, калі на сцэну выйшлі «Ночные снайперы». Ланцужкамі наведвальнікі падцягваліся з усіх бакоў фэставай пляцоўкі, і – бац!, пад сцэнай атрымаўся ўжо даволі ўпэўнены натоўп. Дыяна Арбеніна выдатна працавала з залай, трымаючы кантакт як сваімі песьнямі, так і размовамі паміж імі. Распавяла і пра тое, што нарадзілася яна ў Валожыне, і з Днём Незалежнасьці нас і сябе павіншавала (па-беларуску, так), і загадала прынесьці ўсю ваду з грымёркі, бо “нефіг жлабіцца”. Сама ж адказала на незададзенае пытаньне, чаму гурт выступаў другім – трэба было ехаць у Магілёў, дзе «Ночные снайперы» павінныя граць а дзявятай гадзіне вечару. Вось такія ў гурта графік і запатрабаванасьць.
Далей панёсься карагод з гуртоў Super Besse, Lermont і Brunettes Shoot Blondes. Вось гэта дзіўная і незразумелая музычная частка фэсту для мяне. Можна б было сказаць, што я проста ня ўмею ў такое музло, але паверце, я той яшчэ моднік і субкультуршчык. Мяркуючы па тым, што людзі зноў разышліся па тэрыторыі фестывалю – я такі не адзін. Але ж камусьці, зразумела, і спадабалася. З гэтай тройкі нечакана спадабаліся толькі Super Besse – дзе-небудзь пад ноч пад іх народ нармалёва бы патанчыў, але справа была а чацьвёртай гадзіне дню, таму атрымалася ну такое.
Гурт 7000$ прыехаў да нас аж зь Ніжняга Ноўгараду. Гурт, набыўшы папулярнасьць у ТОЙ САМЫ ГОД, на шляху да 2016 яе чакана разгубіў, чаму сьведчылі апошнія паўпустыя менскія канцэрты. Але гэтыя размовы не пра “Мост”: згаладалыя ўжо па цяжкай музыцы гледачы зьбіліся ля сцэны ў вялікі натоўп, расьсякаючы яго ў цэнтры слэмам і няспыннымі сёкл-пітамі. Пыл стаяў слупом, а знаходзіцца побач было відавочна небясьпечна. Музыкі цалкам прадставілі новы сінгл “Жизнь не любит слабаков”, у астатнім збольшага зьвярнуўшы ўвагу на альбом “Тень независимости”. Зразумела, не без класічнай “True или труп”. Дзьвіжовая і хістовая частка фестывалю пачалася менавіта з выступу 7000$.
Рекорд Оркестр – гэты было штосьці з чымсьці. Са сваім дэбютнікам “Гастарбайтер-буги” і галоўным хітом “Лада седан” гурт літаральна выбухнуў на расейскай сцэне. Яскрава гурт выступіў і на вялікай пляцоўцы ў Беларусі, усю тэрыторыю захлынулі шалёныя скокі, танцы (лезгінка, ага) і атмасфера добрага ўгару. Імідж вакаліста – гэта ўвогуле асобны залік. А таму, што адбылося на другой сцэне пасьля, незалік. Пад моцныя біты туды выйшаў МС, які заклікаў усіх дружна акунуцца ў расфарбоўваньне фарбамі холі. Быў тут толькі адзін момант – гэтыя фарбы трэба было набываць за свае грошы, што зрабілі адзінкі людзей. Ці трэба казаць, што з гэтага атрымалася? Зафарбаваліся толькі першыя шэрагі, па якіх з вогнетушыцеля пасыпаў сам эмсі. Ну й тыя людзі, якія адмыслова недзе ў старонцы расфарбавалі адзін аднаго. Нецікава і неэфектна, асабліва ў параўнаньні з фэстамі ў Дрымлэндзе.
А тым часам надышла пара першага з хэдлайнераў – берасьцейцаў Дай дарогу!.. Гурт удзельнічаў у двух папярэдніх “Мастах”, і заслужана быў запрошаны і на сёлетні. Ня крывячы душой скажу, што на сёньня гэта самы папулярны і пасьпяховы беларускі канцэртны гурт (з тых, якія могуць тут граць). І ня толькі ў Беларусі, бо паводле апошняй апытанкі, Дай дарогу! увайшлі ў топ фестывальных гуртоў гэтага году і ва Ўкраіне, саступіўшы толькі яшчэ адным беларусам Brutto. Таму, чакана, пад іх ля сцэны сабраліся ўсе, хто ў гэты час знаходзіўся на фестывалі. Тройка музыкаў узяла на наступную гадзіну пад кантроль усё, што адбывалася вакол, раздаючы са сцэны самыя лепшыя і правераныя часам свае хіты. З кожным годам гурт глядзець і слухаць становіцца ўсё цікавей. І ня важна, дзе, ці ва ўтульным Рэпабліку, ці на вялікім фестывалі, музыкі паўсюль трымаюць фірму. Крута. Гэта сапраўды крута.
Амерыканцы Skillet у другі раз наведваюцца на “Мост”, і па водгуку публікі зразумела, што не дарэмна. Джон падчас прэс-канферэнцыі сыпаў кампліментамі ў адрэсу беларускай публікі, і асобна нашых жанчын (блытаючыся, праўда, у паказаньнях і называючы нас рускімі, але хутка Джон выправіўся). Са сцэны між песьнямі казалася тое ж самае. Музыкі на хвалі ўжо роўна 20 год, і сваіх напору і драйву ім хопіць яшчэ на столькі ж год наперад. «Whispers in the Dark», «Sick of It», «Hero», «Comatose» і «Monster» – улюбёныя рэчы, якія будуць хістаць яшчэ шмат год. Калі новыя песьні будуць кшталту прэзентаванай “Back From the Dead” – нам увогуле няма чаго баяцца за будучыню гурта.
Ну і закрывалі фестываль легенды рускага року – ДДТ. Шчыльны і шчыры кантакт з публікай Юры Шаўчука, усім вядомыя за доўгія гады кампазіцыі, якія шлі побач з новымі трэкамі – наведвальнікі ўпалі ў эйфарыю ад праменьчыкаў дабрыні і шчасьця, якія ліліся са сцэны яшчэ паўтары гадзіны, паставіўшы ў канцы кропку на трэцяй частцы фестывалю “Мост”. Чакаем працягу!
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Аляксей Базарнаў
Арганізатары выдатна папрацавалі над бытавым складнікам фэсту. Мерапрыемства рухаецца ўсё далей ад калгасных кропак зь беляшамі/піражкамі ў бок цывілізаванага харчаваньня, якое ў гэтым годзе было прадстаўлена дзясяткам выязных менскіх кавярняў. Ад веганскай ежы да піцы, плову і кебабаў. Піва па 2,5 рублі – таксама залік. Паставілі больш прыбіральняў, падзялілі на дзьве часткі – недарэчных чэргаў у палову гадзіны ў гэтым годзе таксама не было. З астатніх забаваў, акрамя канцэрту, асабліва нічога цікавага не было: як заўсёды, папулярнасьцю карысталася кропка, дзе адмыслова абучаныя людзі расфарбоўвалі наведвальнікаў; быў лазертэг; нехта гуляў у фрысбі. Але самай запатрабаванай забавай быў, зразумела, канцэрт. Зноў было дзьве сцэны, што дазваляла гуртам граць адзін за адным амаль без затрымак.
Адкаркавалі фестываль беларусы Чип и Дейл, пераможцы адборачнага конкурсу «Наши на «Мосту». І, хоць сам я тапіў за зусім іншыя гурты, пагаджуся з журы, што для вялікай фестывальнай пляцоўкі гурт пасаваў выдатна. Сваёй шалёнай сумесьсю ска і панку, прышпільнымі тэкстамі і адладжанай сцэнічнай працай музыкі нядрэнна наладзілі на патрэбны лад гледачоў, якіх з кожнай хвілінай рабілася ўсё больш.
Спадабалася, што ў гэтым годзе, так жа, як і на «GreenFest», арганізатары ня сталі дзяліць пляцоўку на розныя зоны. Людзі ціснуліся бліжэй да сцэны, і натоўп выглядаў суцэльна і непадзельна, без непатрэбных прабелаў паміж агароджай фан-зоны і зоны звычайнай. Упершыню за сёлетні «Мост» людзі паказалі сваю ўнушальную колькасьць ужо на другім гурце, калі на сцэну выйшлі «Ночные снайперы». Ланцужкамі наведвальнікі падцягваліся з усіх бакоў фэставай пляцоўкі, і – бац!, пад сцэнай атрымаўся ўжо даволі ўпэўнены натоўп. Дыяна Арбеніна выдатна працавала з залай, трымаючы кантакт як сваімі песьнямі, так і размовамі паміж імі. Распавяла і пра тое, што нарадзілася яна ў Валожыне, і з Днём Незалежнасьці нас і сябе павіншавала (па-беларуску, так), і загадала прынесьці ўсю ваду з грымёркі, бо “нефіг жлабіцца”. Сама ж адказала на незададзенае пытаньне, чаму гурт выступаў другім – трэба было ехаць у Магілёў, дзе «Ночные снайперы» павінныя граць а дзявятай гадзіне вечару. Вось такія ў гурта графік і запатрабаванасьць.
Далей панёсься карагод з гуртоў Super Besse, Lermont і Brunettes Shoot Blondes. Вось гэта дзіўная і незразумелая музычная частка фэсту для мяне. Можна б было сказаць, што я проста ня ўмею ў такое музло, але паверце, я той яшчэ моднік і субкультуршчык. Мяркуючы па тым, што людзі зноў разышліся па тэрыторыі фестывалю – я такі не адзін. Але ж камусьці, зразумела, і спадабалася. З гэтай тройкі нечакана спадабаліся толькі Super Besse – дзе-небудзь пад ноч пад іх народ нармалёва бы патанчыў, але справа была а чацьвёртай гадзіне дню, таму атрымалася ну такое.
Гурт 7000$ прыехаў да нас аж зь Ніжняга Ноўгараду. Гурт, набыўшы папулярнасьць у ТОЙ САМЫ ГОД, на шляху да 2016 яе чакана разгубіў, чаму сьведчылі апошнія паўпустыя менскія канцэрты. Але гэтыя размовы не пра “Мост”: згаладалыя ўжо па цяжкай музыцы гледачы зьбіліся ля сцэны ў вялікі натоўп, расьсякаючы яго ў цэнтры слэмам і няспыннымі сёкл-пітамі. Пыл стаяў слупом, а знаходзіцца побач было відавочна небясьпечна. Музыкі цалкам прадставілі новы сінгл “Жизнь не любит слабаков”, у астатнім збольшага зьвярнуўшы ўвагу на альбом “Тень независимости”. Зразумела, не без класічнай “True или труп”. Дзьвіжовая і хістовая частка фестывалю пачалася менавіта з выступу 7000$.
Рекорд Оркестр – гэты было штосьці з чымсьці. Са сваім дэбютнікам “Гастарбайтер-буги” і галоўным хітом “Лада седан” гурт літаральна выбухнуў на расейскай сцэне. Яскрава гурт выступіў і на вялікай пляцоўцы ў Беларусі, усю тэрыторыю захлынулі шалёныя скокі, танцы (лезгінка, ага) і атмасфера добрага ўгару. Імідж вакаліста – гэта ўвогуле асобны залік. А таму, што адбылося на другой сцэне пасьля, незалік. Пад моцныя біты туды выйшаў МС, які заклікаў усіх дружна акунуцца ў расфарбоўваньне фарбамі холі. Быў тут толькі адзін момант – гэтыя фарбы трэба было набываць за свае грошы, што зрабілі адзінкі людзей. Ці трэба казаць, што з гэтага атрымалася? Зафарбаваліся толькі першыя шэрагі, па якіх з вогнетушыцеля пасыпаў сам эмсі. Ну й тыя людзі, якія адмыслова недзе ў старонцы расфарбавалі адзін аднаго. Нецікава і неэфектна, асабліва ў параўнаньні з фэстамі ў Дрымлэндзе.
А тым часам надышла пара першага з хэдлайнераў – берасьцейцаў Дай дарогу!.. Гурт удзельнічаў у двух папярэдніх “Мастах”, і заслужана быў запрошаны і на сёлетні. Ня крывячы душой скажу, што на сёньня гэта самы папулярны і пасьпяховы беларускі канцэртны гурт (з тых, якія могуць тут граць). І ня толькі ў Беларусі, бо паводле апошняй апытанкі, Дай дарогу! увайшлі ў топ фестывальных гуртоў гэтага году і ва Ўкраіне, саступіўшы толькі яшчэ адным беларусам Brutto. Таму, чакана, пад іх ля сцэны сабраліся ўсе, хто ў гэты час знаходзіўся на фестывалі. Тройка музыкаў узяла на наступную гадзіну пад кантроль усё, што адбывалася вакол, раздаючы са сцэны самыя лепшыя і правераныя часам свае хіты. З кожным годам гурт глядзець і слухаць становіцца ўсё цікавей. І ня важна, дзе, ці ва ўтульным Рэпабліку, ці на вялікім фестывалі, музыкі паўсюль трымаюць фірму. Крута. Гэта сапраўды крута.
Амерыканцы Skillet у другі раз наведваюцца на “Мост”, і па водгуку публікі зразумела, што не дарэмна. Джон падчас прэс-канферэнцыі сыпаў кампліментамі ў адрэсу беларускай публікі, і асобна нашых жанчын (блытаючыся, праўда, у паказаньнях і называючы нас рускімі, але хутка Джон выправіўся). Са сцэны між песьнямі казалася тое ж самае. Музыкі на хвалі ўжо роўна 20 год, і сваіх напору і драйву ім хопіць яшчэ на столькі ж год наперад. «Whispers in the Dark», «Sick of It», «Hero», «Comatose» і «Monster» – улюбёныя рэчы, якія будуць хістаць яшчэ шмат год. Калі новыя песьні будуць кшталту прэзентаванай “Back From the Dead” – нам увогуле няма чаго баяцца за будучыню гурта.
Ну і закрывалі фестываль легенды рускага року – ДДТ. Шчыльны і шчыры кантакт з публікай Юры Шаўчука, усім вядомыя за доўгія гады кампазіцыі, якія шлі побач з новымі трэкамі – наведвальнікі ўпалі ў эйфарыю ад праменьчыкаў дабрыні і шчасьця, якія ліліся са сцэны яшчэ паўтары гадзіны, паставіўшы ў канцы кропку на трэцяй частцы фестывалю “Мост”. Чакаем працягу!
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў