Cloud Agency Fest
Апублікавана
у
Рэпартажы
94 Фота
3 лістапада ў пабе «Бруге» адбыўся выступ адразу пяці беларускіх гуртоў, якія спаўняюць сваю музыку ў жанрах пост-хардкор, дэзкор, металкор і іншых. У асноўным гэта былі гурты, якія ня так даўно пачалі сваю музычную дзейнасьць.
Пачыналася мерапрыемства даволі рана, ды й ня ў той дзень, калі можна тусавацца й куціць да ўпаду, але нягледзячы на ўсё гэта народу прыйшло шмат.
Першымі на сцэну выйшлі Get Jinxed – малады менскі гурт, які зладзіў свой дэбютны выступ. І даволі нядрэнны, насамрэч. Харызматычны вакаліст, які намагаўся разварушыць публіку, выглядаў куды лепш астатніх удзельнікаў гурта. Ці то саромеюцца публікі, ці то з-за таго, што адсутнічае досьвед жывых выступаў, але нечага хлопцам не хапіла. Калі аб’явілі аб сваім дэбютным выступе, я чакала нечага больш слабага, але ўсё ж такі атрымалася гурту ўразіць і мяне, і прысутных. Жадаем посьпехаў надалей!
Пасьля выйшаў, магчыма, самы доўгачаканы гурт вечару – An Argency. Самыя знакамітыя са ўсіх выступоўцаў, яны й паказалі найвыдатнейшае майстэрства. Часта ўзьнікала пытаньне: як музыкі не сутыкаюцца на сцэне, бо рухаліся яны вельмі хутка і на маленькай адлегласьці адзін ад аднаго. Гэтым самым яны падавалі прыклад людзям на танцпляцы. Калі падчас выступу Get Jinxed людзі ўжо крыху пачыналі рухацца, то на An Argency, магчыма, быў самы пік. У сярэдзіне танцпляцу ўтварыўся круг, у якім сабралася некалькі мошэраў, пад сцэнай людзі скакалі ў такт песьням. Раз пораз мошэры “выляталі” за межы адведзенай ім прасторы ў натоўп людзей.
А An Argency тым часам прэзентавалі новы сінгл, які яшчэ нават не выйшаў. Спадабалася i падача, i само выкананьне. Неўзабаве пасьля іх выступу людзей стала крыху менш. Аднак яшчэ засталося на што пагляздець.
Наступным весяліць публіку выйшаў гурт Storyteller. Пасьля паўтарагадовага перапынку ў музычнай кар’еры яны вырашылі ізноў вярнуцца на сцэну. За гэты час яны пасьпелі запісаць новы альбом. Аднак было бачна, што хлопцы даўно ня мелі практыкі. Выступ атрымаўся ня вельмі моцным. Часта амаль што зьнікаў вакал, падчас выкананьня некаторых песень (асабліва кавера на песьню Beartooth) здавалася, што музыкі граюць кожны сам сабе i ўвогуле ня чуюць адзін аднаго. Але з-за адсутнасьці практыкі можна ім гэта дараваць. Прысутныя падтрымлівалі, мошэры круцілі свае трукі – што яшчэ патрэбна?
Another Dream таксама сталі адным з чакаемых гуртоў. Але выступалі яны чамусьці ня поўным складам – адсутнічала дзяўчына-вакалістка. Час адчасу праслухвалася лёгкая нязладжанасьць паміж музыкамі, але яны хутка гэта выпраўлялі й рушылі далей упэўнена. Пад іх песьні некаторыя прысутныя ладзілі танцы ў парах, карагоды й проста адрываліся пад сцэнай.
Завяршаў вечар гурт Hear Me Now!. Салодкагалосы вакаліст нечым нагадваў Курта Кабэйна, а музыка ў некаторых момантах – творчасьць Good Charlotte. Увогуле, атрымалася нядрэнна. Публiка, якая засталася адрывалася з апошніх сіл, музыкі таксама выціснулі зь сябе ўсё, на што былі здольныя.
Скончылася ўсё даволі хутка i я нават не пасьпела пасмакаваць творчасьць выступоўцаў. Настройваліся гурты таксама вельмі хутка, не было часу абдумаць тое, што ўбачыла. Але, у цэлым, міні-фэст атрымаўся выдатным.
Фота: Вольга Кан
Тэкст: Ала Пiрумава
Пачыналася мерапрыемства даволі рана, ды й ня ў той дзень, калі можна тусавацца й куціць да ўпаду, але нягледзячы на ўсё гэта народу прыйшло шмат.
Першымі на сцэну выйшлі Get Jinxed – малады менскі гурт, які зладзіў свой дэбютны выступ. І даволі нядрэнны, насамрэч. Харызматычны вакаліст, які намагаўся разварушыць публіку, выглядаў куды лепш астатніх удзельнікаў гурта. Ці то саромеюцца публікі, ці то з-за таго, што адсутнічае досьвед жывых выступаў, але нечага хлопцам не хапіла. Калі аб’явілі аб сваім дэбютным выступе, я чакала нечага больш слабага, але ўсё ж такі атрымалася гурту ўразіць і мяне, і прысутных. Жадаем посьпехаў надалей!
Пасьля выйшаў, магчыма, самы доўгачаканы гурт вечару – An Argency. Самыя знакамітыя са ўсіх выступоўцаў, яны й паказалі найвыдатнейшае майстэрства. Часта ўзьнікала пытаньне: як музыкі не сутыкаюцца на сцэне, бо рухаліся яны вельмі хутка і на маленькай адлегласьці адзін ад аднаго. Гэтым самым яны падавалі прыклад людзям на танцпляцы. Калі падчас выступу Get Jinxed людзі ўжо крыху пачыналі рухацца, то на An Argency, магчыма, быў самы пік. У сярэдзіне танцпляцу ўтварыўся круг, у якім сабралася некалькі мошэраў, пад сцэнай людзі скакалі ў такт песьням. Раз пораз мошэры “выляталі” за межы адведзенай ім прасторы ў натоўп людзей.
А An Argency тым часам прэзентавалі новы сінгл, які яшчэ нават не выйшаў. Спадабалася i падача, i само выкананьне. Неўзабаве пасьля іх выступу людзей стала крыху менш. Аднак яшчэ засталося на што пагляздець.
Наступным весяліць публіку выйшаў гурт Storyteller. Пасьля паўтарагадовага перапынку ў музычнай кар’еры яны вырашылі ізноў вярнуцца на сцэну. За гэты час яны пасьпелі запісаць новы альбом. Аднак было бачна, што хлопцы даўно ня мелі практыкі. Выступ атрымаўся ня вельмі моцным. Часта амаль што зьнікаў вакал, падчас выкананьня некаторых песень (асабліва кавера на песьню Beartooth) здавалася, што музыкі граюць кожны сам сабе i ўвогуле ня чуюць адзін аднаго. Але з-за адсутнасьці практыкі можна ім гэта дараваць. Прысутныя падтрымлівалі, мошэры круцілі свае трукі – што яшчэ патрэбна?
Another Dream таксама сталі адным з чакаемых гуртоў. Але выступалі яны чамусьці ня поўным складам – адсутнічала дзяўчына-вакалістка. Час адчасу праслухвалася лёгкая нязладжанасьць паміж музыкамі, але яны хутка гэта выпраўлялі й рушылі далей упэўнена. Пад іх песьні некаторыя прысутныя ладзілі танцы ў парах, карагоды й проста адрываліся пад сцэнай.
Завяршаў вечар гурт Hear Me Now!. Салодкагалосы вакаліст нечым нагадваў Курта Кабэйна, а музыка ў некаторых момантах – творчасьць Good Charlotte. Увогуле, атрымалася нядрэнна. Публiка, якая засталася адрывалася з апошніх сіл, музыкі таксама выціснулі зь сябе ўсё, на што былі здольныя.
Скончылася ўсё даволі хутка i я нават не пасьпела пасмакаваць творчасьць выступоўцаў. Настройваліся гурты таксама вельмі хутка, не было часу абдумаць тое, што ўбачыла. Але, у цэлым, міні-фэст атрымаўся выдатным.
Фота: Вольга Кан
Тэкст: Ала Пiрумава
0 каментароў