Dialectic Soul – We Are Born From The Pain
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Стыль: Progressive Metal, Melodic Death Metal, Symphonic Metal, Ethno.
Гурт: Dialectic Soul
Альбом: We Are Born From The Pain
Год: 2014
Краiна: Беларусь
Трэклiст:
01. Sentenced To Live
02. Everyone Of Us
03. Ascension
04. We Are Born From The Pain
05. N.N.N.
06. The Road Of Life
07. Depressive Syndrome
08. The Way To Infinity
We Are Born From The Pain — чацьвёртая праца рэчыцкай каманды Dialectic Soul. Першае, што кiдаецца ў вочы пры згадваньні гэтага альбому — проста неверагодная разнастайнасьць тэгаў. Што не рэсурс цi сайт, кожны раз у кожным месцы кажуць рознае. То Dialectic Soul блэкеры, то меладэтстэры, то, нават, трэшеры-думстэры. Часьцей за ўсё у жанрах магчыма сустрэць штосьцi кшталту «Progressive Metal».
«Dialectic Soul ня зьмешваюць бензiн з малаком»
Ужо адразу гэта паказвае нам першую i, напэўна, галоўную асаблiвасьць усёй творцасьцi гурта ў цэлым i гэтай працы ў асобнасьцi. Зьмешваньне жанраў, зьмешваньне сьмелае i наватарскае. Музыкi не азiраюцца на анiякiя каноны, разбураюць межы i негалосныя табу. Што адметна, робяць гэта яны ня толькi ў альбоме цалкам, але і ў кожнай песьне. Любая кампазiцыя чымсьцi адметная, чымсьцi адрозьнiваецца ад iншых. Але працуюць яны гэтак чутка i разумна, што нават прыблiзна не складваецца ўражаньне эклетычнасьцi цi бабiлёнскага гармiдару, як бывае даволi часта пры шматлiкiх спробах пайсьцi далей за традыцыйнае. Dialectic Soul ня зьмешваюць бензiн з малаком, яны проста робяць сваю справу, i атрымліваецца ў iх добра. Без анiякiх роздумаў я кажу вам адно: гэтая праца — адзін з шэдэўраў сучаснага беларускага i эўрапейскага металу. 1) Першы сьпеў — i адразу нiбыта сулiцай па галаве. Добрай такой сулiцай, сапраўдна-беларускай i старажытнай. Цяжкiя этна-фолкавыя рыфы, баявiты такi гроўл, маршавая рытмiка… Апасьля трапляеш у лепшы сьвет. Нешта па-сапраўднаму меладычнае, але не папсовае. Прогавыя пераборы, устаўкi жаночага вакалу… Выдатна. А гэта — толькi першая песьня!!!
2) На другой напружанасьць крыху сьцiхае. Перад вачыма прадстае баль на касьцях, адпачынак пасьля цяжкай бiтвы. Труп апошняга ворага, на целе — яго ж кроў, а ў руцэ — кубак… Сьпляценьне нястрыманай клавiшнай iмправiзацыi, нейкi сумбурны вакал, поўны адрэналiну, нервова-вольная рытм секцыя.
3) Трэцяя — нечакана пачаўшаяся сярод усяго сучасная вечарына. Элементы нейкай электронiкi, лёгкi подых кiберпанку ствараюць атмасферу, не падобную на што-небудзь папярэдняе, але таксама выдатную.
4) Далей iдзе песьня, якая дала назву самому альбому. Кавалак чагосьцi, падобнага на меладэт. Кавалак адносна лёгкi, але прымушае сьпяваць неяк разам адразу i з вакалicтам, i з пасажамi клавiш, i зь мелодыямi гiтар.
5) Потым — N.N.N. Збаўляе рытм i моц, але дадае сьпёку. Агрэсiўная i хуткая, нарадзiлася яна вiдавочна ад трэшу. Так i хочацца пайсьцi ў слэм.
6) The Road Of Life — адначасова хуткая i цяжкая як танк.
Уражаньне як ад зьвяна ядзерных бамбавiкоў, якiя праляцелi ў сотнi метраў па-над табою.
7) Depressive Syndrome — змрочная і жорсткая. Непараўнальна з астатнiмi падобна на кананiчны прагрэсiў, зь яго выцягнутымі на першы план мелодыямi i тэхнiчнасьцю. Драм-машына i вакал толькi абслугоўваюць лётаючыя далёка ў нябёсах гiтары i сiнтэзатар.
8) The Way To Infinity — гэта фiнал усяго «We Are Born From The Pain». Спадабалася яна мне больш за ўсё з альбому. Нейкiя адначасова нагадваючыя i прагрэсiў, i хэвi, i неа-класiку партыi гiтар, ураганныя, трошкi блэкушныя бластбiты, неверагодны прыпеў, якi сарваў мне дах, разумнае камбiнаваньне тэхнiк вакалу (на любы густ — ёсьць i чысты, i грозны гроўл, i, нават гарлавы напеў у пачатку). Выдатная, як i паўсюль па альбому, праца клавiшнiка.
Асабiста мяне «We Are Born From The Pain» уразiў. Магчыма нехта будзе ня згодны, але я лiчу, што ня шмат ёсьць на нашай (як i на любой iншай) метал сцэне людзей, якiя так спалучаюць творчы падыход i прафесiяналiзм зь сьмелым, але ў разумных межах эксперыментатарствам. На цьвёрдую дзясятку.
Хто зацікавіўся, узгадаем і папярэдні канцэптыйны альбом «Сымон-музыка» праз рэцэнзію.
0 каментароў