WEEPING TWILIGHT – “Parastki Pamiaci Na Ruinach Byloha” (2009)
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Fatal Ecstasy prods.
10 tks. / 46 min.
Tracklist:
1. Praz Dzivosy Naprastki… (Intro)Popiel Nadziej
2. Voucy Syn, Dacka Krumkaca
3. Krou Brata
4. Pomsta Raba
Salodka-Horki Smurod Zyccia
5. Prysusyla Chlopca Dzieuka…
6. Navala (instrumental)
Pad Abcasami Losu
7. Viera Prodkau, castka 1 – Bajuc Kamienni
8. Viera Prodkau, castka 2 – Razbity Kielich Susvietu
9. Spadviecny Bol (Serca Maci)
10. “…Chadziem My Da Piakielnaj Bramy” (outro)
Сапраўды, спадчына слынных GODS TOWER для беларускага pagan metal заўсёды, мабыць, будзе своеасаблівым падмуркам, абмінуць які не падаецца мажлівым. Таму й зьвяртаюцца раз за разам да яе нашыя каманды, таму й сьпяваюць у “гадстаўэраўскім” ключы, “хто больш красамоўна, то менш”, кажучы словамі адной зь песень дадзенага альбому. Дакладней – абапіраюцца на “Багоў” усе, але ў кагосьці гэта выходзіць нягегла ды крывадушна, а ў кагосьці – сапраўды атрымліваецца стварыць якасную ды цікавую музыку. І справа тут ня ў “танцах на костках” – варта праводзіць мяжу між “танцамі” і арыентаваньнем на Лягенду. У апошнім няма анічога дрэннага. Кожны можа прыгадаць цэлы шэраг камандаў, што арыентуюцца на нейкіх “мэтраў”, для саміх GODS TOWER такім арыентырам былі, як мінімум, BATHORY.
Паўнафарматная плытка WEEPING TWILIGHT надзвычай доўга, нават па мерках нашай краіны, ішла да слухача. Некаторыя песьні зь яе ўжо былі “засьвечаныя” ў ратацыі па радыё ды на нешматлікіх выступах, аднак, неабходнасьці атрыманьня цэласнага завершанага рэлізу гэта, зразумела, не здымала. Альбом “Парасткі Памяці На Руінах Былога” якраз і стаў такім рэлізам. Матэрыял плыткі падзелены на тры часткі – “Попел Надзей”, “Салодка-Горкі Смурод Жыцьця” і “Пад Абцасамі Лёсу”. Першым, пасьля інтра, трэкам ідзе песьня “Воўчы Сын, Дачка Крумкача” – своеасаблівая, створаная музыкамі лягенда з сумным, як заўжды, фіналам. Кампазыцыя, сапраўды, надзвычай вартая, і, як на мой густ – ці не найлепшая на альбоме. Сьледам за ёй – яшчэ дзьве такія ж песьні-паданьні сюжэтнага характару – “Кроў Брата” і “Помста Раба”, рэчы, таксама даўно вядомыя слухачу па ратацыі ды выступах. “Кроў…”, акрамя таго, уваходзіла ў адну з кампіляцыяў часопісу MetalArt.
Але, калі першая частка плыткі слухаецца “на ўра”, то другая выклікае хутчэй нейкі прыкры саладжавы прысмак. Дзьве рэчы, дзе гурт ня здолеў пазьбегнуць штампаў, а аддаўся ім напоўніцу. “Прысушыла Хлопца Дзеўка…” – апафэоз таго, што многім, у тым ліку мне, не падабаецца ў так званым фольк-року/мэталу. Вясёлая, “дрымца-дрымца-гоп-ца-ца”, мэлёдыя, адпаведны тэкст. Голас Алега Хаменкі з гурта “Палац” тут толькі наганяе асацыяцыяў зь ня лепшымі ўзорамі адаптацыі “пад сучаснае” народнай музычнай спадчыны ды закосамі “пад даўніну” ва уласных новатворах. Калі такая песьня яшчэ досыць прыймальна гучыць на канцэрце, то на альбоме, між папярэдняй і наступнай часткамі, якія маюць хутчэй трагічнае напаўненьне, выглядае недарэчна. Інструмэнтал “Навала” ўспрыймаецца ўжо лепей, аднак, варта заўважыць, што пры праслухоўваньні альбому “безвакальная” рэч ня ў стане перабіць уражаньне ад папярэдняй песьні. Такі вось “салодка-горкі смурод”, адным словам… Трапная, дарэчы, назва.
Фінальную частку, “Пад Абцасамі Лёсу”, таксама распачынае адна з найлепшых у творчасьці гурта кампазыцыяў – “Баюць Каменьні”. Аднак, уражаньне ад наступных рэчаў крыху псуюць тыя ж псэўдафальклёрныя “замесы”, якія, як і ў большасьці аналягічных камандаў, далёкія ад уласна традыцыйнай музыкі. У той жа час, не магу сказаць, што альбом агулам неяк губляе свой узровень. “Парасткі Памяці…” – відавочна, адзін з найярчэйшых рэлізаў 2009-га году, адзінае што, я, выключна як слухач і даўні прыхільнік гурта, заўважыў б, што ўласныя рэчы, без далучэння (псэўда-)фольку, атрымліваюцца ў WEEPING TWILIGHT нашмат больш цікавымі.
1 каментар