avatar

Камаедзіца - "Чалавек Планеты" (міні-альбом 2011)
Апублікавана у Рэцэнзіі

Камаедзіца
“Чалавек Планеты”
(міні-альбом 2011)
7 дарожак / 20 хвілін
Pa Gamle Stier

Магу зразумець, калі музыкі кажуць, што для іх гэтае выданне з'яўляецца альбомам, а не мінікам: творчы працэс, мабыць, наклаўся на нейкі цэльны перыяд у жыцці, напоўнены падзеямі і ідэямі.

Але ж на практыцы для слухача гэта міні-альбом, калі зыходзіць з агульнага часу ды колькасці трэкаў.
Тым больш гэта міні-альбом з гледзішча метал-аўдыторыі, бо паўнаважкіх песень з цяжкім электрычным гукам тут дзве з сямі.
Адна з іх — «Выбар ты робіш сам» — яскрава дэманструе, што ў Камаедзіцу прыйшоў новы кампазітар. Ейны стыль я б апісаў як тужлівы размераны халодны хардкор, «блэк-хардкор». У вушы кідаецца журба, холад, «песімізм» рыфаў, чаго на папярэдніх альбомах не было. Асабіста майму псіхічнаму складу гэта бліжэй, чым некаторая бадзёрасць і цеплыня матэрыялу аўтарства папярэдніх гітарыстаў, але калі судзіць рацыянальна, то, магчыма(!), пазіцыя моцнага — распаўсюджваць музыкай менавіта пазітыў.

Таксама ў гэтай песні партыя голасу раскладзена даволі прадумана і запамінальна ў параўнанні з большасцю песень з «Вернасці». Агулам, гэта адна з найлепшых песень Камаедзіцы.

Другі «цяжкі» трэк — «Свет каляровы, але не руды!» — не такі ўжо і цяжкі: гэта панк-рок-песня з аднастайнай павольнай полькай у якасці рытму, з гітарай, што грае хутчэй паслядоўнасць акампанементных акордаў, чым рыфы, з гратэскна грубым для такой неметалічнай песні вакалам, з крыху наіўнымі сола-партыямі — карацей, усё, апроч тэксту, адпавядае маёй сукупнасці стэрэатыпаў пра R.A.C. Гэта для спецыфічнай аўдыторыі, у якую я не ўваходжу.

Яшчэ тры трэкі — гэта па сутнасці прамовы Лютага, амаль без спеву, зварот да слухача і да самога сябе. Яны суправаджаюцца нескладаным акампанементам — сінтэзатарным ці гітарным. Усё гэта даволі добра запамінаецца, найперш за кошт шчырасці і харызматычнага голасу Лютага, але як паўнавартасныя песні я гэтыя кампазіцыі ўспрыняць не гатовы. З гэтых трох найбольш вартая згадкі песня-ўступ «Каханай» з удала складзенай цёплай партыяй акустычнай гітары.

Астатнія два трэкі — нескладаныя кароткія сінтэтычныя інтэрлюдыі з падкрэсленай прымітыўнасцю ў духу ранейшых падобных рэчаў.

Што тычыцца тэкстаў, то яны выражаюць даволі цэласную і спакойную светаглядную карціну, амаль без субкультуршчыны: традыцыйныя родавыя каштоўнасці, еднасць з прыродай, імкненне да прыгажосці, праўды, справядлівасці і згоды. Паўтараецца тут і нейкі кшталт мяккага звароту да тых тутэйшых, што варагуюць паміж сабой на падставе розных поглядаў на гісторыю краю: як ні называй Айчыну — Крывія, Беларусь або іншымі імёнамі — «яна ад гэтага не зменіцца і будзе заўжды з табою». Метафар і наогул «мастацкасці» ў тэкстах амаль няма, песні ідуць як прамыя, але спакойныя, добрыя просьбы і парады для слухача. Асабіста мне шмат што сталася карысным напамінам. Пагатоў, на фоне адмарожана-цынічна-негатывісцкай большасці металічных і рок-гуртоў такія песні-звароты-парады выглядаюць выгодна і моцна.

Спіс дарожак:
1 Каханай
2 Там, дзе ажывае Сонечны Прамень
3 Выбар ты робіш сам
4 Свет каляровы, але не руды!
5 Калі змагу ўбачыць Новы Світанак
6 Чалавек Планеты
7 Дакраніся да кветкі свайго сумлення

0 каментароў

Каб пакінуць каментар