Скрымінг – не жаночая справа?
Апублікавана
у
Пясочніца
Сьпеў скрымам, пастаянныя зносіны з хлопцамі, бесперапынныя канцэрты, тусоўкі і рэпетыцыі, а таксама навучаньне на іспанскім факультэце МДЛУ — здавалася б, рэчы несумяшчальныя для адной далікатнай дзяўчыны. Наша субяседніца разьвее міф аб жаноцкасьці, а таксама падзеліцца адкрыцьцямі, як дзяўчына-вакалістка можа выжываць і запальваць у суровым сьвеце рок-музыкі. Сёньня мы размаўляем з вакалісткай гурта Abyss calls to abyss Вольгай Арцёменка. Мы сядзім ва ўтульным LivePab-е, мініяцюрная Оля памешвае лыжкай сваю зялёную гарбату і тонкім голасам распавядае мне пра справу свайго жыцьця:
«Калі я была маленькай дзяўчынкай, мне вельмі падабаліся каманды, якія граюць у стылі панк-рок. Яны аказалі на мяне такое ўражаньне, што я загарэлася жаданьнем стварыць уласны гурт. Я падумала, што дзяўчынка ў якасьці вакалісткі — гэта дастаткова арыгінальна і незвычайна, такі калектыў будзе вылучацца, асабліва ў Беларусі. У 2007 годзе я пачала рэалізоўваць гэтую ідэю: абтэлефанавала ўсіх знаёмых, якія маюць дачыненьне да музыкі, і прапанавала ім ўдзельнічаць у новым праекце. Менавіта таму ў гурце мяне называюць мамай. Мне бывае трохі складана ў мужчынскім калектыве — бо наш стыль зусім нежаноцкі, і я павінна выкладвацца па-поўнай, каб адпавядаць іміджу каманды.
Прафесійна вакалам я ніколі не займалася. А скрым прыйшоў не адразу — спачатку мы з хлопцамі сыгрываліся на каверах, абыгрывалі гурты Linkin Park, Papa Roach. У першы раз скрыміць у мяне атрымалася менавіта на канцэрце папулярных у той час гуртоў, якія граюць у стылі нью-метал і альт-метал. Цяпер такі від сьпеваў многіх прыцягвае, і дзяўчаты часта зьвяртаюцца да мяне з просьбай навучыць іх сьпяваць гэтак жа. Але, на жаль, я нават ня ведаю, што ім параіць, таму што ў маім выпадку гэта выйшла як бы само сабой.
Што ж тычыцца ўласных канцэртаў, то самае цяжкае для маладога гурта перад выхадам на сцэну — пераадолець свой страх. Да гэтага часу памятаю, як на маім першым канцэрце перад нашым выступам усе сышлі з залы. Я разгубілася, але ўсё ж пачала сьпяваць скрымам. На мой голас усе адразу ж зьбегліся — мусіць, стала цікава, што за небясьпечная пачвара стаіць на сцэне. Зараз я зусім ня памятаю, што адбываецца ў зале падчас майго выступу — «сыходжу ў сябе» да такой ступені, што мяне могуць і падняць, і на руках насіць, а я даведаюся аб гэтым толькі пасьля выступу. Майму маладому чалавеку гэта вельмі не падабаецца.
Дарэчы, мой хлопец — вакаліст і басіст ў гурце Under Aim, і менавіта ён аказаў ўплыў на маё рашэньне паспрабаваць сябе ў музычнай сферы. Праўда, ён сьпявае чыстым вакалам, а я — скрымам, што вельмі нетыпова для дзяўчыны. Больш таго, я ня ведаю ні адного іншага гурта ў Менску, дзе б дзяўчына сьпявала скрымам. І наша арыгінальнасьць стала штуршком для арганізатараў. Слухачы часта ўяўляюць мяне вялікай і злой, але прыемна зьдзіўляюцца, бачачы на канцэртах нешта зусім іншае. Аднойчы мы сыгралі на гэтым: я выйшла ў акуратнай белай сукенцы, слухачы чакалі прыемнага мілага вакалу, а атрымалі нешта зусім нечаканае.
Паралельна з Abyss calls to abyss вучуся на іспанскім факультэце замежных моў. Былі думкі аб тым, каб сьпяваць па-іспанску, але аўдыторыя магла не ацаніць гэты ход і не зразумець песень, таму мы вырашылі спыніцца на ангельскай. Тэксты я пішу пад музыку, спачатку на расейскай, а потым перакладаю на ангельскую мову.
Сёньняшні склад гурта Abyss calls to abyss — Вольга Арцёменка, вакалістка і аўтар тэкстаў; Антон Рогаў, гітарыст і аўтар музыкі; Максім Канаплянік, басіст; Антон Міхайлаў, бубнач. Літаральна два месяцы таму ў складзе калектыву адбыліся глабальныя зьмены — хлопцы ўпершыню ўзялі чалавека на пасаду другога гітарыста. Ім аказаўся Яўген. З прыходам у каманду новага чалавека музыка Abyss calls to abyss кардынальна зьмянілася, стала больш насычанай.
Цікавыя факты пра гурт:
1) Склад каманды мяняўся больш за 10 разоў — хлопцам складана было знайсьці добрых музыкаў, зь якімі б ня было праблем наконт агульных пераваг у кірунку.
2) За пяць гадоў свайго існаваньня хлопцы спрабавалі сябе ў розных жанрах — ігралі і альтэрнатыўны метал, і пякельную сумесь скрыма-эма-панк-рока.
3) Раней гурт зваўся Iscream. У 2007 годзе музычны калектыў з такой назвай быў усяго адзін, але цяпер іх зашмат. Менавіта нежаданьне сутыкнуцца зь кім-небудзь зь іх на адной сцэне, а таксама прыход у каманду новага чалавека падштурхнулі хлопцаў да выбару новай назвы.
4) Выступы, што найбольш запомніліся, — сумесны канцэрт з калектывам Under Aim ў Баранавічах і канцэрт у Р-клабе, калі гурты гралі менавіта ў зале, а гледачы знаходзіліся зусім побач і ў любы момант маглі пакратаць, абняць ці нават напрыгнуть на выступоўцу.
5) Зараз гурт часова не выступае на канцэртах, таму што працуе над запісам EP-альбома, у які ўвойдзе 3-4 якасных трэка. Сам альбом выйдзе ў канцы лютага.
6) Abyss calls to abyss піша музыку непасрэдна на рэпетыцыях. Вядома, шмат намаганьняў ім даводзіцца прыкладаць і дома, але вынік кажа сам за сябе: за 3-4 разы атрымліваецца цэлая песьня.
Алена Сойка.
«Калі я была маленькай дзяўчынкай, мне вельмі падабаліся каманды, якія граюць у стылі панк-рок. Яны аказалі на мяне такое ўражаньне, што я загарэлася жаданьнем стварыць уласны гурт. Я падумала, што дзяўчынка ў якасьці вакалісткі — гэта дастаткова арыгінальна і незвычайна, такі калектыў будзе вылучацца, асабліва ў Беларусі. У 2007 годзе я пачала рэалізоўваць гэтую ідэю: абтэлефанавала ўсіх знаёмых, якія маюць дачыненьне да музыкі, і прапанавала ім ўдзельнічаць у новым праекце. Менавіта таму ў гурце мяне называюць мамай. Мне бывае трохі складана ў мужчынскім калектыве — бо наш стыль зусім нежаноцкі, і я павінна выкладвацца па-поўнай, каб адпавядаць іміджу каманды.
Прафесійна вакалам я ніколі не займалася. А скрым прыйшоў не адразу — спачатку мы з хлопцамі сыгрываліся на каверах, абыгрывалі гурты Linkin Park, Papa Roach. У першы раз скрыміць у мяне атрымалася менавіта на канцэрце папулярных у той час гуртоў, якія граюць у стылі нью-метал і альт-метал. Цяпер такі від сьпеваў многіх прыцягвае, і дзяўчаты часта зьвяртаюцца да мяне з просьбай навучыць іх сьпяваць гэтак жа. Але, на жаль, я нават ня ведаю, што ім параіць, таму што ў маім выпадку гэта выйшла як бы само сабой.
Што ж тычыцца ўласных канцэртаў, то самае цяжкае для маладога гурта перад выхадам на сцэну — пераадолець свой страх. Да гэтага часу памятаю, як на маім першым канцэрце перад нашым выступам усе сышлі з залы. Я разгубілася, але ўсё ж пачала сьпяваць скрымам. На мой голас усе адразу ж зьбегліся — мусіць, стала цікава, што за небясьпечная пачвара стаіць на сцэне. Зараз я зусім ня памятаю, што адбываецца ў зале падчас майго выступу — «сыходжу ў сябе» да такой ступені, што мяне могуць і падняць, і на руках насіць, а я даведаюся аб гэтым толькі пасьля выступу. Майму маладому чалавеку гэта вельмі не падабаецца.
Дарэчы, мой хлопец — вакаліст і басіст ў гурце Under Aim, і менавіта ён аказаў ўплыў на маё рашэньне паспрабаваць сябе ў музычнай сферы. Праўда, ён сьпявае чыстым вакалам, а я — скрымам, што вельмі нетыпова для дзяўчыны. Больш таго, я ня ведаю ні адного іншага гурта ў Менску, дзе б дзяўчына сьпявала скрымам. І наша арыгінальнасьць стала штуршком для арганізатараў. Слухачы часта ўяўляюць мяне вялікай і злой, але прыемна зьдзіўляюцца, бачачы на канцэртах нешта зусім іншае. Аднойчы мы сыгралі на гэтым: я выйшла ў акуратнай белай сукенцы, слухачы чакалі прыемнага мілага вакалу, а атрымалі нешта зусім нечаканае.
Паралельна з Abyss calls to abyss вучуся на іспанскім факультэце замежных моў. Былі думкі аб тым, каб сьпяваць па-іспанску, але аўдыторыя магла не ацаніць гэты ход і не зразумець песень, таму мы вырашылі спыніцца на ангельскай. Тэксты я пішу пад музыку, спачатку на расейскай, а потым перакладаю на ангельскую мову.
Сёньняшні склад гурта Abyss calls to abyss — Вольга Арцёменка, вакалістка і аўтар тэкстаў; Антон Рогаў, гітарыст і аўтар музыкі; Максім Канаплянік, басіст; Антон Міхайлаў, бубнач. Літаральна два месяцы таму ў складзе калектыву адбыліся глабальныя зьмены — хлопцы ўпершыню ўзялі чалавека на пасаду другога гітарыста. Ім аказаўся Яўген. З прыходам у каманду новага чалавека музыка Abyss calls to abyss кардынальна зьмянілася, стала больш насычанай.
Цікавыя факты пра гурт:
1) Склад каманды мяняўся больш за 10 разоў — хлопцам складана было знайсьці добрых музыкаў, зь якімі б ня было праблем наконт агульных пераваг у кірунку.
2) За пяць гадоў свайго існаваньня хлопцы спрабавалі сябе ў розных жанрах — ігралі і альтэрнатыўны метал, і пякельную сумесь скрыма-эма-панк-рока.
3) Раней гурт зваўся Iscream. У 2007 годзе музычны калектыў з такой назвай быў усяго адзін, але цяпер іх зашмат. Менавіта нежаданьне сутыкнуцца зь кім-небудзь зь іх на адной сцэне, а таксама прыход у каманду новага чалавека падштурхнулі хлопцаў да выбару новай назвы.
4) Выступы, што найбольш запомніліся, — сумесны канцэрт з калектывам Under Aim ў Баранавічах і канцэрт у Р-клабе, калі гурты гралі менавіта ў зале, а гледачы знаходзіліся зусім побач і ў любы момант маглі пакратаць, абняць ці нават напрыгнуть на выступоўцу.
5) Зараз гурт часова не выступае на канцэртах, таму што працуе над запісам EP-альбома, у які ўвойдзе 3-4 якасных трэка. Сам альбом выйдзе ў канцы лютага.
6) Abyss calls to abyss піша музыку непасрэдна на рэпетыцыях. Вядома, шмат намаганьняў ім даводзіцца прыкладаць і дома, але вынік кажа сам за сябе: за 3-4 разы атрымліваецца цэлая песьня.
Алена Сойка.
0 каментароў