Як мы дамавіка зводзілі
Апублікавана
у
Пясочніца
У маей бабулі была вельмі ды вельмі непакойная суседка: то да яе чэрці па вечарах у госьці завітваюць, то прывіды ў акенца стукаюцца… Дарэчы, прыходзіць яна аднойчы да нас у хату дый галосіць:
— Цетка Ганна, ратуйце мяне — за печкаю дамавік завеўся!!! Шастае ўсю ноч па хаце, адпачываць нам замінае.
і так прыходзіла яна амаль два тыдні — ужо усім плеш праела сваім дамавіком. Мы з хлопцамі параіліся ды зрабілі вось што: налілі вады з-пад калонкі у гліняны збанок, прынеслі ёй ды кажам:
— Вось вам, цетка Настася, сьвятая вадзіца з гары Афон. Пакрапіце ею па вуглах — нячысцік адразу сыйдзе.
Больш «дамавік» ніколі не прыходзіў, ды і ўсе іншыя пачвары неяк раптоўна звяліся))
— Цетка Ганна, ратуйце мяне — за печкаю дамавік завеўся!!! Шастае ўсю ноч па хаце, адпачываць нам замінае.
і так прыходзіла яна амаль два тыдні — ужо усім плеш праела сваім дамавіком. Мы з хлопцамі параіліся ды зрабілі вось што: налілі вады з-пад калонкі у гліняны збанок, прынеслі ёй ды кажам:
— Вось вам, цетка Настася, сьвятая вадзіца з гары Афон. Пакрапіце ею па вуглах — нячысцік адразу сыйдзе.
Больш «дамавік» ніколі не прыходзіў, ды і ўсе іншыя пачвары неяк раптоўна звяліся))
2 каментара