Цікавыя гісторыі ад Crowblack і Hok-Key

Апублікавана 24 лістапада 2014, 10:07 у Цікавае

Доўга думаў, што б такое абраць…
Гісторыя такая.
У мінулым годзе Crowblack запрасілі выступіць на канцэрце, прысьвечаным Хэлоўіну, у цуда-замак Рытэрбург. Замак той – такі ж замак і такі ж старажытны, як савецкі санаторый, таму сваім феадальным размахам ён зусім нас ня ўразіў. Наш выступ па сьпісу значыўся апошнім і павінен быў адбыццаа 11 гадзіне вечару. Аднак па прыезьдзе да гэтага часу мы, на жаль, выявілі, што канцэрт не дайшоў нават да сваёй сярэдзіны, а арганізатара і зусім няма, і тэлефон яго выключаны.
Пакінутыя самі па сабе, мы першыя некалькі гадзін чаканьня, вядома, паслухалі астатнія гурты, але бліжэй да 3 гадзіны ночы неяк захацелася ўжо баінькі, і адзіным ціхім месцам для адпачынку стала грымёрка, у якой на той момант ня тое што сякеру ад дыму можна было вешаць, але і растроенае піяніна, якое там стаяла. Перад грымёркай мы знайшлі вакалістку Rokash, што мірна спала на куфры, і Нектара, што расхажваўтуды-сюды ў балахоне. Астатні народ ужо пачаўактыўна разыходзіцца па ложка-месцах.
Мы губляліся паміж рашэньнямі псіхануць і зваліць, альбо застацца дзеля цікавасьці, а каторай мы ўсё ж такі выступім. Засталіся. Выступілі. А 5-й раніцы. Перад двума ліквідатарамі Чарнобыльскай АЭС (мяркуючы па строях) і нашым заўзятым фанатам Янам Мачульскім зь яго ўмілаванай. У стане кататанічнага трансу, жудасна стомленыя, мы адыгралі адзін зь лепшых нашых канцэртаў, выклаліся на ўсе 100%, таму што губляць нам было ўжо няма чаго.
Гэта быў сьмех скрозь сьлёзы, гэта быў Рытэрбург ад пачатку і да канца. Больш не паедзем туды ні за што, але гэты выпадак да сёньняшняга часу ўзгадваем з усьмешкай!

Напэўна, самай запамінальнай была паездка Hok-Key на канцэрт у Мазыр, на байк-фестываль у 2006 годзе.
Весялосьць пачалася яшчэ ў дарозе — у кіроўцы не было правоў, а чалавек з правамі ня меў асаблівага досьведу. Таму вырашана было ехаць акуратна і пры магчымасьці мяняцца. Па выніку даішнікі нас усё ж такі спынілі – ну і што ж ты зробіш, кіроўца проста на хаду скокнуў на заднюю сядушку, а чалавек з правамі хутка перасеў за стырно.
Мабыць у даішніка здарыўся разрыў шаблонаў, калі ён убачыў, што на заднім сядзеньні зьмясьціліся 4 чалавекі, а за стырном знаходзіцца быццам бы ня той чалавек. Пачухаўшы рэпу і нічога не зразумеўшы, ён нас адпусьціў. Аднак на гэтым нашыя непрыемнасьці ня скончыліся — амаль пад Мазырам накрылася скрынка перадач, і нам прыйшлося затрымацца на байк-фестывалі ажно на 3 дні…
Спаць прыйшлося ў доміку піянерскага летніку, паклаўшы на падлогу чырвона-жоўтыя шафкі (усе бачылі такія ў дзіцячых садках).Вясёлага было шмат — гэта і хлопцы з каманды Destroyers, якія цалкам апраўдалі сваю назву, разбамбіўшы ўшчэнт свой пакой, і незразумелы персанаж, які ноччу трапіў да нас у пакой, а калі яго абудзілі — выбіў вакно і выскачыў на вуліцу ў адных майнтках — проста як у лепшых галівудскіх фільмах. Ну і вядома, апагеем усяго была п'яная кабетка, якая выскачыла да нас на сцэну танцаваць у парваных нагавіцах!
Калі казаць шчыра, то вясёлыя выпадкі здараюцца вельмі часта, але гэтая паездка запомнілася музыкам Hok-Key надоўга.