Rise in Rage (тэкст)

Апублікавана 26 верасьня 2014, 10:42 у Рэпартажы

25 верасьня быў знакавы вечар для гурта Rise in Rage. Прэзентацыя альбому, над якім клапаціліся і выходжвалі, як маці сваё дзіця ля калыскі, вельмі доўгі час. Апошнія штрыхі наклаў шведскі прадзюсар Дэніэл Бергстранд, а прома-кампанія выйшла далёка за межы сацыяльных сетак. Wake Up зладзілі канцэрт па сапраўды сьмешным кошце, які не наведаў толькі лянівы. У абойму да віноўнікаў урачыстага вечару ўзялі менчукоў Challenger Deep і берасьцейцаў Alt+F4.

Публіка ў самім клубе была дастаткова разнамасная. Як тое стандартныя коршчыкі, так і металюгі з даўгімі валасамі і нават некалькі ўжо даволі сталых мужчын і жанчын. Ці тое спрацавала шырокая рэклама, ці гэта супрацоўнікі бліжэйшых офісаў, якія проста зайшлі патусіць. Народ бавіў час перад пачаткам шоў зь піўком ды прыцэньваўся да мерчу. За які асобны залік: даўно ўжо ня бачыў, каб кошт якасных цішотак стартаваў ад 100 тыс. (2 піва ў бары). Падабаецца. Прадаваліся таксама і кружэлкі Гвоздь гурта Rise in Rage.

Канцэрт стартавалі Alt+F4, якія без усялякіх затрымак выйшлі а палове на восьмую. Шчыра кажучы, ня вельмі шчыльна знаёмы з творчасьцю гурта, але ўжо другім трэкам граць кавер – ну гэта неяк зусім ня айс. Як і сцэнічныя паводзіны, што ўвогуле хворы момант для нашых гуртоў. Вакаліст п’е ваду седзячы на стойцы бубнача пасярэдзіне песьні, навошта так? Сапраўды мазёва паводзіў сябе толькі доўгавалосы гітарыст зьлева, дзелавіта размахваючы сваім хаерам. Нягледзячы на ўсё гэта, пад перадапошні трэк «Presidjent» людзі разварушыліся, а некалькі дзяўчын узялі прыклад зь гітарыста і далучыліся да хайратраскі пад сцэнай. Людзей на першым гурце было ня так каб і шмат, таму мошэры адчувалі сябе як рыба ў вадзе, круцячы вяртухі па ўсёй тэрыторыі танцпляца.

Наступнымі на сцэну выйшлі Challenger Deep. Адна толькі зьява гурта такога кшталту ў Беларусі — гэта вялікая падзея. Шчыра кажучы, калі ўпершыню выпадкова іх услышаў, ня мог падумаць, што гэта нашыя суайчыньнікі. Памыліўся, як высьветлілася. Хлопцы граюць сапраўдны пост-метал эўрапейскай якасьці і на тым жа Odysseia Fest яны б выглядалі ня толькі болей чым арганічна, а напэўна і мацнейшымі за некаторыя гурты. Хаатычнае сіняе сьвятло, музыкі-слупы (за выключэньнем вакаліста, які перадаваў энергетыку за ўсіх разам узятых), такую музыку трэба слухаць і ўнікаць, нібы апускаючыся на дно акіяну. Да дрыжыкаў па целе, закранаючы нейкія зусім патаемныя нітачкі ў прытомнасьці. Наўрад ці ў некага павярнецца язык сказаць, што музыка гурта была па-за фарматам канцэрту. Нават няспынныя мошэры паселі на падлозе і з захапленьнем слухалі музыкаў. Дарэчы, 29 верасьня ў іх адбудзецца яшчэ адзін выступ у Рэпабліку, таму хто ацаніў – калі ласка.

Наладка Rise in Rage заняла каля 15 хвілінаў, на сцэне зьявіліся фірмовыя сьцягі і праз пэўны час выйшлі музыкі. Барадатыя і раскачаныя. Без усялякіх кампрамісаў першай песьняй была абвешчана «Нож» — і панеслася. Шчыльны гітарны саўнд, моцны вакал, зладжаныя паводзіны – усё тое, што нам патрэбна. Прайшліся па новай праграме, успомнілі 2007-я гады, якія “зноў уваходзяць у моду”, не забыліся таксама і аб сінгле Гводзь. Пад Кукловод зладзілі круцецкі шалёны сёкл-піт на ўвесь танцпляц. А гітарысты гурта стаялі і каўбасіліся ў цэнтры кола людзей. Хлопцы і дзяўчаты ўвогуле не шкадавалі адно аднаго, і, улічваючы ня самую высокую наведвальнасьць канцэрту, на стэйдж-дайвераў было страшна глядзець. Дзякуй тым, хто іх лавіў, бо сапраўды крок улева ці ўправа, і лёгка было забіцца. Rise in Rage жа выкарысталі гэта і пасьпелі нават зьняць кліп на аднайменную з альбомам песьню Серая кровь. З прафесійнай тэхнікай, начапіўшы камеры на гітары і мікрафоны. Мяркую, на запісе публіка, якую музыкі заклікалі адтапырыцца дзеля іх як у апошні раз у жыцьці, таксама паказала сябе варта. Агулам шоў цягнулася больш за гадзіну, скончыўшыся своеасаблівым бісам у выглядзе паўтору трэка Серая кровь.

Такім вось быў вечар чацьвярга. Сыходзячы з клуба, асабліва прыемна было разумець, што ня ўсё яшчэ згублена ў нас у плане цяжкай музыкі. Стос выдатных рэлізаў гэтага году папоўніўся яшчэ адным, ну а што будзе далей – пакажа час.

Тэкст: Ігар Богуш