Купальскае Кола 2015. Дзень другі

Апублікавана 24 чэрвеня 2015, 01:12 у Рэпартажы

Раніца пачалася ня з кавы. Дакладней, ноч плаўна зьмянілася днём, і не пасьпелі наведвальнікі крыху адаспацца, як трэба было працягваць тусіць. “На апахмел” палатачнаму гарадку быў падрыхтаваны Whiskey Bar. І гэта ня кодавая назва кропкі з падбадзёрлівымі напоямі на тэрыторыі “Дудутак”, а малады гурт зь Берасьця, які бадзёра і прыемна для слыху выдаў свой hard metal. Хлопцы выйшлі наўпрост у трэніках, але гэта не перашкодзіла сур’ёзнаму ўспрыманьню іх выступу. Вакаліст паралельна спраўляўся з басам. Увогуле Whiskey Bar выглядалі дынамічна і спрабавалі перадаць крыху свайго запалу пахмурнай з ранка публіцы.



Дарэчы, публікі на другі дзень засталося зусім няшмат. Зразумела, што галоўныя хэды адыгралі ў першы дзень, надвор’е сапсавалася, і становішча пасьля бурнай ночы было ня лепшым, але паўнавартасныя оўпэн-эйры доўжацца некалькі дзён, і гэта нармальна. Таму было крыўдна за музыкаў, вымушаных граць перад паўпустой пляцоўкай.

Гурт “Ветах” выглядаў на дзіва чысьценька й сьвежа для гэткага ранка. Нягледзячы на тое, што пад сцэнай было, мякка кажучы, прасторна, “Ветах” вырашылі: “Купалуем!” Выступ гурта запомніўся выкананьнем традыцыйнага купальскага сьпеву “Ляцела дзераўцо”, пад які нашыя продкі звычайна вадзілі карагоды. Аднак у гэты час карагодзіць не было каму, і калі загучаў “Верабей”, то дудар Вячка Красулін саскочыў са сцэны і сам паказаў, як трэба танчыць. Не апошні выпадак за дзень, калі музыкам прыйшлося прыкласьці падобныя намаганьні.

Наступнымі гралі By Cry – гурт, які спрытна спалучае фолк, метал, рок, поп і невядома што яшчэ. Лепшае ўпрыгожваньне гурта – салістка Аляксандра Грахоўская, якую мы мелі асалоду назіраць надоечы ў складзе Sontsevorot. Ужо ня раз адзначалі яе вакальныя здольнасьці і манеру паводзіць сябе на сцэне, і гэты выступ стаў новым пацьвярджэньнем талентаў Аляксандры. Асаблівы запал выступу прыдаваў акардэон у руках Яўгена Валакіціна. “Ой, пад гаем” дагэтуль гучыць у галаве.

Тым часам наведвальнікі прыходзілі ў сябе, і падчас выступу гурта “Кліч” да сцэны падцягнулася нямала людзей. Гэтым разам з гуртом у якасьці бас-гітарыста выступаў Пётр Макараў, вядомы па працы ў тэхна-дэтавым гурце Essence Of Datum, таксама далучыўся гітарыст гурта By Cry Сяргей Стэц. Гэтыя акалічнасьці вельмі станоўча паўплывалі на гучаньне “Кліч”. А кавер на славутую “Vodka” ад Korpiklaani, выкананы разам з Сержам Бузо, стаў цьвіком праграмы.

Праект “Ягорава Гара” спалучае аўтэнтычную музыку з аўтарскай, а на выхадзе атрымліваецца цалкам новы прадукт. Моцныя галасы ўдзельніц, электронныя сэмплы апускаюць у транс. Такую музыку нельга слухаць у запісе, выступ “Ягоравай Гары” трэба бачыць жыўцом, каб адчуць энергетыку, што абуджае генэтычную памяць, і зразумець, пра што ідзе гаворка. Увогуле, выступ “Ягоравай Гары” стаў адным зь лепшых сярод прадстаўнікоў фолк-накірунку на фэсьце.



Пад выступ гурта Unia пайшоў дождж, але гарачыя дзяўчаты-сьпявачкі ў даволі адкрытых сцэнічных касьцюмах і з новым вакалістам не давалі прысутным канчаткова зьмерзнуць. Адзінае, ледзь ня кожны гурт на працягу фэсту палічыў сваім абавязкам сыграць “Я скакала, плясала”, і Unia, на жаль, ня сталі выключэньнем.

Веселуны Exegutor чарговы раз парадавалі хістовай грындой. А гітарыст вырашыў дадаць да выступу асаблівага шарму і начапіў падкрэсьлена недарэчны чорна-белы парык. Не абышлося без кананічнай “I Love You, But I’m Alcoholic”. А падчас песьні пра выпівоху-Латругу на сцэне зьявіўся вядоўца Памідораў і задаволена падпеў. Цікава было паралельна назіраць за “цывільнымі” наведвальнікамі “Дудутак”, якія са здзіўленьнем здымалі гэтую вакханалію на тэлефоны.

Пасьля на сцэну зноў выйшаў Вячка Красулін, на гэты раз з гуртом “Кашлаты Вох”. Выйшаў і ўгарэў. Экспрэсіўныя паводзіны франтмэна пасавалі псіхадэлічнаму фолк-панку, што выконвае гурт, прыцягвалі позіркі гледачоў і вымушалі рухацца. Ня важна як, бо заставацца статычным было немагчыма. Канечне, манеры Вячкі на сцэне і музыка гурта ня могуць ня вызваць асацыяцыю са звар’яцелымі панкамі “Оргазм Нострадамуса”. Але “Кашлаты Вох”, здаецца, не адмаўляецца ад гэтай сувязі, нават кавер зрабілі на “настрадамусаў”. Асабліва прыемна, што разам зь неадэкватам ды псіхадэлічнымі тэкстамі хлопцы не забываюцца і на нацыянальныя інструменты, што робіць гурт адметным сярод нацыянальнага андэграўнду.

Адной з прэм’ер другога дню фэсту стаў выступ дуэту Agata, які, зноў-такі, спалучае архаічныя сьпевы і кампазітарскую музыку. Дуэт складаецца з акардэаніста Аляксея Варсобы і вакалісткі Ірэны Катвіцкай. Шчыра кажучы, было цяжка спасьцігнуць такую музыку пасьля панк-угару, да таго ж успрыняцьцю перашкаджалі хібы гуку. Мяркую, дуэт куды лепш бы прагучаў у больш інтымнай, камернай абстаноўцы, таму што на прасторах оўпэн-эйру куды прасьцей грымець, чым ствараць лямпавую атмасферу. Адразу адчувалася, што музыка Agata вельмі падобная на матэрыял гурта Port Mone, у якім і ўдзельнічае Аляксей Варсоба. Пасьля ўласнага выступу Ірэна Катвіцкая прадставіла яшчэ адзін свой праект – дзіцячы фальклёрны ансамбль “Рада”. Дзеткі прадэманстравалі дзьве музычныя традыцыі: акапэльную – як сьпявалі нашыя бабулі, ды так званы этна-джаз – тое, па словах Ірэны Катвіцкай, што адбываецца з фолкам цяпер.

“Палац” – гурт, які ўжо даўно стаў нацыянальным брэндам. Таму ня дзіва, што прагучалі тэхнічна, прафесійна, сапраўды гаючым бальзамам для душы. Дарэчы, менавіта падчас выступу “Палаца” разышліся хмары і зазьзяла сонейка. Было ў гэтым нешта сімвалічнае. Тыя, хто маглі, танчылі, астатнія проста ляжалі недалёка ад сцэны і атрымлівалі кайф.



Далей праграма крыху зьмянілася, і замест заяўленых “Дзецюкоў” на сцэну выйшла частка гурта Znich, а менавіта Алесь Таболіч, клавішніца Марына і басіст Бурзум, каб прэзентаваць тое, што ў праграме загадкава пазначалася “Znich/Remix”. Атрымалася дыскатэка пад “Ярылу”, “Калядзец” ды іншыя зьнічоўскія нятленкі. Кагосьці каўбасіла. Але мне не хапіла жывога гуку, “мяса”, калі хочаце. Куды цікавей шукаць новы зьмест замест новых формаў. Тым больш, што, мяркуючы па апошнім сінгле, “Зьнічам” ёсьць што нам сказаць.



Рэчыцкія ветэраны дэт-металу Evthanazia A.D. наладзіліся на дзіва хутка, і ніякіх траблаў з гукам не было. Вакаліст Віталь крыкнуў “лавіце бычка”, і пачаўся экшн. Гурт выдаў свае старыя-добрыя баевічкі кшталту “No Longer Forces”, “Humility” і нават песьню на мове – “Маўкліва… і паступова”. Канечне, да гэтага моманту дажылі толькі самыя трывалыя, але гурт не застаўся бязь цёплай падтрымкі. Віталь сышоў са сцэны да народу і паскакаў разам з усімі. Напрыканцы Evthanazia A.D. пачаставалі славутым каверам “Breaking The Law”.



Апошнімі выйшлі гарадзенскія фолк-панкі Dzieciuki, якія прыехалі на “Купальскае Кола” з камандай падтрымкі ў шорціках. Тым часам адышоў апошні трансфер на Рудзенск, і прысутным нічога не заставалася, як весяліцца і слухаць музыку. “Дзецюкі” без залішніх цырымоній патлумачылі гукачу, што ім трэба, і пайшлі ў адрыў. Калі б Кастусь Каліноўскі жыў у наш час і зазірнуў на фэст, упэўнена, яму б спадабалася. На такой “рэвалюцыйнай” ноце і скончыўся оўпэн-эйр.

Падводзячы вынікі, можна сказаць, што Купальле ў “Дудутках” задалося, і першы блін атрымаўся “Колам”. Таму чакаем працягу ў наступным годзе.

Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Ганна Маркевіч