Першы прог-металічны фестываль Беларусі
Апублікавана
у
Рэпартажы
80 Фота
2 траўня 2016 адбыўся першы ў сваім родзе фестываль беларускага прог-металу. Ініцыяваны высілкамі гурта Endogenesis, акром іх саміх, мерапрыемства пад назвай “7/8 fest” мела ў абойме дзьве female-fronted каманды: прагрэсіўшчыкаў-меладыстаў Borealis і грувовых джэнт-прогераў Asymmetry і музыкальна-істэрычных эксперыментатараў Mascara the Furies.
Акурат за дзень да гэтага прагучаў «фестываль цёмнае музыкі» Darkness Fest. Абодва мерапрыемствы йшлі па пераносах, і зьмена даты 7/8 fest зь 1 на 2 траўня пазбавіла «самага цяжкага выбару» між двума цікавымі тэматычнымі імпрэзамі.
Уласна, да фэсту. Адбываўся ён у клубе «ili» (поўная назва «бар ili клуб» — дастаткова дзіўная шыльда для завядзеньня зь беларускамоўным фарматам). Гэта былы «Салтайм», значна прыхарошаны і акультураны, месцамі — нават да непазнавальнасьці. Інтэр'ер і планіроўка спазналі буйныя зьмены: на новых месцах і сцэна, і бар. Словамі апісваць марудна — лепей бачыць самім. Адназначна стала ў разы лепей. Болей утульна і, так бы мовіць, прыстойна. І, што асабліва прыкметна, павялічылася сцэнічная пляцоўка. Залік. Што яшчэ зусім нязвычна беларускаму воку — ізаляцыя ўдаркі, адмысловы празрысты кораб з барабаннай усталёўкай унутры, які прызваны вырашыць праблему гуку ў невялікім памяшканьні. Сьвятло таксама пастаўлена прафесійна. Ува многім дзякуючы яму стваралася ўтульная разьняволеная атмасфера на танцпляцы, а гурты ўдала падкрэсьліваліся. Адным словам, «ili» мае сур'ёзную прэтэнзію стаць новым месцам для цяжкіх мерапрыемстваў, і ўжо становіцца.
Адкрывалі канцэрт удалыя хлопцы пад загадкавай назвай Mascara the Furies. Калі пабачыш іх хоць раз ужывую — ужо не забудзеш. Шалёны адрыў на сцэне, складанасьць пабудовы кампазіцый, разнастайнасьць гучаньняў. Гэта нават цяжка і блізка параўнаць зь нейкім вядомым аналагам, а навесіць цэтлікі стыляў — і пагатоў. Хлопцы выступалі і ў «Графіці», і ў TNT, але нідзе ня ўпісваліся ў фармат. Як кажуць самі: іх мэта дасягнутая, калі слухач уваходзіць у кагнітыўны дысананс ад такой музыкі. Замест жанравай самаідэнтыфікацыі яны прыводзяць цытату пра сябе: «У меру музыкальная, у меру істэрычная музыка». Падпішусь.
Гурт Asymmetry, мяркуючы па афіцыйнай старонцы, існуе нямала гадоў, але на фэсьце выглядаў юным, тым ня меней ужо дастаткова абкатаным. За нядоўгую праграму нас пачаставалі грувовым музлом з добра пастаўленым жаночым вакалам. Слухаецца прыемна, але нявольна хочацца разьвіцьця ў кампазіцыях. Думаю, хіты ў Asymmetry яшчэ будуць.
Другое прышэсьце Endogenesis. Хлопцы гучна заявілі пра сябе ўлетку 2015, выпусьціўшы EP і пасьпяхова дэбютаваўшы, упрыгожыўшы сабою сумны DreamFest. Адтуль мы абяцалі за імі сачыць — і вось мы тут, сьведчым. Сказаць, што музыка тэхнічная і прагрэсіўная ад слова насычанасьць — не сказаць нічога. Мы з калегам стаялі як зачараваныя, услухваючыся ў філігранныя пасажы сола-гітарыста, месца якіх у кампазіцыях гарманічна запраўляецца як ня менш тэхнічнымі клавішнымі ў выкананьні прыгожай дзяўчыны, як няпростымі рытм-партыямі, так і моцным лірычным вакалам. Вакалісту, небараку, «шанцуе»: мінулым разам давялося выступаць праз ангіну, а гэтым — у гіпсе. Прызнацца, стыльная палка толькі дадавала шарму, а пакутніцкі выраз вачэй прымушаў верыць. Шкада толькі, што згубіў свае доўгія валасы, зь якімі франтмэнскі вобраз быў больш каларытным.
Borealis не пакрыўдзілі тых, хто прагнуў навінак: у праграме, апрача знаёмых меладычна-прагрэсіўных рэчаў прагучалі дзьве новыя кампазіцыі, а асобным падарункам быў кавер на ABBA — «Gimme Gimme Gimme». Працяглы, насычаны сэт, ідэальны ў сваёй завяршальнай пазіцыі, якая надала асаблівае разьняволенасьці і лучнасьці з народам. На біс быў выкананы «Сьнежань», безь якога, згодна дамове, BelMetal ня мог адпусьціць Borealis. Песьня гэтая — сапраўдная пярліна беларускае музычнае спадчыны. І адказна заяўлю, так пранікліва і шчыра вакалістка Іра яе шчэ ня пела.
На тым і скончылі, ва ўтульнай атмасферы, з радаснымі эмоцыямі, пачуцьцём годна зробленай справы і ўдала праведзенага вечару. Бескампрамісна рэспектуем аргам за такі заклад падмурку для разьвіцьця прагрэсіўнай цяжкой музыкі, радуемся іхнаму цьвёрдаму намеру падарыць нам «7/8 fest №2». Адзначаем, што ў кампанію да Serdce і Essence of Datum, Irreversible Mechanism ды Posthumous Blasphemer, разам са студыйнымі In Search For і (пакуль) студыйнымі Innerspace, насьпявае новы эшэлон, і хочацца, каб прагрэсіўны накірунак фармаваўся ў асобную субкультурную галіну. Бо ня можа ня радаваць прагрэс любога кшталту ў справе фармаваньня асобных плыняў, што ствараюць агульнае палатно белметал-сцэны.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Вольга Канн
Акурат за дзень да гэтага прагучаў «фестываль цёмнае музыкі» Darkness Fest. Абодва мерапрыемствы йшлі па пераносах, і зьмена даты 7/8 fest зь 1 на 2 траўня пазбавіла «самага цяжкага выбару» між двума цікавымі тэматычнымі імпрэзамі.Уласна, да фэсту. Адбываўся ён у клубе «ili» (поўная назва «бар ili клуб» — дастаткова дзіўная шыльда для завядзеньня зь беларускамоўным фарматам). Гэта былы «Салтайм», значна прыхарошаны і акультураны, месцамі — нават да непазнавальнасьці. Інтэр'ер і планіроўка спазналі буйныя зьмены: на новых месцах і сцэна, і бар. Словамі апісваць марудна — лепей бачыць самім. Адназначна стала ў разы лепей. Болей утульна і, так бы мовіць, прыстойна. І, што асабліва прыкметна, павялічылася сцэнічная пляцоўка. Залік. Што яшчэ зусім нязвычна беларускаму воку — ізаляцыя ўдаркі, адмысловы празрысты кораб з барабаннай усталёўкай унутры, які прызваны вырашыць праблему гуку ў невялікім памяшканьні. Сьвятло таксама пастаўлена прафесійна. Ува многім дзякуючы яму стваралася ўтульная разьняволеная атмасфера на танцпляцы, а гурты ўдала падкрэсьліваліся. Адным словам, «ili» мае сур'ёзную прэтэнзію стаць новым месцам для цяжкіх мерапрыемстваў, і ўжо становіцца.
Адкрывалі канцэрт удалыя хлопцы пад загадкавай назвай Mascara the Furies. Калі пабачыш іх хоць раз ужывую — ужо не забудзеш. Шалёны адрыў на сцэне, складанасьць пабудовы кампазіцый, разнастайнасьць гучаньняў. Гэта нават цяжка і блізка параўнаць зь нейкім вядомым аналагам, а навесіць цэтлікі стыляў — і пагатоў. Хлопцы выступалі і ў «Графіці», і ў TNT, але нідзе ня ўпісваліся ў фармат. Як кажуць самі: іх мэта дасягнутая, калі слухач уваходзіць у кагнітыўны дысананс ад такой музыкі. Замест жанравай самаідэнтыфікацыі яны прыводзяць цытату пра сябе: «У меру музыкальная, у меру істэрычная музыка». Падпішусь.
Гурт Asymmetry, мяркуючы па афіцыйнай старонцы, існуе нямала гадоў, але на фэсьце выглядаў юным, тым ня меней ужо дастаткова абкатаным. За нядоўгую праграму нас пачаставалі грувовым музлом з добра пастаўленым жаночым вакалам. Слухаецца прыемна, але нявольна хочацца разьвіцьця ў кампазіцыях. Думаю, хіты ў Asymmetry яшчэ будуць.
Другое прышэсьце Endogenesis. Хлопцы гучна заявілі пра сябе ўлетку 2015, выпусьціўшы EP і пасьпяхова дэбютаваўшы, упрыгожыўшы сабою сумны DreamFest. Адтуль мы абяцалі за імі сачыць — і вось мы тут, сьведчым. Сказаць, што музыка тэхнічная і прагрэсіўная ад слова насычанасьць — не сказаць нічога. Мы з калегам стаялі як зачараваныя, услухваючыся ў філігранныя пасажы сола-гітарыста, месца якіх у кампазіцыях гарманічна запраўляецца як ня менш тэхнічнымі клавішнымі ў выкананьні прыгожай дзяўчыны, як няпростымі рытм-партыямі, так і моцным лірычным вакалам. Вакалісту, небараку, «шанцуе»: мінулым разам давялося выступаць праз ангіну, а гэтым — у гіпсе. Прызнацца, стыльная палка толькі дадавала шарму, а пакутніцкі выраз вачэй прымушаў верыць. Шкада толькі, што згубіў свае доўгія валасы, зь якімі франтмэнскі вобраз быў больш каларытным.
Borealis не пакрыўдзілі тых, хто прагнуў навінак: у праграме, апрача знаёмых меладычна-прагрэсіўных рэчаў прагучалі дзьве новыя кампазіцыі, а асобным падарункам быў кавер на ABBA — «Gimme Gimme Gimme». Працяглы, насычаны сэт, ідэальны ў сваёй завяршальнай пазіцыі, якая надала асаблівае разьняволенасьці і лучнасьці з народам. На біс быў выкананы «Сьнежань», безь якога, згодна дамове, BelMetal ня мог адпусьціць Borealis. Песьня гэтая — сапраўдная пярліна беларускае музычнае спадчыны. І адказна заяўлю, так пранікліва і шчыра вакалістка Іра яе шчэ ня пела.
На тым і скончылі, ва ўтульнай атмасферы, з радаснымі эмоцыямі, пачуцьцём годна зробленай справы і ўдала праведзенага вечару. Бескампрамісна рэспектуем аргам за такі заклад падмурку для разьвіцьця прагрэсіўнай цяжкой музыкі, радуемся іхнаму цьвёрдаму намеру падарыць нам «7/8 fest №2». Адзначаем, што ў кампанію да Serdce і Essence of Datum, Irreversible Mechanism ды Posthumous Blasphemer, разам са студыйнымі In Search For і (пакуль) студыйнымі Innerspace, насьпявае новы эшэлон, і хочацца, каб прагрэсіўны накірунак фармаваўся ў асобную субкультурную галіну. Бо ня можа ня радаваць прагрэс любога кшталту ў справе фармаваньня асобных плыняў, што ствараюць агульнае палатно белметал-сцэны.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Вольга Канн
0 каментароў