Spring Fever Fest
Апублікавана
у
Рэпартажы
42 Фота
«Беларускія Draconian» у асобе паважанага гурта Diathra, прыгожыя дзяўчаты Sameli, электронны blackwave-праект Teslathrone, цёмныя рамантыкі Synaxaria і альтэрнатыўны гурт з выдатным жаночым вакалам — Haze. Фэст «вясновае ліхаманкі» Spring Fever Fest быў для нас абавязковым для наведваньня.
Падзея адбывалася цёплым сонечным вечарам чацьвярга 12 траўня ў бары Doodah King, і… так мала народу я яшчэ там ня бачыў. Выступы гуртоў натуральна выглядалі як адкрытая рэпетыцыя, у той жа час нельга сказаць, што было пуста і маркотна, усё выглядала спакойна, арганічна і суцэльна.
Распачынала вечар дзявочае трыа Sameli, парадавалі вока і сыгралі сэт у стылі эксперыментальнага індастрыялу з электронным бітам. З часоў дэбюту дзяўчыны ўжо трымаюцца значна больш упэўнена, пажадаем не спыняцца і прагрэсаваць, удасканальваць і насычаць музыку і знаходзіць натхненьне для ўсё новых яркіх іміджаў.
Synaxaria гралі другімі. Гатычныя вобразы музыкаў пярэдняга плану ўдала падкрэсьлівалі характар і настрой музыкі. Меланхалічны, меладычны рок/метал з лагодным мужчынскім вакалам у лепшых традыцыях жанру і высокімі жаночымі бэк-вакаламі, шчыльны рытмовы пачак і добрая прыпраўка клавішнымі. Гэта гучала і слухалася цікава, пакінула жаданьне сачыць за праектам і наведваць іх далейшыя выступы.
Diathra было мала і неяк… ніяк. Зусім не ў адпавед выдатнай студыйнай працы і не, зусім ня тое, што я апошнім разам бачыў у 2013-м, выступаючы зь імі, хэдлайнерамі, на адной сцэне ў іх родным Магілёве. Кароткі сэт, уздоўж якога было амаль не чуваць вядучы жаночы вакал. Пры асабістым добрым узроўні кожнага музыкі, цалкам гэта не рабіла ўражаньне моцнага жывога калектыву. Спадзяюся, гэткі, доўгачаканы для іх, візіт у сталіцу атрымае свае высновы і новым разам мы пабачым значна больш унушальную Diathra.
Эстафету прынялі госьці з Горадні — гурт Haze, адно з найбольш цікавых імёнаў для азнаямленьня ў канцэртным варыянце асабіста для мяне. Выпушчаны ў канцы лютага EP-альбом падрыхтаваў да знаёмства з хвосткім альтэрнатыў-металам з добра пастаўленым жаночым вакалам. Усё пацьвердзілі. Жывое выкананьне на ўзроўні, упэўненая падача, удалы баланс мясца і тэхнічных фішак — гітарных сола. Але іх галоўны козыр — вакалістка. Настолькі разьняволенага і харызматычнага падыходу да працы з публікай я ня бачыў яшчэ ў аніводнай беларускай франтвумэн, і прыклад Натальлі цяпер будзе добрым узорам у далейшай адпаведнай крытыцы. Хацелася б толькі пачуць акром бадзёрых рэчаў і іх найлепшую, па маім сьціплым меркаваньні, песьню — баладзістую «Broken». Спадзяюся пабачыць і пачуць яшчэ ня раз.
Teslathrone былі завяршальным нумарам фэсту. Доўгая падрыхтоўка і наладка, тлустая іронія вакаліста наконт пустой залы, і нарэшце сам сэт: з гучным электронным бітам, дубляваным жывымі барабанамі і басухай, зь неад'емнымі медальёнамі-ліхтарыкамі. Ведаю, што нехта іх адмыслова чакаў, каб упершыню для сябе пачуць ужывую, таму ўсё ж лічу правільным выступаць у поўную сілу, нават для аднаго чалавека ў залі.
А праблема наведвальнасьці — асобная справа для абмеркаваньня. Як і праблема гуку/сьвятла. Калі колькасьць народу можна сьпісаць на будні дзень і паралельны канцэрт Cradle of Filth, то пытаньне абсалютна халтурнага стаўленьня да асьвятляльнай тэхнікі трэба ўжо ставіць рубам. І прыводзіць прыкладам цудоўна рэарганізаваны былы Салтайм. А вось гук цяжкой музыкі ў завядзеньні Doodah King надзвычай добры.
Таму дзякуй арганізатарам за цікавы гіг і дзякуй гуртам за самапрэзентацыю. Вечар быў прыемным і карысным.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Ганна Маркевіч
Падзея адбывалася цёплым сонечным вечарам чацьвярга 12 траўня ў бары Doodah King, і… так мала народу я яшчэ там ня бачыў. Выступы гуртоў натуральна выглядалі як адкрытая рэпетыцыя, у той жа час нельга сказаць, што было пуста і маркотна, усё выглядала спакойна, арганічна і суцэльна.
Распачынала вечар дзявочае трыа Sameli, парадавалі вока і сыгралі сэт у стылі эксперыментальнага індастрыялу з электронным бітам. З часоў дэбюту дзяўчыны ўжо трымаюцца значна больш упэўнена, пажадаем не спыняцца і прагрэсаваць, удасканальваць і насычаць музыку і знаходзіць натхненьне для ўсё новых яркіх іміджаў.
Synaxaria гралі другімі. Гатычныя вобразы музыкаў пярэдняга плану ўдала падкрэсьлівалі характар і настрой музыкі. Меланхалічны, меладычны рок/метал з лагодным мужчынскім вакалам у лепшых традыцыях жанру і высокімі жаночымі бэк-вакаламі, шчыльны рытмовы пачак і добрая прыпраўка клавішнымі. Гэта гучала і слухалася цікава, пакінула жаданьне сачыць за праектам і наведваць іх далейшыя выступы.
Diathra было мала і неяк… ніяк. Зусім не ў адпавед выдатнай студыйнай працы і не, зусім ня тое, што я апошнім разам бачыў у 2013-м, выступаючы зь імі, хэдлайнерамі, на адной сцэне ў іх родным Магілёве. Кароткі сэт, уздоўж якога было амаль не чуваць вядучы жаночы вакал. Пры асабістым добрым узроўні кожнага музыкі, цалкам гэта не рабіла ўражаньне моцнага жывога калектыву. Спадзяюся, гэткі, доўгачаканы для іх, візіт у сталіцу атрымае свае высновы і новым разам мы пабачым значна больш унушальную Diathra.
Эстафету прынялі госьці з Горадні — гурт Haze, адно з найбольш цікавых імёнаў для азнаямленьня ў канцэртным варыянце асабіста для мяне. Выпушчаны ў канцы лютага EP-альбом падрыхтаваў да знаёмства з хвосткім альтэрнатыў-металам з добра пастаўленым жаночым вакалам. Усё пацьвердзілі. Жывое выкананьне на ўзроўні, упэўненая падача, удалы баланс мясца і тэхнічных фішак — гітарных сола. Але іх галоўны козыр — вакалістка. Настолькі разьняволенага і харызматычнага падыходу да працы з публікай я ня бачыў яшчэ ў аніводнай беларускай франтвумэн, і прыклад Натальлі цяпер будзе добрым узорам у далейшай адпаведнай крытыцы. Хацелася б толькі пачуць акром бадзёрых рэчаў і іх найлепшую, па маім сьціплым меркаваньні, песьню — баладзістую «Broken». Спадзяюся пабачыць і пачуць яшчэ ня раз.
Teslathrone былі завяршальным нумарам фэсту. Доўгая падрыхтоўка і наладка, тлустая іронія вакаліста наконт пустой залы, і нарэшце сам сэт: з гучным электронным бітам, дубляваным жывымі барабанамі і басухай, зь неад'емнымі медальёнамі-ліхтарыкамі. Ведаю, што нехта іх адмыслова чакаў, каб упершыню для сябе пачуць ужывую, таму ўсё ж лічу правільным выступаць у поўную сілу, нават для аднаго чалавека ў залі.
А праблема наведвальнасьці — асобная справа для абмеркаваньня. Як і праблема гуку/сьвятла. Калі колькасьць народу можна сьпісаць на будні дзень і паралельны канцэрт Cradle of Filth, то пытаньне абсалютна халтурнага стаўленьня да асьвятляльнай тэхнікі трэба ўжо ставіць рубам. І прыводзіць прыкладам цудоўна рэарганізаваны былы Салтайм. А вось гук цяжкой музыкі ў завядзеньні Doodah King надзвычай добры.
Таму дзякуй арганізатарам за цікавы гіг і дзякуй гуртам за самапрэзентацыю. Вечар быў прыемным і карысным.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Ганна Маркевіч
0 каментароў