Як мне падказалі, часам рабілася ўстойлівае ўражаньне, што знаёмыя рэчы гучалі па-другому, магчыма, з-за выкарыстаньня іншых гітарных эфектаў.
Так, і ня толькі апрацоўка гуку адрозьнівалася. Былі й новыя элементы ў кампазіцыях: блюзавыя адступленьні, уступы з бас-сола… Пэўна, гэта і было тое анансаванае «вядомыя кампазіцыі ў новым гучаньні і з новымі аранжыроўкамі».
Вы хоць самі зразумелі, аб чом вы? Тактыка «віртуознага неўразуменьня». Пісьменьнік К.Травень якраз і піша, дзе ёй навучаюць kamunikat.org/usie_knihi.html?pubid=17425 А добранькімі былі і заходнія «дружбаны», і "ўсходнія". Немцы школы адчынялі, БКА нават стварылі 23 лютага 1943, толькі зброю не далі (Б Край Абараняць), расейцы пары гуртам дысочкі выдалі, папярэдне стварыўшы тут чужынскія фарматы і чорныя сьпісы. Калі мае цытаты ня маюць рацыі, дык вы, як чалавек пішучы, стварыце на БТ перадачу пра лёс гурта «Litvintroll» або пра посьпехі якіх іншых. Ці завядзіце старонку belmetal.org на радыё. Украінскія ці польскія сайты цесна супрацоўнічаюць з мас-мэдыя, а ў нас?.. Мо хоць тады зразумееце, хто ў вашай хаце гаспадар.
Так бы адразу і напісалі. Цяпер усё зразумела :) Магчыма іншыя могуць таксама «не да канца прасачыць за думкай». Справа ў тым, што некаторыя мае знаёмыя, якія таксама чыталі гэты рэпартаж, зразумелі гэты абзац гэтак жа як і я. Таму я вырашыла высветліць гэтае пытанне больш падрабязна.
Як аўтар тэксту дазволю сабе заўважыць, што Вы, напэўна, не да канца прасачылі за думкай, а менавіта: "… тым больш што ў аснове той самай “How Much Is The Fish?” ляжыць традыцыйная брэтонская песьня “Ev Chistr’ta Laou!”, якую хто толькі не перайграў: In Extremo, Onkel Tom Angelripper, Blackmore’s Night, Лешак – гэта толькі некалькі імёнаў, датычных да металу".
Такім чынам, арыгінальная версія называецца “Ev Chistr’ta Laou!”, у той жа час версія згаданых Вамі Blackmore's Night — «All for one», і Scooter — «How much is the fish?»
Гэта я да таго, што гурту Nevrida варта было больш акуратна абысьціся з назвай.
Як заўзятая прыхільніца гурта Nevrida, якая наведала вялікую колькасць іх канцэртаў, дазволю сабе не пагадзіцца з аўтарам рэпартажу. Старэнькая танцавальная кампазіцыя гурта Scooter НІКОЛІ не была арыгіналам акустычнага каверу “How Much Is The Fish?”. Арыгіналам дадзенага кавера з'яўляецца старадаўні кельцкі марш. Так што гэтая песьня не «Скутэрам адзіным пісана». Хоць бы нават таму, што словы, які яны спявалі — напісаныя Blackmore's Night.
Каб ня быць самапэўным, прапаную цытату з сучаснай беларускай літаратуры, дзе ґенэрал ФСБ Далмат Пятроў вучыць у Маскве будучага аґента ўплыву для Беларусі: “Ґенэрал памаўчаў, адпіў глыток з шклянкі й працягваў: — Клясычны аґент уплыву павінен валодаць мовай, гісторыяй тэрыторыі, якую трэба падпарадкаваць. У нашым выпадку ніякай мовы, ніякай гісторыі. Іх гісторыя пачалася ў 1917-м годзе, датуль яны ня мелі гісторыі. — Ґенэрал Пятроў нешта ўспомніў, спахмурнеў і некалькі доўгіх хвілінаў разглядаў цьвёрды, валявы твар 37-гадовага палкоўніка Фарыда Іванова. — Зрэшты, нейкую ілюзію ім ствары, пакінь ґазэтку на іхняй мове. Але ўсіх здольных журналістаў перакупі ў расейскамоўныя выданьні. Нязломных бязьлітасна ламай. Галоўнае — задушыць веру ў сябе. Ня даць ім аніякага посьпеху. Калі хто нечага й дасягне — ані слова, маўчаць, абмежаваць фінансава. Ніякіх перамог! Ніякага сымбалю для аб'яднаньня! А таленавітыя й здольныя павіны назаўсёды зразумець, што могуць нечага дасягнуць, зрабіць кар'еру толькі праз Маскву, у Маскве, дзякуючы Маскве, падтрымліваючы Маскву” (гл. аповяд “Вокліч” у кнізе “Маўчы і будзь хітрым”, Мн., “Народная кніга”, 2007, было два выданьні). Дарэчы, учора гэтую цытату выдалілі на форуме “вольнай” ґазэты “Наша ніва”. Счыво бы эта? Дарэчы, пра “духоўную акупацыю краіны” пераканаўча піша й Васіль Якавенка ў эпапеі “Пакутны век”, якая нядаўна вышла ў Піцеры i з расейскім перакладам.
Фігова! Але чаму ніхто ня думае што далей? Бо раз шоўбіз тут зьнішчаны акупацыяй, дык далей іх усіх чакае толькі ўсё большае асэнсаваньне, што «Litvintroll» быў лепшым творчым дасягненьнем іхняга жыцьця. Як і адзіны альбом гурта «Tesaŭrus», які ўсё «паляпшае» склад калектыву, а толк застаўся толькі ў 2004-м.
Браніслаў Адамавіч Тарашкевіч, беларускі и ПОЛЬСКИ грамадска-палітычны дзеяч, мовазнавец. Нарадзіўся у ЛИТВЕ у сям'і КАТАЛІЦКАГА селяніна. (Википедыя).
Вось табе й на: абодва, хто «только вчера для этого зарегился — чтобы жечь» (нібы разам у адной чарзе стаялі), адразу і зьніклі, не дасягнуўшы вынікаў. Цяжкая сабачая доля — ананімна брахаць. А на месцы мадэратараў сайта я б не будаваў «Першакрасавіцкія жарты» на тэме здрады роднай маме, ці матчынай мове ва ўмовах жорсткай акупацыйнай палітыкі вынішчэньня беларускага школьніцтва ў Беларусі, нефарматнасьці беларускай музыкі на радыё і тэлебачаньні. Гэта як на магілцы продкаў весяліць зазваных гасьцей на Радуніцу. Гэта ня наша традыцыя. Нейкая Суабацкая.
Так, і ня толькі апрацоўка гуку адрозьнівалася. Былі й новыя элементы ў кампазіцыях: блюзавыя адступленьні, уступы з бас-сола… Пэўна, гэта і было тое анансаванае «вядомыя кампазіцыі ў новым гучаньні і з новымі аранжыроўкамі».
Зусiм дыхнуць беларускай творчасьцi не даюць.
*фэйспалм*
Такім чынам, арыгінальная версія называецца “Ev Chistr’ta Laou!”, у той жа час версія згаданых Вамі Blackmore's Night — «All for one», і Scooter — «How much is the fish?»
Гэта я да таго, што гурту Nevrida варта было больш акуратна абысьціся з назвай.
ты ж вчера для этого зарегился — чтобы жечь, так давай!