Збольшага тупы песдзёш з разумнымі тварамі. Палова беларускіх «блэкераў» нават і метал не граюць, не кажучы пра «блэк».
Самы адэкватны адказ — ад Pestilentia ў канцы.
Добра, што гітарыст Raven Throne нямоцна зашкварыўся: з ім эпізод самы кароткі.
Зрэшты, якія пытанні, такія і адказы. Ні пра што.
Як жа добра, што Folcore, LT з аскепкамі, Znich (пасля 2003), Vapor Hiemis ды Пярэварацень металам не з'яўляюцца! У Беларусі, калі пісаць пра метал, ўжо амаль няма пра што пісаць.
Гістэрыка і абразы ў адказ на кожную нязгоду — не прыкмета дарослага чалавека.
Проста вазьміце і паслухайце гэтыя альбомы. Пачытайце тэксты. Азнаёмцеся з гісторыяй гэтых гуртоў. Гэта можа неілюзорна павысіць ваш прафесійны ўзровень як муз. крытыка.
Прабачце, але я не магу бяз смеху чуць, як хтосьці называе Рэлікт металам. Гэта нейкі тэатр абсурду.
Метал — гэта не "ўстойлівы стэрэатып", гэта тэрмін, які мае пад сабой даволі дакладнае і падрабязнае вызначэнне. І калі няма жадання выкарыстоўваць гэты тэрмін у адпаведнасці са значэннем, то навошта яго выкарыстоўваць увогуле? Каб прыпісаць гурту нейкую крутасць, якой у яго няма?
На альбоме ніводнай хвіліны металу. Гэта гламурны мажорны хіпстарскі рок. І нават не прагрэсіўны рок, бо той быў бы куды кучаравейшы. Цалкам радыёэфірны матэрыял. А антураж «этна» — проста рэкламная фішка.
Перадайце Пінчуку найлепшыя пажаданні.
Але папрасіце яго прыбраць слова «death» з характарыстыкі ягонага стылю. Да чаго тут death metal? Ён грае збольшага heavy/speed. Часам увогуле нейкі хард-рок. Ад таго, што тут дадаецца скрым, трэмела, падвойная бочка ды бластбіты, гэта яшчэ не становіцца дэтам. ))) Максімум — металкорам. У цэлым вымалёўваецца нейкі гібрыд гібрыдаў — Dimmu Borgir і позняга Lamb of God.
Незразумела, на якую «старую школу» аўтар арыентуецца. Магчыма, на трэнд камерцыйнага mellow-deaf (a.k.a. melo-death) канца 2000-ых? Гэта і ёсць хэві, звонку прыпраўлены скрымам і бластбітамі, але ў сваёй ісце нязменны.
Калі цікава, што ж такое death metal, раю пакруціць, напрыклад, такія альбомы:
Blood Urn — ...Of Gory Sorcery and Death
Incantation — Onward to Golgotha
Morbid Angel — Altars of Madness
Deicide — Once Upon the Cross
Immolation — Close to a World Below
Усё ня гэтак проста з ЭАЭЗ. У ім ёсць розныя асяродкі, розныя думкі. Ды й ён эканамічны, а не палітычны.
А пра Расею дык ніколі не магчыма было сказаць, ці правая яна, ці левая ў разуменні агульнапрынятай паліталогіі. І яшчэ не вядома, што лепш для яе самой і для рэгіёну.
Ну і я ж, відавочна, даю разрозненне НЕ з гледзішча агульнапрынятай паліталогіі.
Сярод расейскіх «ультраправых» далёка не адзінадушнае стаўленне да ЭАЭЗ. Пачытайце sputnikipogrom.com
Для бел.нацыяналістаў справа з ЭАЭЗ такая: ня можаш спыніць або знішчыць — узначаль.
Чувак ВАПШШЭ не разумее, што такое метал. Камерцыйныя і рокерскія развагі скрозь усе выказванні. Пра «дух» і «метафізіку» тут бессэнсоўна размаўляць.
Дзве прадстаўленыя песні да металу дачынення не маюць.
Акцэнт у вакале дзікі (яны што, з Гомеля???) — гэтай фішкай, мабыць, і будзе «ставіць Захад на калені».
Здаецца, тут выразна праявіўся адзін закон: ru.wikipedia.org/wiki/Эффект_Даннинга_—_Крюгера
Што атрымаецца з украінскай вайны, яшчэ паглядзім.
А гаворка пра Оруэла, прыведзеная цытата якога — хлусня і прапаганда.
Вось яшчэ прыклад, якія абвяргае яго: значныя еўрапейскія дыктатары XX ст. — Гітлер, Мусаліні, Франка, Пілсудскі — мелі ў свой час рэальны франтавы досвед і адпаведную рэальную павагу. Ведалі вайну з пазіцыі акопу і абстрэлу, ня толькі з трыбуны.
Што да патрыятызму… Я беларус, патрыёт, нацыяналіст, карпаратывіст. Тэлевізар не гляджу, навінам не веру.
Нам з вамі сапраўды лепш не размаўляць пра палітыку.
Рэальнасць на нашых вачах абвяргае хацелкі лібераста Оруэла:
нармальныя хлопцы з «Правага сектара», «Патрыёта Украіны», «Сацыял-нацыянальнай асамблеі» і іншых суполак казалі пра вайну, хацелі вайны і такі пайшлі на вайну. Добраахвотнікамі.
Стаўленне нармальнага мужчыны да вайны — гэта як мінімум цікавасць, або разуменне яе як неабходнага мерапрыемства, або ўвогуле жаданне ў ёй удзельнічаць.
Охі-ахі, эмоцыі і енкі («lament») — гэта чыста жаночая пазіцыя, бо жанчына — гэта маці, прыродная задача якой — ахоўваць і расціць дзяцей. Ну або пазіцыя сытых офісных коцікаў-падкаблучнікаў.
Ганьба, карацей.
Пытанне наконт металічнасці і рокавасці трэба было задаваць за тры дні да размовы. Чалавек паспрабаваў адказаць з ходу і ў выніку адказаў пасутнасці не на ўзроўні музЫкі, які думае над сваёй творчасцю, а на ўзроўні быдла-гопніка. «Глаўнайэ, штоб музло ўстаўляла!!» «Нада разнаабразійэ, новінькае, інцірэсненкае.» І з дурной лагічнай памылкай (ня буду разбіраць).
Але добра, што прызнаў, у прынцыпе, што ён ракенрольшчык, а не металхэд.
1) Ці ўдзельнічаюць музыкі з гуртоў у паганскіх святкаваннях?
Шырэй кажучы, ці адрозніваецца — і чым — іхні лад жыцця ад сярэднестатыстычнага праваслаўнага / постхрысціянскага абывальніка?
2) Ці размаўляюць удзельнікі гуртоў у жыцці па-беларуску і як часта? Што чытаюць па-беларуску?
3) Чаму гурты так мала ўвагі ўдзяляюць фальклорнай спадчыне, народным песням — галоўнай і вельмі багатай крыніцы сапраўднай паганскай эстэтыкі для беларусаў?
Якасна выкарыстоўваючы захаваную ў нас спадчыну, Беларусь магла б вельмі выгадна глядзецца на міжнародным узроўні. Дык ці плануюцца ў будучыні альбомы, цалкам або збольшага складзеныя з нейкіх апрацовак аўтэнтычнага фальклору?
4) Ці заўважаеце, што сцэна адышла ад металічных прынцыпаў музыкі? Беларускія гурты, намінальна металічныя, у тым ліку вы, усё больш карыстаюцца простымі, прадказальнымі канструкцыямі песень. Старая рокавая/панкавая пабудова гітарных партый, якая бліжэй да акордавага акампанементу, зноў выціскае ўжыванне металічнага «фразавага рыфу», а ваяўнічы холад металічнай манеры барабанаў саступае месца хардкораваму «гайданню». Я калісьці даваў знаёмым мэталхэдам са Штатаў спасылкі на Litvintroll ды Зьніч, а яны сказалі: «Не, дык гэта больш рок з металкорам, а што ў вас з металічнага ёсць?»
Дык ці няма ў вас памкнення ў будучыні павярнуцца ўсё ж-такі да стылістычнай індывідуальнасці металу?
Самы адэкватны адказ — ад Pestilentia ў канцы.
Добра, што гітарыст Raven Throne нямоцна зашкварыўся: з ім эпізод самы кароткі.
Зрэшты, якія пытанні, такія і адказы. Ні пра што.
Проста вазьміце і паслухайце гэтыя альбомы. Пачытайце тэксты. Азнаёмцеся з гісторыяй гэтых гуртоў. Гэта можа неілюзорна павысіць ваш прафесійны ўзровень як муз. крытыка.
Прабачце, але я не магу бяз смеху чуць, як хтосьці называе Рэлікт металам. Гэта нейкі тэатр абсурду.
Метал — гэта не "ўстойлівы стэрэатып", гэта тэрмін, які мае пад сабой даволі дакладнае і падрабязнае вызначэнне. І калі няма жадання выкарыстоўваць гэты тэрмін у адпаведнасці са значэннем, то навошта яго выкарыстоўваць увогуле? Каб прыпісаць гурту нейкую крутасць, якой у яго няма?
Вось з сучаснага якаснага:
dark-world.ru/albums/Sammath-Godless-Arrogance.php
dark-world.ru/albums/Graveland-Thunderbolts-Of-The-Gods.php
dark-world.ru/albums/Varathron-Untrodden-Corridors-Of-Hades.php
dark-world.ru/albums/Summoning-Old-Mornings-Dawn.php
dark-world.ru/albums/Satan-Atom-By-Atom.php
dark-world.ru/albums/Sator-Marte-Za-Zdmi.php
dark-world.ru/albums/Sorcier-Des-Glaces-Ritual-Of-The-End.php
Але папрасіце яго прыбраць слова «death» з характарыстыкі ягонага стылю. Да чаго тут death metal? Ён грае збольшага heavy/speed. Часам увогуле нейкі хард-рок. Ад таго, што тут дадаецца скрым, трэмела, падвойная бочка ды бластбіты, гэта яшчэ не становіцца дэтам. ))) Максімум — металкорам. У цэлым вымалёўваецца нейкі гібрыд гібрыдаў — Dimmu Borgir і позняга Lamb of God.
Незразумела, на якую «старую школу» аўтар арыентуецца. Магчыма, на трэнд камерцыйнага mellow-deaf (a.k.a. melo-death) канца 2000-ых? Гэта і ёсць хэві, звонку прыпраўлены скрымам і бластбітамі, але ў сваёй ісце нязменны.
Калі цікава, што ж такое death metal, раю пакруціць, напрыклад, такія альбомы:
Blood Urn — ...Of Gory Sorcery and Death
Incantation — Onward to Golgotha
Morbid Angel — Altars of Madness
Deicide — Once Upon the Cross
Immolation — Close to a World Below
Гоў на нашу ніву плакаць адно аднаму ў каментах, як «знішчаюць нашу культуру!!!»
А пра Расею дык ніколі не магчыма было сказаць, ці правая яна, ці левая ў разуменні агульнапрынятай паліталогіі. І яшчэ не вядома, што лепш для яе самой і для рэгіёну.
Ну і я ж, відавочна, даю разрозненне НЕ з гледзішча агульнапрынятай паліталогіі.
Сярод расейскіх «ультраправых» далёка не адзінадушнае стаўленне да ЭАЭЗ. Пачытайце sputnikipogrom.com
Для бел.нацыяналістаў справа з ЭАЭЗ такая: ня можаш спыніць або знішчыць — узначаль.
belmetal.org/blog/review/1314.html
ВОСЬ сучасны блэк:
dark-world.ru/albums/Sammath-Godless-Arrogance.php
Дзве прадстаўленыя песні да металу дачынення не маюць.
Акцэнт у вакале дзікі (яны што, з Гомеля???) — гэтай фішкай, мабыць, і будзе «ставіць Захад на калені».
Здаецца, тут выразна праявіўся адзін закон:
ru.wikipedia.org/wiki/Эффект_Даннинга_—_Крюгера
А гаворка пра Оруэла, прыведзеная цытата якога — хлусня і прапаганда.
Вось яшчэ прыклад, якія абвяргае яго: значныя еўрапейскія дыктатары XX ст. — Гітлер, Мусаліні, Франка, Пілсудскі — мелі ў свой час рэальны франтавы досвед і адпаведную рэальную павагу. Ведалі вайну з пазіцыі акопу і абстрэлу, ня толькі з трыбуны.
Што да патрыятызму… Я беларус, патрыёт, нацыяналіст, карпаратывіст. Тэлевізар не гляджу, навінам не веру.
Нам з вамі сапраўды лепш не размаўляць пра палітыку.
нармальныя хлопцы з «Правага сектара», «Патрыёта Украіны», «Сацыял-нацыянальнай асамблеі» і іншых суполак казалі пра вайну, хацелі вайны і такі пайшлі на вайну. Добраахвотнікамі.
Охі-ахі, эмоцыі і енкі («lament») — гэта чыста жаночая пазіцыя, бо жанчына — гэта маці, прыродная задача якой — ахоўваць і расціць дзяцей. Ну або пазіцыя сытых офісных коцікаў-падкаблучнікаў.
Ганьба, карацей.
Інтэгруецца настолькі паспяхова, што фольк-мелодыі знікаюць?!? =)))
Дзівоснасці хапіла на адзін значны і цікавы альбом, а потым кампетэнтнасць у фолку кудысьці знікла.
Блін, а я спадзяваўся, што Чумакоў разумны.
Але добра, што прызнаў, у прынцыпе, што ён ракенрольшчык, а не металхэд.
Шырэй кажучы, ці адрозніваецца — і чым — іхні лад жыцця ад сярэднестатыстычнага праваслаўнага / постхрысціянскага абывальніка?
2) Ці размаўляюць удзельнікі гуртоў у жыцці па-беларуску і як часта? Што чытаюць па-беларуску?
3) Чаму гурты так мала ўвагі ўдзяляюць фальклорнай спадчыне, народным песням — галоўнай і вельмі багатай крыніцы сапраўднай паганскай эстэтыкі для беларусаў?
Якасна выкарыстоўваючы захаваную ў нас спадчыну, Беларусь магла б вельмі выгадна глядзецца на міжнародным узроўні. Дык ці плануюцца ў будучыні альбомы, цалкам або збольшага складзеныя з нейкіх апрацовак аўтэнтычнага фальклору?
4) Ці заўважаеце, што сцэна адышла ад металічных прынцыпаў музыкі? Беларускія гурты, намінальна металічныя, у тым ліку вы, усё больш карыстаюцца простымі, прадказальнымі канструкцыямі песень. Старая рокавая/панкавая пабудова гітарных партый, якая бліжэй да акордавага акампанементу, зноў выціскае ўжыванне металічнага «фразавага рыфу», а ваяўнічы холад металічнай манеры барабанаў саступае месца хардкораваму «гайданню». Я калісьці даваў знаёмым мэталхэдам са Штатаў спасылкі на Litvintroll ды Зьніч, а яны сказалі: «Не, дык гэта больш рок з металкорам, а што ў вас з металічнага ёсць?»
Дык ці няма ў вас памкнення ў будучыні павярнуцца ўсё ж-такі да стылістычнай індывідуальнасці металу?