Ivory. Прэзентацыя разам з Kliodna і Aillion
Апублікавана
у
Рэпартажы
92 Фота
Дванаццатага сьнежня гурт IVORY прэзентаваў свой першы поўнафарматны альбом «Южный крест» ў клубе Re:Public. Адкрыцьцё дзьвярэй прыпадала на 17 гадзін, уваход быў бескаштоўным. Аднак людзі зьбіраліся досыць павольна. Спачатку склепавая цішыня і паўтара чалавекі на тацпляцы пужалі, але справядліва адзначым наперад, што гэты паказчык вынікова зьмяніўся ў цьвёрда станоўчы бок.
Сьпярша здавалася дзіўным, што Ivory прызначылі свой выступ на сярэдзіну канцэрту, будучы хэдлайнерамі, таму што амаль заўсёды менавіта апошнія выступоўцы запамінаюцца лепей. Адкрываў вечар гурт KLIODNA, граючы ў жанры мелодык-метал. Прыемная музыка, моцны голас вакалісткі, некалькі кавераў на вядомыя гурты – усё гэта пакінула добры адбітак у памяці прысутных. Але гучаньне выраўнялася толькі пад канец выступу, да гэтага ўсе інструменты імкнуліся зьбіцца ў адно незразумелае.
Kliodna – прагрэсуючы гурт, які зможа дабіцца вялізных вышынь, выкарыстоўваючы свае магчымасьці правільным чынам. Па-першае, бракуе песень, якія б пераслухоўваліся не адзін раз і цягнулі слухачоў чуць іх у жывым выкананьні. Пакуль з рэпертуару сапраўды запамінаецца – няшмат. Варта працягваць працаваць над самападачай: галоўная ўвага, канешне ж, да франтвумэн – паміж песьнямі вакалістка Сьвятлана, спрабавала трохі разварушыць публіку (якой, дарэчы, на “Кліодну” нацякло ўжо багата), але спачатку тое праходзіла даволі пасіўна і на ўсім працягу сьціснута, таксама невысокая красунька Сьвета, грэбаючы важным элементам паводзін, а менавіта працай на самай мяжы з народам, на апошняй амбразуры як галоўны і самы блізкі людзям твар, губляецца сярод музыкаў.
Лепей усіх, і ўзорна, працуе басіст. Ад гітарыстаў (дарэчы, вельмі тэхнічных) падачы ў залу мала. Ня тое каб хлопцы зусім ня рухаліся, хутчэй робяць яны гэта бытта адзін для аднаго і для фатографаў. Гурту патрэбна працягваць працаваць над цэласнасьцю і супольнай падачай музыкі ў залу. Спадзяемся, што нашы імкненьні знайсьці ды выказаць пабачаныя недахопы, будуць сістэматычна прымацца да ўвагі, і тады хадзіць на выступы Kliodna будзе з кожным разам усё прыемней.
У час паміж выступамі Kliodna і Ivory прыйшла яшчэ немалая частка народу, практычна ўвесь танцпляц быў запоўнены, і гэта зьняло нашы пачатковыя негатыўныя прагнозы, пабудаваныя на факце недапрацаванай прадканцэртнай рэкламнай кампаніі. Весьці канцэрт даручылі дастаткова здольнаму дзядзьку, які даволі поўна прадстаўляў гурты, не выклікаючы негатыўных эмоцый сярод публікі.
У час выступу віноўнікаў імпрэзы – IVORY – з гукам назіралася тое ж, што ў пяпярэдніх Kliodna: выраўняўся пачак таксама толькі пад канец. Мужыкі прадэманстравалі сур’ёзную падрыхтоўку: фірмовыя банэры па краёх, наяўнасьць рознапланавых кампазіцый у праграме, шэраг – з выкарыстаньнем акустычнай гітары вакалістам. Замах на канцэптуальнасьць у пабудове сэту: падкрэсьліваньне духу лірыкі вобразам у плашчы. Стараліся, прэзентацыя як-ніяк. Вось і музыка гурта ў фармаце буйнога, уласнага канцэрту разгарнулася панаяўней, чым пабачанае намі раней (а гэта яшчэ зь 2009). Асноўны касяк музыкі ў тым, што яна… не чапляе.
Хоць калектыў выглядае зьяднаным і мае салідную тэхнічную аснову (асабліва ў асобе моцнага барабаншчыка), творчасьці іхнай не хапае нейкага складніка, які б разьвіў стандартны хэві ў цікавую і запатрабаваную музыку, як сярод фанаў жанру, так і сярод аўдыторыі слухачоў увогуле. Не бяромся раздаваць саветы банальна з асьцярогі “сьпяршадабейся”.
Але, хлопцы! Вам ужо аўтаматычна рэспект і тлусты плюс за арганізацыю такога цікавага мерапрыемства за ўласны кошт і віншаваньні ў прыходзе да дэбютнай прэзентацыі! Проста, калі ласка, будзьце болей адкрытымі да крытыкі і прыслухайцеся да словаў, накіраваных выключна з адной мэтай: зрабіць беларускую метал-сцэну мацнейшай і паважанай.
Aillion – салідныя госьці, “цьвік” вечару. Іхны выхад на сцэну ўсё кардынальна зьмяніў.
Гурт паказаў сапраўдны прафесіяналізм, выдатна падабраны сэтліст не пакідаў шансаў засумаваць аніводнаму прысутнаму ў гэты вечар (прычым, як аматарам творчасьці, так і нават тым, хто, заскочыўшы на дармовы агеньчык, бачыў Aillion упершыню). Формула посьпеху: харызматычны і ўпэўнены франтмэн, адзін з найлепшых галасоў краіны, каларытны гітарыст, іхная агульная шчырая адданасьць слухачам, і ўсё пад эгідай добрай музыкі.
Бачыць заслужаны народны гурт заўсёды прыемна. Браць зь іх прыклад і дасягаць таго ж узроўню – вось чаго хочацца пажадаць дзьвюм папярэднім камандам.
Па сканчэньні ўразумелася, што і чарговасьць выступоўцаў была абраная найлепшая. Цэнтральны гурт у цэнтры, перад моцным “старэйшым братам” і пасьля даволі вядомага ў адпаведных колах маладога. У цэлым хоць вечар быў крыху падсапсаваны дрэннаватым гукам і бяздарнай працай сьветлавіка, але выдаўся ён даволі прыемным. Хочацца падзякаваць за цікавы канцэрт і пажадаць усім посьпехаў. Яшчэ пабачымся!
Тэкст: Ала Пірумава, Ян Мачульскі, BelMetal
Фота: Вольга Канн
Сьпярша здавалася дзіўным, што Ivory прызначылі свой выступ на сярэдзіну канцэрту, будучы хэдлайнерамі, таму што амаль заўсёды менавіта апошнія выступоўцы запамінаюцца лепей. Адкрываў вечар гурт KLIODNA, граючы ў жанры мелодык-метал. Прыемная музыка, моцны голас вакалісткі, некалькі кавераў на вядомыя гурты – усё гэта пакінула добры адбітак у памяці прысутных. Але гучаньне выраўнялася толькі пад канец выступу, да гэтага ўсе інструменты імкнуліся зьбіцца ў адно незразумелае.
Kliodna – прагрэсуючы гурт, які зможа дабіцца вялізных вышынь, выкарыстоўваючы свае магчымасьці правільным чынам. Па-першае, бракуе песень, якія б пераслухоўваліся не адзін раз і цягнулі слухачоў чуць іх у жывым выкананьні. Пакуль з рэпертуару сапраўды запамінаецца – няшмат. Варта працягваць працаваць над самападачай: галоўная ўвага, канешне ж, да франтвумэн – паміж песьнямі вакалістка Сьвятлана, спрабавала трохі разварушыць публіку (якой, дарэчы, на “Кліодну” нацякло ўжо багата), але спачатку тое праходзіла даволі пасіўна і на ўсім працягу сьціснута, таксама невысокая красунька Сьвета, грэбаючы важным элементам паводзін, а менавіта працай на самай мяжы з народам, на апошняй амбразуры як галоўны і самы блізкі людзям твар, губляецца сярод музыкаў.
Лепей усіх, і ўзорна, працуе басіст. Ад гітарыстаў (дарэчы, вельмі тэхнічных) падачы ў залу мала. Ня тое каб хлопцы зусім ня рухаліся, хутчэй робяць яны гэта бытта адзін для аднаго і для фатографаў. Гурту патрэбна працягваць працаваць над цэласнасьцю і супольнай падачай музыкі ў залу. Спадзяемся, што нашы імкненьні знайсьці ды выказаць пабачаныя недахопы, будуць сістэматычна прымацца да ўвагі, і тады хадзіць на выступы Kliodna будзе з кожным разам усё прыемней.
У час паміж выступамі Kliodna і Ivory прыйшла яшчэ немалая частка народу, практычна ўвесь танцпляц быў запоўнены, і гэта зьняло нашы пачатковыя негатыўныя прагнозы, пабудаваныя на факце недапрацаванай прадканцэртнай рэкламнай кампаніі. Весьці канцэрт даручылі дастаткова здольнаму дзядзьку, які даволі поўна прадстаўляў гурты, не выклікаючы негатыўных эмоцый сярод публікі.
У час выступу віноўнікаў імпрэзы – IVORY – з гукам назіралася тое ж, што ў пяпярэдніх Kliodna: выраўняўся пачак таксама толькі пад канец. Мужыкі прадэманстравалі сур’ёзную падрыхтоўку: фірмовыя банэры па краёх, наяўнасьць рознапланавых кампазіцый у праграме, шэраг – з выкарыстаньнем акустычнай гітары вакалістам. Замах на канцэптуальнасьць у пабудове сэту: падкрэсьліваньне духу лірыкі вобразам у плашчы. Стараліся, прэзентацыя як-ніяк. Вось і музыка гурта ў фармаце буйнога, уласнага канцэрту разгарнулася панаяўней, чым пабачанае намі раней (а гэта яшчэ зь 2009). Асноўны касяк музыкі ў тым, што яна… не чапляе.
Хоць калектыў выглядае зьяднаным і мае салідную тэхнічную аснову (асабліва ў асобе моцнага барабаншчыка), творчасьці іхнай не хапае нейкага складніка, які б разьвіў стандартны хэві ў цікавую і запатрабаваную музыку, як сярод фанаў жанру, так і сярод аўдыторыі слухачоў увогуле. Не бяромся раздаваць саветы банальна з асьцярогі “сьпяршадабейся”.
Але, хлопцы! Вам ужо аўтаматычна рэспект і тлусты плюс за арганізацыю такога цікавага мерапрыемства за ўласны кошт і віншаваньні ў прыходзе да дэбютнай прэзентацыі! Проста, калі ласка, будзьце болей адкрытымі да крытыкі і прыслухайцеся да словаў, накіраваных выключна з адной мэтай: зрабіць беларускую метал-сцэну мацнейшай і паважанай.
Aillion – салідныя госьці, “цьвік” вечару. Іхны выхад на сцэну ўсё кардынальна зьмяніў. Гурт паказаў сапраўдны прафесіяналізм, выдатна падабраны сэтліст не пакідаў шансаў засумаваць аніводнаму прысутнаму ў гэты вечар (прычым, як аматарам творчасьці, так і нават тым, хто, заскочыўшы на дармовы агеньчык, бачыў Aillion упершыню). Формула посьпеху: харызматычны і ўпэўнены франтмэн, адзін з найлепшых галасоў краіны, каларытны гітарыст, іхная агульная шчырая адданасьць слухачам, і ўсё пад эгідай добрай музыкі.
Бачыць заслужаны народны гурт заўсёды прыемна. Браць зь іх прыклад і дасягаць таго ж узроўню – вось чаго хочацца пажадаць дзьвюм папярэднім камандам.
Па сканчэньні ўразумелася, што і чарговасьць выступоўцаў была абраная найлепшая. Цэнтральны гурт у цэнтры, перад моцным “старэйшым братам” і пасьля даволі вядомага ў адпаведных колах маладога. У цэлым хоць вечар быў крыху падсапсаваны дрэннаватым гукам і бяздарнай працай сьветлавіка, але выдаўся ён даволі прыемным. Хочацца падзякаваць за цікавы канцэрт і пажадаць усім посьпехаў. Яшчэ пабачымся!
Тэкст: Ала Пірумава, Ян Мачульскі, BelMetal
Фота: Вольга Канн
0 каментароў